Ο Διονύσης Δεσύλλας γράφει για την αρρωστημένη κατάσταση στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, τον αποπροσανατολισμό και τον μεγάλο κίνδυνο να έρθουν ακόμη χειρότερα.
Στο σημερινό κείμενο δε θα κάνουμε ποδοσφαιρική ανάλυση για όλα όσα έγιναν χθες στο Ολυμπιακό Στάδιο και οδήγησαν στη νέα ήττα του Παναθηναϊκού. Από χθες έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί σχεδόν τα πάντα και η ιστοσελίδα μας με συνεχή ροή έχει καλύψει τα πάντα για το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι και τις αιτίες της νέας γκέλας. Συνεπώς, καλό θα είναι να το… απλώσουμε λίγο το θέμα και να αναφερθούμε στην παρατεταμένη κρίση του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού, που έχει οδηγήσει στη σημερινή αρρώστια, η οποία εξαπλώνεται επικίνδυνα…
*Χθες το βράδυ ένας φίλος, Παναθηναϊκός με παθολογική αγάπη για την ομάδα και από τους λίγους που έχουν τα κουράγια να πηγαίνουν ακόμη στο γήπεδο, με συνάντησε και με μπόλικη στεναχώρια και… συννεφιά στο πρόσωπό του, μου είπε: “‘Έχω καταλήξει πια. Εσείς φταίτε. Μόνο εσείς”. Ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:
-“Τι εννοείς εμείς φταίμε;”
-“Εσείς οι δημοσιογράφοι. Εσείς έχετε την ευθύνη γι αυτό που περνάμε. Δεν τα λέτε σωστά. Κάθε μέρα πρέπει να κάνετε πόλεμο στον Αλαφούζο. Κάθε μέρα”.
-“Μα, συγγνώμη, δεν έχεις δει γραμμένη κριτική για τον Αλαφούζο και για το γεγονός ότι είναι ο κύριος υπεύθυνος για τη σημερινή κατάσταση;”
-“Βρε άκου που σου λέω. Εσείς φταίτε. Δεν τα λέτε σωστά. Κάθε μέρα πρέπει να τα γράφετε. Κάθε μέρα. Ασε που δεν ξέρετε και μπάλα…”
Αυτά τα ολίγα μαζί με κάποια… γαλλικά για όλα όσα συμβαίνουν στον σύλλογο, ειπώθηκαν και προσπαθούσα στη συνέχεια να σκεφτώ και να αντιληφθώ το πόσο το μυαλό όλων έχει χαλάσει από τη μεγάλη πίκρα που “τρώνε” από τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό.
*Η θλιβερή κατάσταση είναι δεδομένη. Όσο το αγωνιστικό πηγαίνει κατά διαόλου, τόσο και τα προβλήματα θα γιγαντώνονται και ο κόσμος θα… εκτροχιάζεται μοιράζοντας ευθύνες δεξιά και αριστερά. Με το δίκιο του, άλλωστε. Είναι τόσο μεγάλη και διαρκής η κατάθλιψη στην οποία έχουν πέσει όλοι, που κάποιοι θα την πέφτουν στον Δώνη (μεγάλο λάθος που άνοιξε διάλογο και έγινε ό, τι έγινε στη συνέχεια), άλλοι θα συνεχίζουν να εντοπίζουν την πραγματική πηγή του προβλήματος (τη διοικητική ηγεσία δηλαδή), οι περισσότεροι θα γυρίζουν την πλάτη και δε θα ασχολούνται- με αποτέλεσμα τα ματς στο ΟΑΚΑ να γίνονται μεταξύ συγγενών και φίλων- και κάποιοι θα ψάχνουν τις αιτίες, μπερδεύοντας ακόμη περισσότερο το μυαλό τους. Το βέβαιο είναι ένα: Όλοι τους, είτε ασχολούνται ενεργά είτε όχι, το βράδυ δε θα μπορούν να ησυχάσουν και να κοιμηθούν από τη στεναχώρια τους. Αυτό συμβαίνει τούτες τις ημέρες στον κόσμο της ομάδας.
