Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει για το «λάθος» της τελευταίας φάσης, τους προπονητές του καφενείου και του πληκτρολογίου και… δυο κουβέντες για τη μπάλα.
Ήταν σκληρό αυτό που έγινε το βράδυ της Πέμπτης. Δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα να χάσουμε την πρόκριση, οπότε η ήττα σαν ήττα πες ότι αντέχεται. Ο τρόπος είναι το θέμα και αυτό που πόνεσε περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο. Σε ένα δικό σου παιχνίδι, με το ΟΑΚΑ κατάμεστο και με τον κόσμο να το χαίρεται με την ψυχή του και να περνάει πραγματικά καλά, ήρθε ο άλλος να στείλει το… αράουτ από του διαόλου τη μάνα και να πάει η μπάλα μέσα και να μας ξενερώσει. Από εκεί και που τραγουδάγαμε, να φεύγουμε με το κεφάλι κάτω και κάτι μούτρα ως το πάτωμα. Τρομερά πράγματα, αλλά έτσι είναι η ζωή και όλα μπορούν να συμβούν. Θα σου πει κανείς πως «και εσύ έτσι νίκησες στη Μόσχα» αλλά είναι η μισή αλήθεια. Τουλάχιστον εκεί ο Νικ ήταν αμαρκάριστος και το… ήθελε.
Εδώ τους είχες σκάσει από την άμυνα και τους είχε μείνει η μπάλα στα χέρια. Δεν ήξερε τι να την κάνει, την πέταξε και σε έστειλε αδιάβαστο. Τι να πεις… Από εκεί και πέρα η «μαχαιριά» της τελευταίας φάσης έχει σηκώσει (ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις) τρελή κουβέντα. Και θα σήκωνε και μεγαλύτερη αν έπαιζε στη μέση και κανένας αποκλεισμός. Ετσι λοιπόν ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του και οι πάντες ντύνονται προπονητές. Του καφενείου, του πληκτρολογίου και του οποιουδήποτε μέρους ευδοκιμεί πάσης φύσεως μπαρουφολογία. Να τα βάλουμε λοιπόν σε μία τάξη για να μην χαθεί η μπάλα.
Καταρχήν ΓΕΝΙΚΑ όσα ξέρει ο Πιτίνο και ο κάθε Πιτίνο δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Δεν λέμε πως δεν κάνουν λάθη, αλλά να τα υπερτονίζει ο οποιοσδήποτε κρατάει ένα μαρκούτσι και το περνάει για μπάλα πάει πολύ και είναι κωμικό. Αφήνουμε το γενικό σκέλος και πάμε στο ειδικό. Ο Πιτίνο από την εξέλιξη της άμυνας δικαιώθηκε. Ναι, δικαιώθηκε κι ας χάσαμε. Και αν τον του ξανατύχαινε το ίδιο θα αποφάσιζε να κάνει. Θέλω να πω πως από τη στιγμή που επέλεξες να μην κάνεις φάουλ (και καλώς το έκανες γιατί η πεντάδα της τελευταίας φάσης δεν έχανε βολές) η άμυνα που έβγαλες ήταν η καλύτερη δυνατή. Τους έσκασες, τους έπνιξες και πήγε να τους μείνει η μπάλα στα χέρια. Αυτό που έγινε με το συγκεκριμένο σουτ, που δεν ήταν ούτε το λες καν σουτ, δεν μπορεί να προβλεφθεί από κανέναν, ούτε φυσικά και να αποφευχθεί. Από εκεί και πέρα και παρά το ενδεχόμενο σταύρωμα με την ΤΣΣΚΑ δεν νομίζω ότι είναι για να τρελαινόμαστε. Η παρουσία του Πιτίνο έχει μεταμορφώσει τον Παναθηναϊκό και αυτό δεν το αλλάζει ένα κακό βράδυ ή μάλλον ένα τελευταίο πεντάλεπτο πλημύρας. Συμβαίνουν αυτά αλλά το καλό είναι πως αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα. Η συγκεκριμένη ομάδα έχει ήδη κάνει το restart και επ’ αυτού έχει υποστεί και ο τελευταίος.
Κλείνοντας να σημειώσουμε ότι θα θέλαμε να συζητάμε για τη μπάλα σήμερα αλλά η κατάσταση δεν μας το επιτρέπει. Δεν είναι δυνατόν δυο μήνες τώρα πρώτο θέμα στο ρεπορτάζ να είναι αν θα πάρεις άδεια και ακόμη χειρότερα να το… πανηγυρίζεις κιόλας επειδή θα το «καταφέρεις». Σε καμία άλλη ομάδα δεν βλέπω παρόμοια ρεπορτάζ, οπότε είναι λογικό να αρνούμαι να το σχολιάσω. Μακάρι ξαφνικά να βρεθεί ένας άνθρωπος να δώσει ξανά όραμα και να αποκτήσει ενδιαφέρον η πόδοσφαιρική μας ζωή αλλά δεν το βλέπουμε. Όπως δεν βλέπουμε και κανένα μέλλον με τον Αλαφούζο, αν συζητάμε απλά «να γίνει μια μικρή αύξηση στο μπάτζετ». Με τις υπάρχουσες συνθήκες δυστυχώς δεν θα κλείνει η ψαλίδα, αλλά θα ανοίγει.