Οσοι πήγαμε στην Τρίπολη ζήσαμε το γιατί είναι διαφορετικό να είσαι Παναθηναϊκός. Απίστευτη ατμόσφαιρα στην εξέδρα από 4.000 φίλους της ομάδας, που έκαναν την Τρίπολη Λεωφόρο. Και θα ήταν παραπάνω, αν ο Αστέρας δεν έβγαζε ανακοίνωση, ότι υπάρχει Sold out, τότε στο γήπεδο θα είχε 7500 φίλους της ομάδας. Οι άνθρωποι… ανησύχησαν, ότι θα ήταν «πράσινο» όλο το γήπεδο και έκλεισαν τα εκδοτήρια . Αν ήταν άλλος ο αντίπαλος δεν θα το έκαναν. Με τον Παναθηναϊκό έχουν… πρόβλημα.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Δώνη και των παικτών του είναι, ότι έκαναν τον κόσμο να πιστέψει στην ομάδα. Να γουστάρει, που την βλέπει. Να περιμένει κάθε φορά που τελειώνει το ένα παιχνίδι πότε θα αρχίσει το επόμενο. Να υπάρχει τέτοιο δέσιμο, που μετά από κάθε παιχνίδι παίκτες και οπαδοί, να γίνονται ένα και να τραγουδούν συνθήματα. Αυτό, που ζήσαμε στην Τρίπολη έμοιαζε με πράσινο τσουνάμι. Και καταλαβαίνει κανείς, πόσο πιο εντυπωσιακά θα ήταν τα πράγματα, αν θα υπήρχε και μία διοίκηση, που θα έδινε όραμα στον κόσμο. Η ομάδα σε μία μέτρια ημέρα με έναν πολύ καλό αντίπαλο, εκεί που φαινόταν, ότι θα το χάσει το ματς, δεν το έβαλε κάτω, το πάλεψε και στο τέλος ισοφάρισε. Και αν είχε ακόμα πέντε λεπτά η αίσθηση, που είχαμε όλοι, όσοι είμασταν στο γήπεδο, ήταν ότι θα το κερδίζαμε και αυτό το παιχνίδι.
Ναι και σαφέστατα θα πρέπει να σταθεί ο Δώνης στις κακές στιγμές, που έχει η ομάδα, να διορθώσει τα λάθη, που έγιναν, ναι και σαφέστατα θα πρέπει να έχει απαιτήσεις από την ομάδα, να είναι όλο και καλύτερη σε κάθε ματς. Το ματς στην Τρίπολη ήταν ένα μάθημα για τον Παναθηναϊκό και για το δύσκολο πρόγραμμα, που ακολουθεί με τα συνεχόμενα ντέρμπι. Στην Τρίπολη, όμως, είχαμε παίκτες βαρόμετρο, που δεν ήταν σε καλή ημέρα. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί στα παιχνίδια, που έρχονται. Η ουσία είναι, ότι με αυτή την στήριξη, που έχει η ομάδα από τον κόσμο δεν την φοβάμαι. Η μόνη ανησυχία υπάρχει, για το αν οι πληρωμές και τα χρέη καλυφθούν κανονικά στην διάρκεια της σεζόν, η θα έχουμε τα περσινά. Ελπίζω και εύχομαι πως όχι.
Πάμε σε ένα άλλο θεματάκι, που έχει να κάνει και πάλι με τον Παναθηναϊκό. 20 χρόνια υποφέραμε από την παράγκα, είδαμε βουτιές να δίνονται πέναλτι, οι διαιτητές να μας εξοντώνουν με κίτρινες και κόκκινες κάρτες και να παίρνουν τίτλους, που δεν άξιζαν. Χρόνια ολόκληρα λέγαμε, πως όταν πέσει η παράγκα δεν θα αντέξουν και θα σταματήσουν την συλλογή τίτλων. Το είδαμε πέρυσι, το βλέπουμε μετά από κάθε ματς, που δεν κερδίζουν, όταν οι διαιτητές τους παίζουν 50-50. Όπως χθες .
Το είδα το παιχνίδι ΑΕΚ-Ολυμπιακός. Αψογος ο ξένος διαιτητής, προτίμησε να αφήσει το παιχνίδι το πιο σκληρό εκατέρωθεν και δεν μοίρασε κάρτες, σε κάποιους παίκτες των δύο ομάδων. Απαρατήρητος πέρασε και στο τέλος ο Ολυμπιακός έβγαλε διαρροή για χειρουργείο και άλλα τέτοια… γραφικά. Οι άνθρωποι το έχουν χάσει. Βλέπουν, ότι με 50-50 δεν κερδίζουν, ούτε αντιπάλους, που κατεβαίνουν μισοί στο γήπεδο λόγω απουσιών, όπως ήταν η ΑΕΚ την Κυριακή και σπάνε τα… γραφικόμετρα με αυτά που λένε.
Εννοείται, ότι αυτό που γίνεται με τους ξένους διαιτητές με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και θεωρώ χωρίς δεύτερη κουβέντα, ότι ξένους διαιτητές πρέπει να έχουμε και εμείς και στα τρία ντέρμπι.
