Μεταξύ άλλων ανέφερε ο Τσιτσιπάς:
«Δεν θα το έλεγα. Ίδια ατμόσφαιρα. Δεν υπάρχει έκπληξη. Δεν υπάρχει τίποτα. Είναι το ίδιο πράγμα που επαναλαμβάνεται».
«Δεν θέλω να είμαι αγενής, αλλά είναι βαρετό να παίζεις μαζί του. Πρώτα από όλα μισώ τον εαυτό μου που έρχομαι στη θέση να παίζω με τους δικούς του όρους και όχι με τους δικούς μου. Και αυτό μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια όταν ήμουν 12 ετών και έπαιζα μέσα στο court. Έχει μεγάλο σερβίς και αν καταφέρεις να το επιστρέψεις, είναι απλά αμέτρητες μπάλες μέσα στο γήπεδο και το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να χτυπήσεις όσο πιο δυνατά μπορείς από τη μία άκρη στην άλλη, με ακρίβεια, και να τον κάνεις να τρέχει. Αλλιώς μπορείς απλά να χτυπάς, να χτυπάς και να χτυπάς. Έρχονται συνέχεια οι μπάλες πίσω. Δεν ξέρω… Είναι απλά μια ακόμα μέρα στο γραφείο».
Ο Στεφ, πάντως, είναι σίγουρος ότι… κάποια στιγμή θα τα καταφέρει. «Για να είμαι ειλικρινής, ένιωθα καλά σήμερα και ότι θα μπορούσα να νικήσω. Δεν ένιωθα άσχημα. Σκεφτόμουν ότι ακόμα και αν δεν πάνε πολύ καλά τα πράγματα, κάτι θα μπορούσα να κάνω σήμερα. Ένιωθα πιο άνετα σε σχέση με τις άλλες φορές. Δεν ξέρω αν θα τον νικήσω την επόμενη φορά, ή τη μεθεπόμενη, αλλά ξέρω ότι κάποια στιγμή θα βρω τις ευκαιρίες και θα τα καταφέρω. Δεν ξέρω πότε. Σε δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι χρόνια, δεν ξέρω, αλλά θα γίνει. Θα έρθει η ευκαιρία. Είδατε ότι το τάι μπρέικ ήταν κλειστό. Στο 5-5 έχασα ένα ηλίθιο forehand. Κάποια τεχνικά θέματα που άλλαξα πρόσφατα σχετίζονται με αυτό. Το λάθος με το forehand, το οποίο δεν είναι σύνηθες. Πρέπει, λοιπόν, να είμαι λιγότερο συγκεντρωμένος στην τεχνική πλευρά, να την αφήνω στην άκρη την ώρα του ματς και να έχω το μυαλό μου σε αυτό που έχω απέναντί μου. Ήμουν πολύ κοντά… Νομίζω ότι αν του πάρω το πρώτο σετ, οι πιθανότητές μου θα ανεβούν γιατί θα κάνει συνέχεια το ίδιο πράγμα. Δεν θα αλλάξει και πολύ. Για να τον νικήσω, πρέπει να πάρω το πρώτο σετ. Αυτό είναι».