*Ανεξάρτητα από τη σοβαρή προσπάθεια που γίνεται από τον Γιώργο Δώνη, τους συνεργάτες του και τους ποδοσφαιριστές, φαίνεται ότι τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Με το χειρότερο ξεκίνημα στην ιστορία του, το τριφύλλι βρίσκεται σε μια μεγάλη κρίση και πλέον η αρρώστια που υπήρχε σε διοικητικό επίπεδο, εξαπλώνεται. Εξαπλώνεται παντού κι αυτό είναι ό, τι χειρότερο. Στην ομάδα, στην κερκίδα, στο περιβάλλον αυτού του τεράστιου κλαμπ που λέγεται Παναθηναϊκός.
*Με τα τωρινά δεδομένα και με αυτές τις άρρωστες συνθήκες, τα ποδοσφαιρικά εγκλήματα από πλευράς Αλαφούζου, δεν μπορεί να πάει μακριά η βαλίτσα. Οση διάθεση για δουλειά κι αν υπάρχει από τον Δώνη (ο οποίος πρέπει να συνεχίσει στην ομάδα και να τον δούμε και σε νορμάλ συνθήκες) και τους παίκτες, όσο σκληρά κι αν εργαστούν άπαντες στο Κορωπί, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να κάνει το κάτι παραπάνω. Αν το κάνει, θα μιλάμε για μια υπέρβαση άνευ προηγουμένου. Ομως, η πραγματικότητα είναι αυτή που λέει ότι “ομάδα με διοικητικά προβλήματα, δεν έχει υψηλούς στόχους”. Το ξαναγράφουμε: Αν ο Παναθηναϊκός παίρνει νίκες, τα προβλήματα θα κρύβονται. Όσο η ομάδα γκελάρει, άλλο τόσο τα προβλήματα θα διογκώνονται και η αρρώστια θα εξαπλώνεται με γρηγορότερους ρυθμούς.
*Στο ποδόσφαιρο, όπως και σε πολλά πράγματα στη ζωή, την πραγματικότητα δεν μπορείς να την “κοροϊδέψεις”. Θα το κάνεις μια, θα το κάνεις δυο, την τρίτη θα εκτεθείς και θα τρέχεις να συμμαζέψεις την κατάσταση. Αυτό συμβαίνει στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό τώρα. Οι “πράσινοι” πληρώνουν πρώτα τα διοικητικά εγκλήματα των περασμένων ετών, που ανάγκασαν να οδηγηθούμε στη σημερινή κατάσταση και στη συνέχεια τα πολλά λάθη στον μεταγραφικό σχεδιασμό που απ’ ότι φαίνεται γέμισαν την ομάδα με πολλούς, αλλά μέτριους παίκτες, αντί για λίγους και καλούς. Αν, λοιπόν, όλα τα προβλήματα “παντρευτούν”, εύκολα φτάνεις σε χειρότερη κατάσταση από την οποία ήσουν πριν και οδηγείσαι στο να παίζεις σε άδειο γήπεδο, στο να βρίσκεσαι σε απόλυτη απαξίωση και παρακμή και στο να μην ξέρεις αν θα έρθουν καλύτερες μέρες.
*Το ερώτημα όλων, λοιπόν, είναι ένα: Υπάρχει σωτηρία; Η απάντηση είναι ότι πάντα υπάρχει. Για να συμβεί, όμως, κάτι τέτοιο στον ταλαιπωρημένο ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό θα πρέπει να έχουμε αλλαγή σκυτάλης. Η νυν διοίκηση είναι εδώ και καιρό “καμένο χαρτί” και ό, τι και να κάνει δεν πρόκειται ποτέ να γυρίσει την κατάσταση και να φτάσει σε ανατροπή. Όσο συνεχίζεται αυτό εδώ που ζουμε, άλλο τόσο και η αρρώστια θα οδηγεί το τριφύλλι στον απόλυτο μαρασμό. Αν σύντομα τα πράγματα στο διοικητικό κομμάτι διαφοροποιηθούν, τότε υπάρχει η ελπίδα για την αναγέννηση αυτού του Συλλόγου. Με κανέναν άλλον τρόπο δε φαίνεται ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο.