Τα ρεπορτάζ χρησιμοποιούσαν τις συνηθισμένες βαρύγδουπες εκφράσεις. «Γενοκτονία», «εθνοκάθαρση», «εκκαθαρίσεις πληθυσμών», «πρόσφυγες». Λέξεις των οποίων το νόημα και την έκταση αδυνατεί να αντιληφθεί όποιος απλά τις βλέπει γραμμένες πάνω σ’ ένα κομμάτι χαρτί ή την οθόνη ενός υπολογιστή.
Γι’ αυτόν το λαό, όμως, που συχνά αποκαλείται «η πιο διωκόμενη μειονότητα στον κόσμο», τα λόγια δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Ούτε αρκούν για να περιγράψουν τις φρικαλεότητες σε βάρος τους, με πιο ευάλωτα θύματα -όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα- τις γυναίκες. Ειδικά εκείνες που τους τελευταίους μήνες φέρνουν στον κόσμο τα παιδιά τους και ταυτόχρονα παιδιά των βιαστών τους.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.
