Λαυρέντης Μαχαιρίτσας: Ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, ένας μεγάλος Παναθηναϊκός
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας έζησε με μια κιθάρα στα χέρια και με το τριφύλλι στην καρδιά. Στο νου του "τριγύριζαν" στίχοι, μελωδίες και ο αγαπημένος του Παναθηναϊκός.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας έζησε με μια κιθάρα στα χέρια και με το τριφύλλι στην καρδιά. Στο νου του “τριγύριζαν” στίχοι, μελωδίες και ο αγαπημένος του Παναθηναϊκός. Αφιέρωμα του panathinaikos24.gr
“Ρίξε κόκκινο στη νύχτα, ρίξε λάδι στη φωτιά…”, αναφέρει το ρεφρέν ενός από τα πιο γνωστά τραγούδια του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, ο οποίος συνέδεσε το εν λόγω χρώμα με τις πολιτικές του πεποιθήσεις, έχοντας άλλωστε αρχίσει την καλλιτεχνική του πορεία στη “Συντροφιά”, πλάι στον “τροβαδούρο της αντίστασης”, τον Πάνο Τζαβέλλα. Μην σας ξεγελά όμως η αναφορά για το “κόκκινο”, διότι κατά κοινή ομολογία, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας έμαθε από νωρίς να αγαπά το πράσινο του Παναθηναϊκού. “Αριστερά είναι για μένα η αντίθεση σε κάθε μορφή λανθάνουσας και εκ του πονηρού εξουσίας. Αλλά εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρει ούτε η ταμπέλα, ούτε η φανέλα. Έχω τον Παναθηναϊκό, δεν θέλω άλλη φανέλα”, είχε πει κάποτε…
Είχε φροντίσει να κάνει την επιλογή του από τα παιδικά του χρόνια, ξεφεύγοντας από τον κανόνα που θέλει τους γιους να ακολουθούν το παράδειγμα των πατεράδων τους. Εκείνος, έκανε τη διαφορά και… “ντρίμπλαρε” τον δικό του. “Ο πατέρας μου ήταν Ολυμπιακός και για να με κάνει… ομοϊδεάτη του με πήγε σε ένα παιχνίδι με τη Γουέστ Χαμ. Και εγώ έγινα… Γουέστ Χαμ. Δεν θα μπορούσα να γίνω ποτέ Ολυμπιακός. Αφού τους έβλεπα και έβγαζα… σπυριά”, είχε αναφέρει χαρακτηριστικά στο “Βήμα”.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο οποίος “έφυγε” από τη ζωή τα ξημερώματα της Δευτέρας, ήταν το κλασικό παράδειγμα μιας ρομαντικής ψυχής που ακολουθούσε το ίδιο ρομαντικά τον αγαπημένο του Παναθηναϊκό. Γεννημένος στις 5 Νοεμβρίου του 1956, έζησε ως έφηβος το έπος του Γουέμπλεϊ και μέχρι το τέλος δεν έπαψε να τη στηρίζει, αν και και τα τελευταία χρόνια, εξέφραζε ανοιχτά την πικρία του για όσα συνέβαιναν στο ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά και στα ενδότερα του συλλόγου που βρέθηκε στον κυκεώνα των οικονομικών προβλημάτων.
Ως ρομαντική ψυχή, κάτι που φάνηκε άλλωστε και μέσα από τα τραγούδια του, δεν θα μπορούσε να δει το ποδόσφαιρο με τους σύγχρονους όρους, δίνοντας “πάτημα” στη βία, τα κέρδη και τις σκοπιμότητες. Μπορεί να “έβγαζε σπυριά” με τον “αιώνιο”, αλλά επιζητούσε την καζούρα στις χαρές και τη δεχόταν στις λύπες. «Και εγώ γουστάρω να κερδίζει συνέχεια ο Παναθηναϊκός και να κάνω καζούρα στους φίλους μου τους Ολυμπιακούς. Αλλά ως εκεί. Όχι και να πλακωνόμαστε στις μπουνιές». Στο μυαλό του τριγύριζαν οι αναμνήσεις από τη Λεωφόρο των παιδικών του χρόνων και παρά το γεγονός πως είχε δομημένη αντίληψη για το “σήμερα” και τις αλλαγές που επήλθαν με τα χρόνια σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και συνάμα του αθλητισμού, για εκείνον, ο αθλητισμός και συνάμα ο Παναθηναϊκός ήταν κάτι το “μεγάλο”, κάτι το “ιδανικό”.
