Το 5Χ5 στο πρωτάθλημα είναι εντυπωσιακό για τον Παναθηναϊκό και κάνει τον κόσμο της ομάδας να χαμογελά. Ο Γιώργος Δώνης, όμως, ξέρει ότι τίποτα δεν έχει κερδηθεί ακόμα. Γράφει ο Διονύσης Δεσύλλας.
Κάποιες φορές δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουμε εύκολα αυτά που κάνει, μέχρι τώρα, ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός. Κάθε εβδομάδα και νίκη, κάθε εβδομάδα και κάτι καινούριο. Μια ο Μπουζούκης, μια ο καταπληκτικός Χατζηγιοβάνης, μια ο Γιόχανσον, μια οι αμυντικοί. Χθες, στη νικηφόρα αναμέτρηση με τον ΠΑΣ Γιάννινα, τα νέα στοιχεία που είδαμε από την ομάδα ήταν πολλά και ελπιδοφόρα ενόψει της συνέχειας.
Το ένα έχει να κάνει με την εξαιρετική αντίδραση που έβγαλαν οι «πράσινοι» μετά το 1-0. Για πρώτη φορά ο Παναθηναϊκός έμεινε πίσω στο σκορ και αναμφίβολα μόλις συνέβη αυτό, όσοι παρακολουθούσαμε το παιχνίδι περιμέναμε να δούμε την εικόνα που θα είχε το «τριφύλλι» και τη διαχείριση της όλης κατάστασης. Τι είδαμε;
Μια αντίδραση μεγάλης ομάδας. Με πολύ πάθος, με υπομονή στο παιχνίδι της απέναντι στη… γραμμή μαζινό του ΠΑΣ, με συγκέντρωση στον στόχο που δεν ήταν άλλος από την ανατροπή και με σημάδια απίστευτης ωριμότητας, παρά το νεαρό της ηλικίας των περισσότερων ποδοσφαιριστών. Οι «πράσινοι», δίχως πανικό και χωρίς ποδόσφαιρο «κουτρουβάλα» κατάφεραν όχι μόνο να ισοφαρίσουν, χάρη στο τέρμα του καταπληκτικού ξανά, Τάσου Χατζηγιοβάνη, αλλά και να πάρουν τη νίκη με το πανέμορφο γκολ από τον Φεντερίκο Μακέντα.
Το δεύτερο νέο στοιχείο, λοιπόν, έχει να κάνει με τα νέα πρόσωπα που έγιναν πρωταγωνιστές. Ο Κουλιμπαλί ήρθε από τον πάγκο, παίρνοντας τη θέση του τραυματία Γιόχανσον και με εξαίρεση τα πρώτα 25 λεπτά, ήταν και πάρα πολύ καλός και καθοριστικός. Δυο ασίστ από τον δεξιό μπακ της ομάδας, πολλά τρεξίματα και σπουδαία συμμετοχή στη νίκη. Στην εξίσωση μπήκε και ο Μακέντα, με το φοβερό τελείωμά του για το 2-1 και το πρώτο του τέρμα με την πράσινη φανέλα.
Ο Ιταλός δεν πήρε πολλές φορές την μπάλα στον χώρο που θα ήθελε για να εκτελέσει. Τη μια φορά, όμως, που έγινε αυτό, έδειξε την κλάση του. Καταπληκτικό τελείωμα με τη μία, κανένα περιθώριο αντίδρασης στον αντίπαλο τερματοφύλακα και ανύψωση του ηθικού για τον ποδοσφαιριστή, τον οποίο έχει ανάγκη ο φετινός Παναθηναϊκός του Γιώργου Δώνη.
5Χ5 λοιπόν. Με εξαιρετικές εμφανίσεις, με αξιοζήλευτους αριθμούς, με πολλά γκολ, με φάσεις, με τρομερή κυκλοφορία και κατοχή και με ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, αλλά και ουσίας. Ωραία και καλά όλα αυτά, αλλά κανείς δεν πανηγυρίζει στον Παναθηναϊκό. Η μπάλα παραμένει χαμηλά και ο πρώτος που «ευθύνεται» γι αυτό είναι ο Γιώργος Δώνης και οι συνεργάτες του, που περνάνε καθημερινά στους νεαρούς, κυρίως, ποδοσφαιριστές αυτή τη νοοτροπία, αυτό το πνεύμα. Μια νοοτροπία Παναθηναϊκή, μια νοοτροπία του τύπου «ακόμα δεν κερδίσαμε τίποτα».
Ο κόοτυς του «τριφυλλιού» δηλώνει κατ’ επανάληψη ότι είναι υπερήφανος για τους ποδοσφαιριστές του και την προσπάθεια που κάνουν. Και πολύ καλά κάνει και το λέει. Ξέρει, επίσης, καλύτερα απ’ ολους μας ότι οι τόνοι πρέπει να διατηρηθούν χαμηλοί για μια ομάδα που εκπλήσσει τους πάντες, αλλά ακόμη χτίζεται. Ακολουθούν δύσκολα παιχνίδια στο πρωτάθλημα. Οι «πράσινοι» πηγαίνουν στην Τρίπολη (προηγείται το ματς της Τρίτης με τον Παναιτωλικό για το Κύπελλο) για να αντιμετωπίσουν τον Αστέρα, στη συνέχεια υποδέχονται τον Πανιώνιο και ακολουθούν τα ντέρμπι με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακό.
Το πρόγραμμα δυσκολεύει και η σκληρή δουλειά συνεχίζεται, προκειμένου η ομάδα να συνεχίσει να βαδίζει στον δρόμο των επιτυχιών. Θα το λέμε και θα το γράφουμε, συνεχώς, κι ας γινόμαστε κουραστικοί. «Κάθε ματς και τελικός», έχει πει ο Δώνης και αυτή είναι η απόλυτη αλήθεια. Ενας Δώνης που σιγά – σιγά και μέσα από πολλές δυσκολίες χτίζει μια ομάδα από την αρχή. Μια ομάδα όχι μέτρια, όχι μικρομεσαία. Αλλά μια ομάδα μεγάλη με νοοτροπία νικητή, αλλά και με χαμηλούς τόνους. Ακόμη πρέπει να γίνουν πολλά βήματα, απαιτείται πολλή δουλειά και φυσικά κι άλλα πράγματα, κι αυτό το γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους ο κόουτς. Πανηγυρισμοί stop, λοιπόν, και το μυαλό, αρχικά, στο Κύπελλο και στη συνέχεια στον επόμενο «τελικό» της Τρίπολης.
