Σκηνές από τα… προσεχώς!

Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει για τον Παναθηναϊκό του “αύριο” που δύσκολα θα έχει μεγάλες διαφορές από αυτόν της Ριζούπολης.

Το ξέραμε ότι δεν θα είναι για πολλά – πολλά το ματς της Ριζούπολης. Ας μην κρυβόμαστε, είναι από αυτά τα παιχνίδια που δύσκολα βλέπονται και εύκολα ξεχνιούνται. Επαιζαν άλλωστε δύο ομάδες για τις οποίες επί της ουσίας η σεζόν έχει τελειώσει. Ο ένας έπεσε και ο άλλος ξέμεινε από στόχους.

Ακόμη και έτσι πάντως για τον Παναθηναϊκό, που εν προκειμένω μας ενδιαφέρει, προέκυψαν κάποιες ειδήσεις, οι οποίες κατά βάθος έχουν να κάνουν με τη διάθεση των μικρών, αλλά και με το ξύπνημα του Μακέντα που αποτελεί βαρόμετρο γι’ αυτή την ομάδα.

Μας αρέσει δεν μας αρέσει (σαφώς και ισχύει το δεύτερο) και η επόμενη σεζόν δεν αναμένεται ιδιαιτέρως διαφορετική από την φετινή. Ακόμη και αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι ο Αλαφούζος θα κάνει την… υπέρβαση (έτσι θα μας παρουσιαστεί σε λιγάκι, μην εκπλαγείτε) και δεν έχουμε τα περσινά ξεφτιλίκια με την αδειοδότηση δεν είναι για να περιμένουμε και πολλά πράγματα. Αλλωστε η αύξηση του μπάτζετ που έχει συζητηθεί θα είναι τόσο μικρή έτσι ώστε θα χρειαστεί και πάλι να κάνει “θαύματα” ο Νταμπίζας με τα λεφτά που θα έχει στα χέρια του. Θαύματα που λέει ο λόγος γιατί είναι μαθηματικά βέβαιο ότι όσο περνάει ο καιρός και δεν μπαίνουν λεφτά επιπέδου ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ η ψαλίδα με τους υπόλοιπους θα μεγαλώνει.

Το παιχνίδι της Ριζούπουλης λοιπόν, αλλά και αυτά που απομένουν ως το φινάλε είναι μια καλή ευκαιρία για τον Δώνη να κάνει ένα τελευταίο ξεσκαρτάρισμα. Να δει τι μπορεί να περιμένει και από ποιους. Πέραν της γενικότερης σοβαρότητας έστω και κόντρα σε έναν “τελειωμένο” αντίπαλο, ευχάριστη έκπληξη ήταν αν μη τι άλλο η παρουσία του μικρού Αποστολάκη. Ο γιος του Στράτου έστειλε “μήνυμα” στον κόουτς ότι μπορεί να ποντάρει πάνω του ως μπακ απ του Γιόχανσον, με την προϋπόθεση ότι θα αποχωρήσει ο Κουλιμπαλί. Μια ιστορία που έχει τραβήξει αρκετά καθώς είναι δεδομένο – και ως ένα βαθμό θεμιτό – πως ο Κούλι ψάχνει κάτι καλύτερο. Ισως λοιπόν είναι μια καλή ευκαιρία τα λεφτά του, που για τον σημερινό ειδικών συνθηκών Παναθηναϊκό δεν είναι και λίγα, να πάνε σε μια άλλη θέση που το έχεις μεγαλύτερη ανάγκη.

Θετικότατη ήταν και η παρουσία του Χατζηθεοδωρίδη ο οποίος είχε δώσει δείγματα και στο ξεκίνημα της σεζόν. Ο πιτσιρικάς είχε συμμετοχή στα δύο πρώτα γκολ (το πρώτο το έβαλε και το δεύτερο ξεκίνησε από τα πόδια του) και γενικώς είναι μια μεταγραφή με παρόν και μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση πάντως σημείο αναφοράς του αγώνα με τον Απόλλωνα ήταν η γκολάρα του Μακέντα για τον οποίο κοντεύαμε να ξεχάσουμε πως είναι να σκοράρει. Ο Ιταλός είχε να βρει δίχτυα από τον Γενάρη, γενικότερα πέρασε ένα παρατεταμένο ντεφορμάρισμα όμως ας μην είμαστε άδικοι μαζί του. Στη θέση που παίζει αν δεν έχει κάποιον να του δώσει την μπάλα εκεί που πρέπει και όταν πρέπει δεν μπορεί να κάνει και πολλά. Οσο η ομάδα έπαιζε παραγωγικό ποδόσφαιρο και έφτιαχνε φάσεις τόσο “έγραφε” και αυτός. Οταν έπαιρνε ΜΙΑ καλη μπαλιά ανά ματς, το πρόβλημα στο σκοράρισμα άρχισε να μεγαλώνει.

Οπως και να ‘χει μιλάμε για ένα παίκτη ο οποίος ξεχωρίζει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα στο πράσινο ρόστερ και είναι μαζί με τον Κουρμπέλη ότι πολυτιμότερο έχεις. Και δεν το λέμε τώρα επειδή σκόραρε, πάντα το λέγαμε, γιατί πολύ απλά το πράγμα φαινόταν.