Αλλά και ο Παναθηναϊκός αγάπησε τον Λαυρέντη. Λίγη ώρα μετά τη γνωστοποίηση του θανάτου του, η ΠΑΕ, η ΚΑΕ και ο Ερασιτέχνης εξέδωσαν συλλυπητήριες ανακοινώσεις για τον καλλιτέχνη ο οποίος εθεάθη εκατοντάδες φορές στις εξέδρες της Λεωφόρου, του ποδοσφαιρικού αλλά και του μπασκετικού ΟΑΚΑ, έχοντας μερικές εξ αυτών δίπλα του τον έτερο φίλο του Παναθηναϊκού, τον Γιάννη Ζουγανέλη. Όλες οι ανακοινώσεις έκαναν λόγο για έναν “αιώνια πιστό” καλλιτέχνη στην Παναθηναϊκή Ιδέα. Πέραν τούτου, ο Λαυρέντης δεν είχε διστάσει να κάνει το βήμα μπροστά όταν ο σύλλογος “χτύπησε” το πρώτο του “καμπανάκι”, όντας ιδρυτικό μέλος της Παναθηναϊκής Συμμαχίας.
“Δεν ξέρω αν σώνεται η οικονομική κατάσταση στην ομάδα μου και αν σωθεί, αλλά αν πάψει να υπάρχει Παναθηναϊκός θα πάψει να υπάρχει με μαθηματική ακρίβεια και ο Ολυμπιακός. Και τότε τι θα κάνουμε τις Κυριακές μας; Για μένα Κυριακή ίσον ποδόσφαιρο. Αθλητικά στην τηλεόραση. Έτσι έμαθα από μικρός. Δεν είναι κάτι τόσο φοβερό να δώσει ο κόσμος 150 ευρώ για κάτι που αγαπάει. Είναι 15 ποτά σε ένα μπαρ. Αν μπορείς να σώσεις ένα πράγμα που αγαπάς, είναι καλό. Κι ας είναι τόσο δύσκολες οι εποχές. Λες και δεν ξέρουμε ότι ο κόσμος δεν έχει να φάει. Κάποιοι αυτό λένε. Αυτό τι σημαίνει όμως; Ότι αν δεν ασχοληθώ εγώ ή κάποιος άλλος με τον Παναθηναϊκό θα έχει να φάει ο κόσμος; Δηλαδή τι θέλουν, να μας τα κόψουν όλα; Να πεθάνουμε όλοι πριν την ώρα μας”, είχε τονίσει το 2012 στο “Βήμα” για το εγχείρημα της “Συμμαχίας”.
Η σύνδεση του Μαχαιρίτσα με τον Παναθηναϊκό δεν αποτέλεσε μια ευθεία γραμμή, διότι ο εκλιπών δεν δίστασε να εκφράσει ανοιχτά τη γνώμη του, όταν του απηύθυναν το ερώτημα που βασανίζει εδώ και μερικά χρόνια όλους του φίλους της ομάδας: “Τι πιστεύεις ότι φταίει;”. Ούτε έπαψε να στηρίζει. Ο φωτογραφικός φακός τον έχει “συλλάβει” δίπλα στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, σε εκδήλωση του Κώστα Παταβούκα, στην παρουσίαση του λευκώματος για τα 100 χρόνια του συλλόγου και φυσικά… στα γήπεδα.
Εδώ και λίγες ώρες, ο Λαυρέντης έχει ξεκινήσει το ταξίδι του για την “άκρη του απείρου”, αφήνοντας σε όλους όσοι συναντήθηκαν μαζί του μουσικά, συνδέοντας προσωπικές στιγμές και αναμνήσεις μέσα από τα στιχάκια του, ένα “καθρεπτάκι της λύπης”. Ο Λαυρέντης “έφυγε” νωρίς, αλλά τουλάχιστον, όσο ζούσε, φρόντιζε σε κάθε δυνατή ευκαιρία να γνωστοποιεί όλα όσα αγάπησε και τον εξέφραζαν: τη μουσική, την αριστερά και φυσικά τον Παναθηναϊκό, προτού βρει την ευκαιρία να “πάει στον παράδεισο”.
Καλό ταξίδι…
To Panathinaikos24.gr είναι δίπλα σε κάθε άθλημα και κάθε στιγμή του Παναθηναϊκού. Είτε πρόκειται για μπάλα ποδοσφαίρου είτε για μπάλα μπάσκετ, είτε για το παρκέ του βόλεϊ, αλλά και για κάθε άθλημα και κάθε είδηση του ερασιτέχνη.
Με καθημερινά blogs που καλύπτουν όλο το φάσμα του πράσινου οργανισμού, με ζωντανές εκπομπές που τις έχετε αγκαλιάσει από την πρώτη στιγμή και φυσικά με όλη την επικαιρότητα από τον αθλητισμό και όχι μόνο. Panathinaikos24.gr, το πρώτο «πράσινο» σάιτ που αγκαλιάσατε από την πρώτη στιγμή είναι εδώ, έτοιμο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εποχής και όπου χτυπάει η καρδιά του Παναθηναϊκού.
