Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει για την έλευση Πιτίνο που επαναφέρει την… κανονικότητα στον Εξάστερο
Εντάξει, ασφαλώς και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει που θα κάτσει η μπίλια στο ταμείο της φετινής σεζόν για το μπάσκετ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η χρονιά ΤΩΡΑ αρχίζει και ότι βρήκαμε ξανά το χαμένο μας χαμόγελο. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο και αδιαμφισβήτητο. Ο ερχομός του Πιτίνο δεν είναι απλά μια αλλαγή προπονητή, δεν είναι ένα come back που μπορεί να συγκριθεί με οτιδήποτε άλλο. Ήταν ο μεγάλος καημός και μια τεράστια φαντασίωση για κάθε Παναθηναϊκό.
Μόνο με τον… Ομπράντοβιτς θα μπορούσε να ζήσουμε κάτι παραπάνω εξαιτίας του γεμάτου πράσινου παρελθόντος του. Μόνο ΑΥΤΟΙ. Ο ένας… δεν γίνεται, ο άλλος είναι ξανά εδώ μαζί μας και το απολαμβάνουμε ηδονικά. Το βλέπετε, το βλέπουμε, το εισπράττουν οι πάντες. Οι Παναθηναϊκοί είναι στην κυριολεξία τρελαμένοι με την επιστροφή του Πιτίναρου. Αν ρωτούσες δέκα οπαδούς ποιον ήθελαν στον πάγκο οι… έντεκα θα σου έλεγαν τον Αμερικάνο. Κι άλλοι τόσοι θα θεωρούσαν αναγκαία και απαραίτητη την αποχώρηση του Αρτζι. Ο οποίος μπορεί να μην τα κατάφερε αλλά δεν χρειάζεται να τον κανιβαλίζουμε. Ούτε… αυτοπροτάθηκε, ούτε είχε σχεδιάσει έτσι τη σεζόν. Απλά δεν του έκατσε, δεν κόλλησε, έπρεπε να φύγει και… έφυγε.
Δικό μας παιδί ήταν, είναι και θα είναι. Ακόμη και τα παιδιά από τα… υπόγεια της Α2 άμα δείτε πως σκούζουν θα καταλάβει και ο τελευταίος τι χουνέρι τους κάναμε. Το απόλυτο. Με κάτι τέτοια και τους βλέπω στις 6 του Δεκέμβρη να τα μαζεύουν και να την κάνουν από το ημίχρονο πάλι. Εκτός αν δεν κατέβουν καν. Κάτι θα βρουν. Ή δεν θα βρουν. Ούτε… πετρέλαιο για το πούλμαν. Γενικά είναι πολύ όμορφες οι μέρες που διανύουμε.
Στην μπάλα η νίκη επί της ΑΕΚ έχει δώσει ηρεμία και αυτοπεποίθηση και όλοι πλέον περιμένουν το ματς του Αγρινίου. Γιατί αν δεν έχεις διάρκεια, αν δεν νικήσεις και εκεί, θα είναι σαν να μην έκανες τίποτα με τον δικέφαλο, θα πισωγυρίσεις εκ νέου. Και δεν είμαστε για τέτοια τώρα που πάμε να πάρουμε φόρα.
Το μεγάλο γλέντι όμως γίνεται στους απέναντι. Εκεί που μαρτυράνε χωρίς ξύλο, εκεί που ξεφτιλίζονται κάθε μέρα και πιο πολύ. Η κόντρα Μαρινάκη – Κόκκαλη πέρασε και στον Ολυμπιακό και μέσα από το ξεκατίνιασμά τους βγαίνουν μαργαριτάρια. Οι νυν κράζουν τους πρώην για τον Θωμά και οι πρώην τους νυν για ένα σωρό άλλα. Αναφέρονται στα έργα και τις ημέρες της Παράγκας λες και μιλάνε για αντιπάλους, διαγράφουν με συνοπτικές διαδικασίες όσα με κόπο και ιδρώτα… έκλεψαν. Εχει μεγάλη πλάκα και μακάρι να είμαστε σαν σύλλογος στα πιο καλά μας για να μπαίναμε και εμείς στην κουβέντα και το γλέντι να μην είχε τέλος. Πάντως συνεχίστε. Ακόμη και έτσι έχει τρελό γέλιο…