Είναι κάτι σαν ιερό χρέος απέναντί στον εαυτό μας, την πατρίδα και όσους νομίζουμε ότι περιμένουν με κομμένη την ανάσα την βαρυσήμαντη τοποθέτησή μας. Σε κάθε μεγάλο γεγονός, ευχάριστο ή δυσάρεστο αυτή η εσωτερική φωνή που κραυγάζει «πες κάτι, μη μένεις θεατής», αυτή η κραυγή που γίνεται ψύχωση, παύει μόνο όταν πατήσεις το θαυματουργό κουμπί της δημοσίευσης στο Facebook.
Δείτε τη συνέχεια εδώ
