Αν κοίταζε πίσω του θα έβλεπε παίκτες έτοιμους να μπουν και να δώσουν ανάσες. Να βοηθήσουν. Να ριχτούν στη μάχη. Ο Μήτογλου. Ο Βουγιούκας. Ο Ράις. Ο Μπράουν. Ο Τζόνσον. Όμως ο Αργύρης Πεδουλάκης αποφάσισε να μη γυρίσει το βλέμμα του στον πάγκο του.
Αποφάσισε να… ζήσει ή να… πεθάνει με τους ίδιους παίκτες. Με πέντε παίκτες που έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν. Μοιραία κάποια στιγμή θα λύγιζαν. Θα… έλιωναν από την κούραση. Όσο κι αν θες, κάποιες φορές ο οργανισμός δεν μπορεί να ακολουθήσει. Οι αθλητές δεν είναι ρομπότ. Είναι άνθρωποι.
Έχουμε και λέμε: Παπαπέτρου 48:53 λεπτά συμμετοχής. Τόμας 45:11, Καλάθης 42:35. Ουάιλι 40:38, Παππάς 37:30. Πέντε παίκτες σχεδόν σε όλο το – 50λεπτο – ματς. Δεν κερδίζεις παιχνίδι με αυτές τις συνθήκες. Κι αν το κερδίσεις, θα το κάνεις από τύχη.
Ο Μήτογλου ξεκίνησε στην αρχική πεντάδα, βγήκε μετά από 68 δευτερόλεπτα και δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά. Ο Ράις μπήκε στο ματς στις… 21:20 και ξανά μπήκε στις… 23:30, κρύος και εκτός κλίματος και μάλιστα πήρε το τελευταίο σουτ!
Τακτικές άλλων εποχών. Τακτικές που δεν ταιριάζουν σε Ευρωλίγκα του 2020. Τακτικές δεκαετίας… ’80, όταν ένας παίκτης έβαζε 40 πόντους (χθες ο Παπαπέτρου) και οι άλλοι ακολουθούσαν.
