Είναι πολύ ζόρικο για μια ομάδα να μην έχει στόχους. Και τέτοια έχει γίνει ο Παναθηναϊκός. Παίζει δίχως να διεκδικεί ΤΙΠΟΤΑ, τουλάχιστον σε σχέση με αυτό που επιβάλει η ιστορία του.
Τους λόγους που έχουμε φτάσει ως εδώ τους έχουμε εξαντλήσει. Και δεν αλλάζουν ακόμη κι αν ο Αλαφούζος βάλει αύριο το πρωί άλλα τόσα. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας, δεν υπάρχει λόγος να λέμε τα ίδια και τα ίδια. Ο Παναθηναϊκός, συνολικά, τα τελευταία χρόνια είναι «ο Παναθηναϊκός του Αλαφούζου». Τελεία και παύλα.
Ο Παναθηναϊκός ωστόσο που βλέπουμε μέσα στο γήπεδο φέτος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «ο Παναθηναϊκός του Νταμπίζα και του Δώνη», μολονότι θα έπρεπε να είναι. Είναι μια ομάδα παντελώς απαξιωμένη ΚΑΙ αγωνιστικά. Μια ομάδα χωρίς αρχή και χωρίς τέλος μια ομάδα που βασικά δεν είναι… ομάδα ούτε μέσα στο τερέν ούτε στα αποδυτήρια όπως εγκαίρως έχουμε επισημάνει.
Επαναλαμβάνω πως ουδείς ονειρεύεται τίτλους και όλοι γνωρίζουν πόσο χαμηλό είναι το ταβάνι. Άλλο αυτό όμως και άλλο το… τίποτα. Ας γυρίσουμε το ρολόι ένα χρόνο πίσω και ας θυμηθούμε τέτοια εποχή τον Παναθηναϊκό να μαζεύει πάνω από είκοσι χιλιάδες κόσμο στο ΟΑΚΑ. Και τότε δεν πήγαινες για τίποτα αλλά τουλάχιστον κάτι έβλεπες. Και το χαιρόσουν. Φέτος μιλάμε για μια εντελώς απωθητική εικόνα, για ένα σύνολο που αδικεί τον ίδιο του τον εαυτό μη παίζοντας αυτό που μπορεί.
Εχει σπάσει το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο ως τώρα ο Παναθηναϊκός και… συνεχίζει. Εχοντας κάνει το χειρότερό του ξεκίνημα τα τελευταία τριάντα χρόνια, με ΕΝΑ γκολ σε κανονική ροή αγώνα και άλλα τρία με πέναλτι και με άμυνα για κλάματα με δέκα τέρματα παθητικό. Μα το χειρότερο, πέρα από τους ξερούς αριθμούς που παραθέτουμε, είναι ότι… δεν βλέπεται. Δεν σου δίνει τον παραμικρό – ποδοσφαιρικό – λόγο να κάτσεις να τον παρακολουθήσεις. Κι αυτό πρέπει να το αλλάξουν ΧΘΕΣ και ο Νταμπίζας και ο Δώνης.
Σαφώς και έγιναν λάθη στο σχεδιασμό, σαφώς και η ομάδα μοιάζει αν όχι μη δουλεμένη καλά, τουλάχιστον να μην μπορεί να βγάλει στο χορτάρι όσα έχει δουλέψει, όμως απαγορεύεται να μην διορθωθεί το πράγμα. Ακόμη κι αν δεν προλάβεις ούτε την πεντάδα (τι γράφουμε Θεέ μου…), παίξε λίγο μπάλα ρε αδερφέ. Δείξε πέντε πράγματα μέσα στο γήπεδο. Κανείς δεν μπορεί να δεχτεί ότι αυτό το ρόστερ βγάζει αυτό το αποτέλεσμα.
Πρέπει να ξαναβρεί έναν στόχο ο Παναθηναϊκός. Κι αν αυτός δεν μπορεί (που δεν μπορεί) να είναι οι τίτλοι ας είναι τουλάχιστον να παίρνει το μάξιμουμ από τους παίκτες του, να παίζει ΚΑΝΟΝΙΚΟ ποδόσφαιρο. Τα υπόλοιπα δυστυχώς δεν εξαρτώνται από αυτούς ποιυ απαρτίζουν το αμιγώς ποδοσφαιρικό κομμάτι. Και δεν χρειάζεται να επαναληφθεί πως αν δεν αλλάξει η ιδιοκτησία το ταβάνι σου θα είναι απλά να παίζεις καλή μπαλίτσα και να διεκδικείς μια θέση στην πεντάδα. Είναι να τρελαίνεσαι δηλαδή, αλλά δεν γίνεται και αλλιώς…