Αποστολή εξετελέσθη παίζοντας «τόσο – όσο»…

Ήταν μια υπερπολύτιμη νίκη, από αυτές που σου δίνουν ψυχολογία και αυτοπεποίθηση και που παράλληλα σου επιτρέπει να εξαργυρώσεις και την πολύ καλή σου παρουσία στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Γιατί αν δεν κέρδιζες στη Νέα Σμύρνη ουδείς θα θυμόταν πως έπαιξες μια εβδομάδα πριν και το ανάθεμα θα έπεφτε σύννεφο.

Ο Παναθηναϊκός νίκησε δίκαια τον Πανιώνιο, δεδομένα το άξιζε και το έκανε πιο εύκολα απ’ ότι δείχνει το τελικό σκορ όμως… έχει δρόμο ακόμα. Δεν θα παίζει κάθε βδομάδα με τους (τραγικούς φέτος) κυανέρυθρους αλλά θα δίνει σαφώς πιο απαιτητικά παιχνίδια, όπως αυτά που ακολουθούν. Κι αν δεν βελτιωθεί θα πάθει κι άλλα χουνέρια.

Έπιασε ένα σωρό πρωτιές το τριφύλλι στη Νέα Σμύρνη. Πρώτη νίκη μετά από πέντε αγωνιστικές, πρώτο γκολ σε κανονική ροή αγώνα, πρώτη φορά μηδέν παθητικό αλλά και πρώτη φορά που προηγήθηκε. Στα θετικά πως δεν κινδύνευσε, στα αρνητικά πως δεν τελείωσε το ματς νωρίτερα, αν και είχε τις φάσεις. Δεδομένα παρουσιάστηκες βελτιωμένος δημιουργικά, μπορείς όμως (και πρέπει…) και καλύτερα.

Ξεκάθαρα ο απόλυτος πρωταγωνιστής ήταν ο Ζαχίντ. Ο Δώνης δεν άκουσε τις φωνές των «ειδικών» σύμφωνα με τις οποίες «δεν κάνει», τον έβαλε από την αρχή και μάλιστα στην κανονική του θέση (πίσω από τον φορ) και είδατε το αποτέλεσμα. Αλίμονο αν σε αυτόν τον Παναθηναϊκό δεν παίζει βασικός ο Ζαχίντ με την ποιότητα που διαθέτει. Θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε σε λίγο.

Εξαιρετικός ξανά ο Σένκεφελντ. Δεν χρειάζεται να λέμε πολλά. Αρκεί να δει κανείς την εικόνα της πράσινης άμυνας τις τρεις πρώτες αγωνιστικές και τις δύο τελευταίες. Η μέρα με τη νύχτα. Δίνει απίστευτη ηρεμία στο ανασταλτικό κομμάτι η παρουσία του και παράλληλα βοηθάει και βελτιώνει και τους υπόλοιπους.

Για μένα βέβαια το θέμα της ημέρας βγήκε στο… τρίτο ημίχρονο με τις δηλώσεις του Δώνη. Ο κόουτς επί της ουσίας τελείωσε τον Χατζηγιοβάννη ή αν θέλετε τον έβγαλε στη σέντρα. Ανεξάρτητα από αυτό το κομμάτι, που για μένα δείχνει ότι δύσκολα θα ξαναδούμε τον μικρό, το θέμα είναι η γενικότερη αλλαγή στη συμπεριφορά του «τρένου». Έχει σκληρύνει τη στάση, το είδατε άλλωστε και με τα καμπανάκια που βάρεσε πριν το ματς, αν θέλετε θυμίζει περισσότερο… Νταμπίζα. Ισως να χρειαζόταν κιόλας…

ΥΓ: Δεν αμφιβάλω ότι με το var το πράγμα έχει βελτιωθεί. Ακόμη και αυτά τα τρία πέναλτι που μας έχουν δοθεί μέχρι τώρα πολύ απλά… δεν θα τα είχαμε πάρει και τζάμπα θα κλαίγαμε. Από την άλλη όμως δεν γίνεται ρε Ευαγγέλου να μην αποβάλεις τον Μανιάτη. Δηλαδή τι άλλο περιμένεις;