Ο Παναθηναϊκός βρήκε απέναντι του μια ομάδα πιο καλή και πιο έτοιμη, που δεν μπορούσε να την περάσει. Μπορεί να την πάρει ως παράδειγμα για να διεκδικεί και πάλι θέση στο Final Four. Γράφει ο Βασίλης Μοιρώτσος.
Θα άγγιζε τα όρια του μπασκετικού θαύματος να προκρινόταν ο Παναθηναϊκός απέναντι σε αυτή τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ακόμα και αν έπαιρνε το πρώτο ματς, που χαρακτηρίστηκε – και δικαίως – ως μεγάλη ευκαιρία, πάλι οι Μαδριλένοι θα είχαν τον πρώτο λόγο. Τους έβλεπες να αγωνίζονται και πολλές φορές τους θαύμαζες για το πώς μπορούν να διατηρηθούν ψύχραιμοι και να μείνουν στο πλάνο τους, ακόμα και όταν ο χρόνος της επίθεσης τελείωνε.
Ο Καμπάτσο – απόλυτος πρωταγωνιστής της σειράς – έκανε μέχρι και πάσα κάτω από τα πόδια του αντιπάλου. Μιλάμε για ομάδα που είναι στην κατάλληλη φόρμα, την κατάλληλη στιγμή και έτοιμη να στεφθεί για δεύτερη σερί σεζόν πρωταθλήτρια Ευρώπης. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει, όμως αποδεικνύει πως το μπάσκετ που παίζει είναι πολύ υψηλού επιπέδου και για να της πάρουν το στέμμα θα πρέπει να φτύσουν αίμα οι υπόλοιποι.
Αντίθετα με αυτό που είδαμε από τη Ρεάλ, ο Παναθηναϊκός έχει πολύ δρόμο να διανύσει όχι για να ανέβει στην κορυφή της Ευρώπης, αλλά για να φτάσει στο final four. Ο Ρικ Πιτίνο είπε πως αν μείνει θα φτιάξει ομάδα με στόχο να κατακτήσει το τρόπαιο, κάτι που είναι ευχή όλων μας, όμως ετούτο χρειάζεται και υψηλό μπάτζετ. Δεν μπορείς να χτυπήσεις ομάδες σαν τη Ρεάλ αν δεν έχεις 3-4 πρωτοκλασάτους παίκτες. Όπως ακριβώς έχουν κι αυτοί. Όμως το βασικό αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι είτε να μείνει ο Πιτίνο, είτε αν τελικά αποφασίσει να φύγει, να βρεθεί ένας προπονητής που θα μπορέσει να παρουσιάσει μια ομάδα ανταγωνιστική από το ξεκίνημά της.
Να μη χάσει ο Παναθηναϊκός άλλο χρόνο όπως έχασε με τον Τσάβι Πασκουάλ, που δεν ταίριαξε στον σύλλογο. Πλέον μπροστά του υπάρχει το πρωτάθλημα, ένας στόχος που θα κατακτηθεί με ευκολία αν τελικά ο Ολυμπιακός επιμείνει στην απόφασή του να μην κατέβει και ο Παναθηναϊκός θα κλείσει τη χρονιά με θετικό πρόσημο. Ένα ακόμα πρωτάθλημα, που θα σημαίνει νταμπλ, θα είναι μια ακόμα απόδειξη της παντοκρατορίας του Παναθηναϊκού εντός συνόρου, που την έχει ανάγκη και ο σύλλογος και ο κόσμος. Αλλά η Ευρώπη δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Έλειψε απ’ όλους μας ένα φάιναλ φορ. Και αν ακούσουμε τα… χαρμόσυνα νέα για Αθήνα το 2020, τότε… να η ευκαιρία.
