Ο Άντριεν Γιάκοτετ είναι εκείνος που θα κληθεί να διευθύνει το ντέρμπι της 10ης αγωνιστικής στο Καραϊσκάκη.
Το όνομά του δεν μας λέει πολλά εδώ στην Ελλάδα, αν και κάτι μπορεί να μας θυμίζει, καθώς είχε σφυρίξει τη φιλική νίκη της Εθνικής ομάδας κόντρα στην Αίγυπτο, ωστόσο η ιστορία του έχει ορισμένες ενδιαφέρουσες πτυχές.
Η αθλητική «ταυτότητα» του Γιάκοτετ αναφέρει ότι ο 35χρονος Ελβετός ανήκει στην κατηγορία Β’ της UEFA και έχει διεθνή εμπειρία από το 2011. Πέραν του φιλικού της Εθνικής με την Αίγυπτο, ο Γιάκοτετ δεν είχε συναντήσει άλλη φορά στο παρελθόν κάποιον ελληνικό σύλλογο, προτού οριστεί για το ντέρμπι των αιωνίων.
Ο διαιτητής του ελληνικού clasico έχει γράψει τη δική του ιστορία, καθώς τα ενδιαφέροντά του και οι ασχολίες του ξεφεύγουν από τα όρια του ποδοσφαίρου. Σε μια συνέντευξη που είχε δώσει σε ιστοσελίδα του εξωτερικού, λίγο καιρό μετά την ανάδειξή του ως διεθνής, ο Γιάκοτετ αποκάλυψε ότι έγινε διαιτητής για να αποφύγει… την καντίνα με τα χοτ ντογκ!
Όπως ανέφερε ο ίδιος: «Όταν ήμουν νεότερος, έπαιζα ποδόσφαιρο σε μια μικρή ομάδα, η οποία κάθε χρόνο διοργάνωνε διήμερο αθλητικό φεστιβάλ. Εμείς, ως παίκτες, συμμετείχαμε στους αγώνες την πρώτη ημέρα και τη δεύτερη έπρεπε να βοηθήσουμε εθελοντικά στις υπόλοιπες δραστηριότητες, είτε πουλώντας χοτ-ντογκ, είτε εκτελώντας χρέη διαιτητή στα παιχνίδια των ακαδημιών. Εγώ διάλεξα το δεύτερο και έτσι μπήκε το μικρόβιο μέσα μου»!
«Απολάμβανα να διευθύνω τα παιχνίδια και κατάλαβα ότι θα ήθελα να το συνεχίσω και στο μέλλον. Έτσι, δήλωσα μέρος σε σεμινάρια διαιτητών και σιγά σιγά ακολούθησα βήμα βήμα τον δρόμο μου. Πάντως, στην αρχή, δεν περίμενα ότι θα φτάσω στο σημείο να γίνω διεθνής…», συμπλήρωσε ο Γιάκοτετ.
Ο 35χρονος Ελβετός είχε ως κύριο επάγγελμα αυτό του δικηγόρου, ωστόσο λίγο μετά την ενηλικίωσή του, είχε ασχοληθεί και με τη μουσική: «Ήμουν τραγουδιστής σε ένα γκρουπ, αλλά στη συνέχεια κατάλαβα ότι ήταν δύσκολο να συνδυάσω το εν λόγω χόμπι με τη διαιτησία. Έφτασα σε σημείο που έπρεπε να επιλέξω ένα από τα δύο. Η απόφασή μου δεν ήταν εύκολη, γιατί η μουσική αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, ωστόσο ήθελα να ανταποκριθώ στη νέα πρόκληση που ανοιγόταν μπροστά μου…».
Πάντως, λίγο καιρό αργότερα, άφησε πίσω του και το νομικό πεδίο, αλλάζοντας εργασιακό περιβάλλον: «Στη συνέχεια κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να συνδυάσω τη νομική με τη διαιτησία, διότι μου έμενε ελάχιστος χρόνος για την προσωπική μου ζωή. Έτσι, αποφάσισα να αφήσω τη δουλειά μου και να γίνω μέλος της νομικής ομάδας μιας ιδιωτικής τράπεζας, ώστε να έχω πιο ελαστικά ωράρια. Πλέον, εργάζομαι 12 ώρες την εβδομάδα και έτσι έχω τον χρόνο που χρειάζομαι».
