Νομίζω ότι κάπου μέσα μας όλοι θέλαμε να βρεθεί σε ένα ματς πίσω στο σκορ ο Παναθηναϊκός. Για να δούμε πως θα αντιδράσει και σε τέτοιες συνθήκες. Να κυνηγάει. Πως θα αντιδράσει όταν θα αγχωθεί. Ευτυχώς για τους πράσινους, ήρθε σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Στα μέτρα του. Στην έδρα του. Με εκείνον φαβορί. Άλλο να μένεις πίσω στο σκορ μέσα στο γήπεδο σου απέναντι σε μια ομάδα κατώτερή σου κι ενώ έχεις δείξει από το ξεκινήμα πως είσαι καλύτερος και άλλο να μείνεις σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι, τύπου Τρίπολης ή Ατρόμητου, απέναντι δηλαδή σε έναν καλό αντίπαλο.
Ο Παναθηναϊκός παίρνει άριστα στην αντίδραση και στη διαχείριση του αγώνα. Χωρίς πανικό, σαν να μην του συνέβη τίποτα και γνωρίζοντας πως είναι πολύ καλύτερος και περισσότερο ποιοτικός απέναντι σε μια ομάδα που για περίπου 60 λεπτά το μόνο που έκανε ήταν να διώχνει την μπάλα και να αμύνεται.
Κόντρα λοιπόν σε άμυνα – πούλμαν και με το ταμπλό στο 0-1 και μάλιστα με γκολ που δεν θα έπρεπε να είχε μετρήσει λόγω φάουλ του Κριζμάν στον Διούδη, ο Παναθηναϊκός διατηρήθηκε ψύχραιμος, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι παρέμεινε τακτικά άριστος. Οι κινήσεις και οι αλλαγές θέσεων των Χατζηγιοβάννη, Χατζηθεοδωρίδη, Μπουζούκη, έστω και αν ο τελευταίος δεν ήταν στην καλή του μέρα, έφερναν αναστάτωση και άνοιγαν την του ΠΑΣ Γιάννινα. Τα ανεβάσματα των Κουλιμπαλί και Ινσούα έδωσαν έξτρα παίκτες και ο Παναθηναϊκός άρχισε να βάζει όλο και περισσότερο στο επιθετικό του τρίτο τα μπακ του. Οι κεντρικοί του αμυντικοί συνέχισαν να αγωνίζονται κοντά στη γραμμή του κέντρου, αυξάνοντας την πίεση προς την άμυνα του ΠΑΣ.
Κάθε φορά που οι μεσοαμυντικοί των Ιωαννίνων έπαιρναν την μπάλα, έβρισκαν παίκτες του Δώνη να τους περικυκλώνουν και να τους πιέζουν ψηλά, με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να ανακτά συνεχώς την κατοχή, που έφτασε σε επίπεδα… Μπαρτσελόνα, γράφοντας μέχρι και 83% σε κάποιο σημείο. Το γκολ ήταν θέμα χρόνου για να έρθει και από τη στιγμή που ήρθε πριν τελειώσει το ημίχρονο, με την τέλεια σέντρα του κορυφαίου Κουλιμπαλί και την υπέροχη κίνηση και εκτέλεση με κεφαλιά ψαράκι του Χατζηγιοβάννη, όλοι γνώριζαν τι θα συμβεί στο δεύτερο ημίχρονο.
Κι επειδή ο φετινός Παναθηναϊκός φαίνεται πως εκτός των άλλων έχει και ένα… άστρο από πάνω του, που βγάζει στην επιφάνεια ολοένα και περισσότερους πρωταγωνιστές τη στιγμή που ο κόσμος τους έχει ανάγκη, το γκολ της νίκης ήρθε από τον Μακέντα στην πρώτη του συμμετοχή σαν βασικός. Ένα γκολ που εκτός από τρεις βαθμούς (ξεκίνησε να… μετράει σημαντικά γκολ ο Ιταλός) “σβήνει” και την γενικότερη κακή εμφάνιση σε όλο το προηγούμενο παιχνίδι. Άλλο να τελειώνει ένα ματς και να μιλάς για την κακή εμφάνιση του σέντερ φορ σου και άλλο να τελειώνει και να μιλάς για το γκολ νίκης που σημείωσε.
Ο Δώνης για ακόμα μια φορά κάνει άψογη διαχείριση του αγώνα, βάζοντας τους Στάικο και Πούγγουρα και γυρίζοντας το σχήμα σε 3-5-2 εκεί που έδειχνε πως δυσκολεύει το πράγμα, κυρίως λόγω της κούρασης του Παναθηναϊκού, αλλά και του “φορτώματος” της επιθετικής γραμμής (με Κλάους, Μυστακίδη) από πλευράς Πετράκη, οι Ηπειρώτες είχαν μεν την μπάλα στο τελευταίο δεκάλεπτο, αλλά πλην ενός σουτ του Κλάους, που αν δεν πήγαινε πάνω στον Διούδη ίσως να απειλούσε, δεν είχαν κάτι άλλο αξιόλογο για ισοφάριση και ο Παναθηναϊκός έκλεισε την πρώτη πεντάδα αγώνων του εντυπωσιακά: πέντε νίκες, 12 γκολ, τρία παθητικό, εκ των οποίων το ένα με πέναλτι, 8 διαφορετικοί σκόρερ και 18 τελικές προσπάθειες στο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Ετούτη η εικόνα που είδαμε σ’ αυτά τα πέντε πρώτα ματς δεν είναι εικόνα ομάδας, αλλά ΟΜΑΔΑΡΑΣ.
Και τώρα τα πολύ δύσκολα, αρχής γενομένης από το Σάββατο κόντρα στον Αστέρα στην Τρίπολη, όπου ο Παναθηναϊκός πηγαίνει να παίξει ένα πρώτο μίνι – ντέρμπι, μιας και αντιμετωπίζει για πρώτη φορά φέτος μια ομάδα του Top 5 του περσινού πρωταθλήματος. Κι εδώ έχει ενδιαφέρον η αντίδρασή του, η διαχείρισή του, η τακτική του συμπεριφορά. Όπως γενικά το φετινό ποδοσφαιρικό πρότζεκτ του Παναθηναϊκού σε όποια αποστολή κι αν έχει μπροστά του. Τα θετικά για τους πράσινους είναι πως πάνε στην Τρίπολη έχοντας βαθμολογικό… αβάντζο με τους εννιά βαθμούς που έχουν (οι οποίοι θα έπρεπε να ήταν 15 και θα το λέμε κάθε Κυριακή), πως έχουν πλέον κερδίσει αυτοπεποίθηση και εμπνέουν σεβασμό στον αντίπαλο.
Το πιο θετικό είναι πως μαζί τους θα ταξιδέψει και ο κόσμος τους. Και τα 1.600 εισιτήρια θαρρώ πως είναι ελάχιστα μπροστά σ’ αυτό που θα δούμε, με τον κόσμο να έχει ξεσηκωθεί λες και πρόκειται για έξοδο… τίτλου. Δεν θα μου κάνει εντύπωση αν το γήπεδο της Τρίπολης γεμίσει από Παναθηναϊκούς…
