Ο Γιώργος Καραγκούνης μίλησε στον αέρα του Sport 24 Radio 103.3 για τις εμπειρίες του ως ποδοσφαιριστής αλλά και τις ευρωπαϊκές πορείες που έκανε με τον Παναθηναϊκό.
Παράλληλα, θυμήθηκε και την πορεία της σεζόν 2001-2002, όπου σταμάτησε άδοξα στο Καμπ Νου.
Αναλυτικά οι δηλώσεις Καραγκούνη:
Για το πώς ένιωθε παίζοντας στο Τσάμπιονς Λιγκ:
“Όταν παίζει η μουσική με το σεντόνι είναι η μεγαλύτερη απόλαυση που μπορεί να έχει ένας ποδοσφαιριστής. Σε διασυλλογικό επίπεδο δεν συγκρίνεται με τίποτα”.
Για το παιχνίδι της 9ης Απριλίου του 2002 με την Μπαρτσελόνα στο “Καμπ Νόου”, όπου ο Παναθηναϊκός έφτασε μια ανάσα από την πρόκριση στα ημιτελικά και ο Καραγκούνης υπέστη σοβαρό τραυματισμό πριν από τη λήξη του ημιχρόνου:
“Είναι ανάμικτα τα συναισθήματα. Το να φτάνεις μια ανάσα από τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ είναι πολύ δύσκολο να γίνει από οποιαδήποτε ομάδα. Αυτή η πορεία ήταν από τις πιο δύσκολες, αν όχι η καλύτερη για μένα. Ήταν δύο όμιλοι με τέσσερις ομάδες από κάθε χώρα οι καλύτερες. Το 1996 είχαμε παίξει με τον Άγιαξ, αλλά προηγουμένως είχαμε βρει μπροστά μας τη Λέγκια Βαρσοβίας. Έπαιζαν τότε μόνο οι πρωταθλητές. Το 2002 τη Λέγκια την είχαμε βρει στους 64”.
Για τον τραυματισμό του:
“Σε ένα σημείο ήταν 1-1 το ματς, τελείωνε το ημίχρονο και γλίστρησα με συνέπεια να πάθω χιαστό. Ήταν ό,τι χειρότερο. Αυτά τα παιχνίδια τα περιμέναμε πώς και πώς. Στο τέλος θα μπορούσαμε να περάσουμε με τις ευκαιρίες που χάσαμε, με τον Βλάοβιτς και τον Κωνσταντίνου. Εκείνη την εποχή, καμία ομάδα δεν είχε τέτοιες επιτυχίες. Πήγαμε στους 8 δύο σερί χρονιές και μία μετά στους 16. Το πιο δύσκολο, σε ό,τι και να κάνεις, είναι να έχεις συνέχεια. Αυτό που είχε πετύχει εκείνη η φουρνιά ήταν ανεπανάληπτο”.
Για το πώς άντεξε παίζοντας τραυματίας κάποιο διάστημα:
“Ηθελα να περάσει το ημίχρονο, να πάω στα αποδυτήρια και να το δέσω ή να κάνω ένεση. Σε μια φάση με τον Λουίς Ενρίκε, ένας εναντίον ενός, κατάλαβα ότι δεν γινόταν να πάω μέχρι το ημίχρονο. Ήταν μεγάλη ζημιά. Ευτυχώς ο Μήτσου και ο Καρβουνίδης, γιατρός και φυσιοθεραπευτής, με βοήθησαν για να συνεχίσω και να παίξω και τα επόμενα χρόνια. Στο Καμπ Νόου, με 100.000 κόσμο, μια ανάσα από τους οκτώ, δεν ήθελα να αποχωρήσω”.
Για τα ματς που θα ήθελε να ξαναπαίξει, αν γύριζε το χρόνο πίσω:
“Με την Κόστα Ρίκα στο Μουντιάλ που χάσαμε στα πέναλτι και αυτό με τη Γερμανία στο Euro, το οποίο ονειρευόμουν αλλά έχασα λόγω κάρτας που πήρα με τη Ρωσία για ένα πέναλτι που ήταν πεντακάθαρο”.
