Πώς να αλλάξει στα 30 του κάποιος που απ’ τα 14 θεωρεί εαυτόν υπεράνω όλων, δεν προπονείται, δεν κρατάει το στόμα του; Το στοίχημα είναι μεγάλο, αλλά εκ των προτέρων δύσκολο. Γράφει ο Βασίλης Μοιρώτσος.
Δεν περιμέναμε το πρώτο ξέσπασμα του Γιοάν Μολό για να καταλάβουμε από τι πάστα είναι φτιαγμένος, όσον αφορά τον χαρακτήρα του. Ένας χαρισματικός ποδοσφαιριστής που δεν κατάφερε να στεριώσει πουθενά επειδή είχε μια γλώσσα μεγαλύτερη από το μπόι του. Κι επειδή ένιωθε πάντα πως είναι ένα σκαλί παραπάνω από τους άλλους. Ακόμα και σε καλές σεζόν, ο Γάλλος δεν άντεχε να βρίσκεται στο γήπεδο περισσότερα από 55-60 λεπτά. Σε αυτά έδειχνε την ποδοσφαιρική του αξία και το πλούσιο ταλέντο του. Μετά λύγιζε από την κούραση, διότι πάντοτε στην προπόνηση δεν ήταν αυτός που έπρεπε.
Το να μην κάνει κανονική προπόνηση ένας ποδοσφαιριστής είναι σαν να μην διαβάζει ένας δικηγόρος μια υπόθεση. Ο δικηγόρος είναι κακός, άρα και ο ποδοσφαιριστής που δε γυμνάζεται όπως πρέπει όλη την εβδομάδα. Άλλο το ταλαντούχος ποδοσφαιριστής και άλλο το καλός ποδοσφαιριστής. Ο Μολό συμπεριλαμβάνεται στην πρώτη κατηγορία. Μπορεί την μπάλα να την κάνει… κομπολόι, αλλά μια ομάδα δε χρειάζεται κάποιον… Χάρλεμ, να κάνει κολπάκια με την μπάλα και να μην μπορεί να σπριντάρει γιατί θα «μπουκώσει». Για να υπάρξει επιστροφή στην περίπτωση Μολό θα πρέπει ο Γάλλος να γίνει κάτι που δεν ήταν ποτέ στην καριέρα του. Να είναι συνεπής στην προπόνηση, να γυμνάζεται καλά, να ζει καλά. Και να μην σηκώνει τη σημαία της επανάστασης κάθε φορά που δεν βρίσκεται στα πλάνα του προπονητή του για τον Α ή τον Β λόγο.
Ο Μολό ποτέ στην καριέρα του δεν έκανε τίποτα απ’ όλα αυτά. Αντιδρούσε στο οτιδήποτε. Έφτασε σε σημείο στη Γαλλία να πετύχει γκολ με απευθείας εκτέλεση φάουλ και όταν πήγαν οι συμπαίκτες του να πανηγυρίσουν, εκείνος να τους διώχνει. Γιατί; Γιατί ήθελε να τους… τιμωρήσει που έτρεξαν να εκτελέσουν εκείνοι το φάουλ. Και τους έδειχνε πως σαν εκείνος δεν είναι κανείς άλλος. Το «εγώ» του Μολό είναι τεράστιο. Ήταν από τότε που σε ηλικία 14 ετών βρισκόταν στις ακαδημίες της Μαρσέιγ.
Στην Ελλάδα νιώθει πως κάνει… χάρη. Δεν μπορεί να δηλώνει δημόσια πως οι προπονήσεις δεν είναι σημαντικές. Σημαίνει ότι κάτι σκέφτεται λάθος. Είναι μεγάλο στοίχημα και για τον Δώνη, αλλά κυρίως για τον Νταμπίζα, που επέμεινε στην επιλογή του, να τον αλλάξουν, να τον συνετίσουν, να τον κερδίσουν και εν τέλει να επωφεληθεί ο Παναθηναϊκός από τον Γάλλο. Όμως είναι ένα στοίχημα που εκ των προτέρων μοιάζει με ό,τι δυσκολότερο έχουν συναντήσει σε αυτόν τον περίπου 1,5 χρόνο που βρίσκονται οι δυο τους στον Παναθηναϊκό.
