Για τον Παναθηναϊκό το παιχνίδι του Σαββάτου απέναντι στην Ξάνθη είναι ίσως το δυσκολότερο που έχει δώσει έως τώρα. Διότι πρέπει να πιστοποιήσει την αγωνιστική του άνοδο και να πάρει και τους τρεις βαθμούς. Γράφει ο Βασίλης Μοιρώτσος.
Το παιχνίδι στη Νέα Σμύρνη ήταν ένας… τελικός. Ένα παιχνίδι που θα επιβεβαίωνε αν ο Παναθηναϊκός είναι πράγματι στον δρόμο της επιστροφής του. Ένα παιχνίδι που θα πιστοποιούσε την αγωνιστική άνοδο της ομάδας, έστω και αργά – αργά. Ο Παναθηναϊκός δεν έθελξε με την απόδοσή του, ο Δώνης είχε παράπονα από τους παίκτες του, αλλά σε σχέση με αυτό που είχαμε δει στα πρώτα τρία παιχνίδια, το ματς της Νέας Σμύρνης σου έδωσε λόγους να αισιοδοξείς. Και ατομικά, με την παρουσία του Ζαχίντ, του Σένκεφελντ και του Μπουζούκη και σε ομαδικό επίπεδο, με την καλή αμυντική λειτουργία για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι.
Ο Παναθηναϊκός δεν επέτρεψε στον Πανιώνιο να κάνει ούτε μία κλασική ευκαιρία. Οι Νεοσμυρνιώτες είχαν όλες κι όλες δύο τελικές. Όλα αυτά μια εβδομάδα μετά το ματς με τον Ολυμπιακό, όπου και εκεί οι πράσινοι δε δέχτηκαν ευκαιρίες. Είναι μια πρόοδος και αποτελεί ένα βήμα για να φτιάξει ο Παναθηναϊκός ένα καλό σερί που θα του επιτρέψει να αναρριχηθεί στη βαθμολογία. Όταν δε δέχεσαι εύκολα γκολ, όπως συνέβη με ΟΦΗ και με Άρη, τότε τα πράγματα απλουστεύονται. Και ίσως αυτή η αλλαγή στη φιλοσοφία του Δώνη, ενός προπονητή που του αρέσει το επιθετικό ποδόσφαιρο, να είναι το κλειδί για να δούμε τον Παναθηναϊκό να παίρνει τους βαθμούς που χρειάζεται.
Το παιχνίδι με την Ξάνθη είναι πιο δύσκολο απ’ αυτό στη Νέα Σμύρνη. Κυρίως διότι οι «Ακρίτες» έχουν μια πολύ καλή ομάδα, κάτι που το πιστοποιεί η βαθμολογική τους θέση και η εικόνα που βγάζουν στο γήπεδο. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια η Ξάνθη έχει βρει τον τρόπο να βάζει δύσκολα στον Παναθηναϊκό. Του έχει κάνει μπόλικες ζημιές, τον έχει πληγώσει αγωνιστικά, βαθμολογικά, ψυχολογικά, τον έχει αποκλείσει από το Κύπελλο μέσα στη Λεωφόρο. Το ματς θα γίνει σε… ουδέτερο γήπεδο, κάτι που ανεβάζει ακόμα περισσότερο τον βαθμό επικινδυνότητας για το τριφύλλι. Ίσως γι’ αυτό ο Δώνης να χτύπησε νέα καμπανάκια. Διότι κάθε φορά που οι παίκτες του ένιωσαν μεγαλύτερη σιγουριά, ήρθαν οι… σφαλιάρες.
