Το θέμα του Κατελάρη και της πρότασης χωρίς χρήματα του Παναθηναϊκού πήρε διαστάσεις, αλλά οι πράσινοι δεν έκαναν τίποτα διαφορετικό απ’ αυτό που έκαναν και πέρσι. Γράφει ο Βασίλης Μοιρώτσος.
Σήκωσε μπόλικη σκόνη η πρόταση που κατέθεσε ο Παναθηναϊκός στην Ομόνοια για τον Φάνο Κατελάρη. Λογικό, από τη στιγμή που μιλάμε για μια πρόταση η οποία δεν είχε μέσα οικονομικά ανταλλάγματα. Δε συνηθίζεται κάτι τέτοιο. Χρήματα με… υποσχετική, δανεικούς παίκτες, συνιδιοκτησία και υψηλό ποσοστό μεταπώλησης.
Αυτά, λέγεται, πως πρότεινε ο Παναθηναϊκός. Στην Ομόνοια αρνήθηκαν την πρόταση, τη χαρακτήρισαν υποτιμητική, με αποτέλεσμα να προκληθεί ντόρος. Ωστόσο, καμιά εντύπωση δεν πρέπει να προκαλεί το ότι ο Παναθηναϊκός διεκδικεί παίκτη που έχει συμβόλαιο, ενώ δεν έχει χρήματα να δώσει σε ομάδα. Το ίδιο συνέβη και πέρσι με τον Πούγγουρα, τον Χατζηθεοδωρίδη, τον Βέργο και άλλους. Πιθανόν με άλλες συνθήκες και άλλες συμφωνίες. Αλλά έτσι συνέβη.
Ο Παναθηναϊκός δεν πλήρωσε, διότι δεν είχε, άλλους συλλόγους, δεν αγόρασε, αλλά ζήτησε να τους πάρει ως ελεύθερους ή με κάποια ποσοστά μεταπώλησης. Συμβαίνει στην αγορά ακόμα και σε συλλόγους που δεν έχουν τα οικονομικά προβλήματα που έχει ο Παναθηναϊκός. Δε γινόμαστε σοφότεροι, ούτε πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη ετούτη η στάση και η πολιτική του Παναθηναϊκού. «Πολεμάει» με ό,τι έχει στα χέρια του και δυστυχώς τα εφόδια που έχει ο Νταμπίζας είναι ελάχιστα. Σχεδόν τίποτα. Είναι φυσιολογικό να ψάχνει στα χαμηλά… ράφια, είναι φυσιολογικό να αναζητεί εναλλακτικούς τρόπους για να πάρει κάποιον παίκτη.
Ο Παναθηναϊκός είναι αναγκασμένος να ζήσει με αυτό τον τρόπο, έως ότου η κατάσταση αλλάξει είτε απ’ τον σημερινό του ιδιοκτήτη, είτε από κάποιον επόμενο αν ποτέ υπάρξει. Δύσκολο να δεχτεί ένας φίλος της ομάδας πως την ώρα που ο Ολυμπιακός πάει να πάρει τον Μπεργκ ή ο ΠΑΟΚ παίρνει το καλύτερο μπακ του πορτογαλικού πρωταθλήματος, η ομάδα του δίνει μάχη για να πάρει τσάμπα τον Κατελάρη από την Ομόνοια.
Αλλά, δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα. Με την ευχή να αλλάξει το συντομότερο δυνατό, θα περιμένουμε να δούμε αν και πόσους λαγούς μπορεί να βγάλει από το καπέλο του ο Νταμπίζας και πως θα καταφέρει ο Δώνης με «φτηνά» υλικά να φτιάξει μια όμορφη βιτρίνα. Οι δυο τους είναι εκείνοι πάντως που στο τέλος της ημέρας δε θα φταίνε σε τίποτα…
