Γελάνε και τα σημαιάκια του κόρνερ με όλους αυτούς που βγήκαν… παγανιά από χθες το βράδυ και άρχισαν να ζητούν την παραίτηση του Δώνη, την απομάκρυνση του Νταμπίζα, τη… σκούπα σε όλο το ρόστερ. Επειδή, λέει, έκατσαν και έχασαν από τον ΟΦΗ. Λες και αν ήθελαν να κάτσουν από τον ΟΦΗ θα το έκαναν με άσο ημίχρονο, διπλό τελικό.
Προφανώς τους θεωρούν τόσο στόκους όλοι αυτοί οι προπονητές και οι ξερόλες των social media, που δεν καταλαβαίνουν ότι ένα ματς που στήνεται δε… φαίνεται. Στήνεται και δεν το παίρνεις χαμπάρι.
Και προφανώς όλοι αυτοί ξέχασαν πως ο Παναθηναϊκός σχεδόν σε όλο το δεύτερο γύρο έχει μια εικόνα αποσύνθεσης, δε βγάζει στο γήπεδο τη φρεσκάδα που έβγαζε στο πρώτο μισό, δεν παίζει το ίδιο ποδόσφαιρο, είναι ξενερωμένος απ’ όλα όσα του συνέβησαν, με τιμωρίες, επεισόδια, τραυματισμούς.
Λες και είδαμε άλλον Παναθηναϊκό στη Λιβαδειά. Λες και είδαμε άλλον Παναθηναϊκό στη Νέα Σμύρνη. Λες και ήταν καλύτερος κόντρα στην Ξάνθη ή στη Λάρισα. Λες και δεν έκανε πειράματα ο Δώνης με τον Απόλλωνα, αλλά μόνο με τον ΟΦΗ που ήθελε να του δώσει το παιχνίδι.
Ο Παναθηναϊκός που είδαμε κόντρα στον ΟΦΗ ήταν ο ίδιος Παναθηναϊκός που βλέπουμε στο μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου γύρου. Μια ομάδα που “αγκομαχεί” να σκοράρει, που δεν έχει ταχύτητα, καλό ρυθμό στο παιχνίδι της και υψηλή ένταση. Και βρήκε απέναντί του έναν ΟΦΗ ορκισμένο για να κερδίσει και να μείνει ζωντανός στη μάχη της παραμονής.
Περισσότερο είναι μαγκιά του ΟΦΗ, παρά ντροπή του Παναθηναϊκού. Ας δούμε κάποια στιγμή σ’ αυτή τη χώρα και τον αντίπαλο. Ας του βγάλουμε μια φορά το καπέλο. Ας τον σεβαστούμε, δεν είναι κακό.
