Έγινε λοιπόν και η συνέντευξη του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Αυτή που όλοι περιμέναμε με τόση αγωνία, αυτή στην οποία εν τέλει δικαιώθηκαν και οι πληροφορίες ως προς τις προθέσεις του ηγέτη της πράσινης ΚΑΕ περί ανοίγματος στον κόσμο.
Με την ολοκλήρωση των τοποθετήσεων του Γιαννακόπουλου στην παναθηναϊκή κοινωνία σήμανε συναγερμός. Ετσι, είτε σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις είτε στα social media, ο καθένας λέει (κυριολεκτικά) το μακρύ του και το κοντό του. Αλλοι συμφωνούν, άλλοι διαφωνούν, άλλοι το θεωρούν εφικτό και άλλοι δεν το βλέπουν να γίνεται ποτέ. Σε ένα πράγμα νομίζω ότι δεν διαφωνεί κανείς: Πως δεν υπάρχει άλλη λύση. Οπότε η συγκεκριμένη, ως μοναδική, πρέπει και να στηριχτεί απ’ όποιον αγαπάει πραγματικά τον σύλλογο.
Το θέμα αυτή τη στιγμή δεν είναι τα γύρω – γύρω αλλά η ουσία. Και αυτή αφορά τη σωτηρία του Παναθηναϊκού. Δέχομαι πως μπορεί να υπάρχουν ταλιμπάν του Δημήτρη, αλλά να υπάρχουν και άνθρωποι που βρίσκονται απέναντι για συγκεκριμένους λόγους. Δεν μετράει αυτό στην παρούσα φάση. Δεν έχει καμία σημασία. Ούτε επίσης, επειδή αναφέρθηκε και σχολιάστηκε, περιμένει κανείς από τον Δημήτρη να του πει για τον Βαρδινογιάννη ή τον Πατέρα. Ο καθένας έχει την άποψή του και αυτή ούτε αλλάζει ούτε επηρεάζεται. Ξαναλέω όμως πως μπροστά στη σωτηρία του Παναθηναϊκού όλα αυτά δεν έχουν και αξία ή μάλλον δεν είναι της παρούσης.
Ο Παναθηναϊκός ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ. Βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού κι αν αυτή η προσπάθεια δεν στεφθεί με επιτυχία, θα πέσει και θα τσακιστεί. Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε δηλαδή. Εκτός κι αν περιμένει κανείς να δεήσει ο οποιοσδήποτε, να μας λυπηθεί και να μας σώσει. Πολύ καλό για να είναι αληθινό. Και μπορεί η ελπίδα να πεθαίνει τελευταία, μέχρι ωστόσο αυτή να εμφανιστεί θα έχει πεθάνει ο σύλλογος.
Ο Γιαννακόπουλος έκανε μια πρόταση σε τρία σκέλη, αν και θαρρώ πως από μόνο του το πρώτο φτάνει και περισσεύει για να μας δείξει το δρόμο. Το θέμα του γηπέδου είναι πραγματικά πολύ μεγάλο και αν πραγματικά λυθεί, τα άλλα δύο θα γίνουν και πιο απλά. Ο DPG είπε ότι το θέμα της χρηματοδότησης είναι τελειωμένο και θα το ανακοινώσει από κοινού με τον Μπακογιάννη. Αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο δεν μπορώ να φανταστώ πως δεν θα προχωρήσει το έργο ασχέτως του… ποτέ μη λες ποτέ.
Αν λοιπόν μπει το νερό στο αυλάκι και το όνειρο του γηπέδου πάρει σάρκα και οστά δεν θα αργήσουν και τα υπόλοιπα. Τόσο τα βαριά πορτοφόλια όσο και ο απλός φίλος της ομάδας θα το δουν αλλιώς, θα ψηθούν και θα θελήσουν να βοηθήσουν. Αυτή είναι και η βασική διαφορά του Αυτοδύναμου Παναθηναϊκού που πρότεινε ο Γιαννακόπουλος με την Συμμαχία. Η άλλη εξυπακούεται πως αφορά τα πρόσωπα που έτρεξαν και θα τρέξουν τα δύο πρότζεκτ.
Όσο για το τρίτο, την αποδοχή δηλαδή από τον Αλαφούζο της πρότασης για το 20άρικο δεν βλέπω να υπάρχει άλλος δρόμος. Και για τον Παναθηναϊκό αλλά και για τον ίδιο τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ. Από τη στιγμή που όντως θέλει να φύγει, δύσκολα θα βρει καλύτερη ευκαιρία.
Κλείνοντας θα επαναλάβω τη σκληρή πραγματικότητα. Έτσι ο Παναθηναϊκός δεν πάει πουθενά και δεν θα έχει και άλλες ευκαιρίες. Εξ ου και η λέξη συναγερμός που ακούστηκε αρκετές φορές στο πάνελ. Αν δεν πετύχει ΟΥΤΕ αυτό, ειλικρινά δεν θέλει κανείς να φανταστεί την επόμενη μέρα του συλλόγου. Γι’ αυτό και ο καθένας μας καλείται να κάνει ότι καλύτερο ο ίδιος θεωρεί. Και όπου μας βγάλει…