Αυτό το 37ο πρωτάθλημα για την ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού δεν μπορούσε να χαθεί. Και δεν θα χανόταν. Έτσι όπως μπήκε η ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο, με χαρακτηριστικό την ορμή της, θαρρείς πως άκουσε τον Παύλο να λέει από ψηλά: «Παιδιά κάντε αυτό, που ξέρετε. Πάρτε άλλη μία κούπα».
Και έκαναν αυτό που ξέρουν. Πήραν άλλη μία κούπα. Μία ιδιαίτερη κούπα. Διότι αυτή η κούπα είναι για τον Παύλο, που πλέον μας κοιτάει από ψηλά. Σε αυτόν οφείλεται αυτό το δημιούργημα. Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός είναι παντοκράτορας οφείλεται στον Παύλο, που πριν από πολλά χρόνια μαζί με τον αδερφό του, τον Θανάση, άρχισαν να χτίζουν μία ομάδα που έφθασε στα άστρα!
Όπως στα άστρα έφθασε χθες η κούπα για τον Παύλο. Όπως έδειξε και ο Δημήτρης, όταν σήκωνε την κούπα και έδειξε ψηλά με το χέρι του τον Παύλο, που θα πρέπει να αισθάνεται περήφανος για τον Δημήτρη, ο οποίος συνεχίζει με το ίδιο πάθος να μεγαλώνει την αυτοκρατορία. Το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα ήταν και μία επίδειξη ανωτερότητας απέναντι στον Ολυμπιακό. Η μία ομάδα σηκώνει κούπες (Παναθηναϊκός) και η άλλη ομάδα βγάζει ανακοινώσεις (Ολυμπιακός).
Το χθεσινό ματς αντέχει σε κριτική, μόνο για ένα ημίχρονο. Στο πρώτο, όταν όλα πήγαν στραβά στον Παναθηναϊκό, που όμως βρέθηκε πίσω μόνο με τέσσερις πόντους. Στο δεύτερο ημίχρονο μπήκε ο κανονικός Παναθηναϊκός στο γήπεδο και ισοπέδωσε τον Ολυμπιακό, φθάνοντας σε μία άνετη νίκη. Πρωταγωνιστής ο Παππάς, που πήρε την ομάδα στις πλάτες του, αλλά και έναν Τζέιμς, που τα έβαλε στο δεύτερο ημίχρονο, συν την εκπληκτική άμυνα με κυρίαρχους τους Γκίστ και Σίνγκλετον.
Ο Παναθηναϊκός πήρε με συνοπτικές διαδικασίες και αυτό το πρωτάθλημα σε μία έδρα απίστευτη, την καλύτερη του κόσμου. Όσοι βρεθήκαμε χθες στο ΟΑΚΑ καταλάβαμε για τα καλά τι σημαίνει αυτή η έδρα, για όποια ομάδα έρχεται να παίξει ως αντίπαλος. Ο κόσμος «έσπρωξε» την ομάδα προς τη νίκη στο δεύτερο ημίχρονο και στο τέλος «ράγισαν» και οι πέτρες, με την απονομή και τα συνεχόμενα συνθήματα για τον Παύλο, που το χάρηκε από ψηλά.
Αυτήν την ομάδα, μην την φοβάστε. Θα συνεχίσει να μας κάνει περήφανους, διότι το πάθος του Παύλου και του Θανάση, το έχει πάρει και ο Δημήτρης, που ζει για να βλέπει τον Παναθηναϊκό πρώτο. Και ευτυχώς, που υπάρχει και το μπάσκετ, διότι τόσα χρόνια αυτός μας κρατάει. Και για αυτό τον λόγο, το λιγότερο που πρέπει να πούμε είναι ένα ευχαριστώ στον Παύλο, αλλά και στους Θανάση και Δημήτρη, που είναι εδώ και συνεχίζουν την παντοκρατορία. Η αγκαλιά των δυο τους στο τέλος του αγώνα, πραγματικά ήταν κάτι που σε έκανε να κλάψεις.
*Στο ποδόσφαιρο φθάσαμε στο τελευταίο δεκαήμερο του Ιουνίου και ακόμα δεν ξέρουμε τις μας ξημερώνει. Καλά το πάτε…..
