Βγήκαν «θεματάκια» από το Παναθηναϊκός – Παναιτωλικός κι ας μην του φαινόταν. Εννοείται πως τα φώτα τράβηξε το ονειρικό ντεμπούτο του Γιώργου Βαγιαννίδη ο οποίος επιβεβαίωσε ότι μόνο άδικα δεν έχει σηκωθεί τόση σκόνη γύρω από το πρόσωπό του. Τον είχαμε δει για λίγο στο Κύπελλο με την Παναχαϊκή, τώρα όμως ξεκίνησε βασικός και έδειξε πως έχει αυτό το «κάτι» που μπορεί να τον κάνει να ξεχωρίσει.
Γκολ με το καλημέρα, όντας μάλιστα ο νεότερος πράσινος που σκοράρει στο ντεμπούτο του, ασίστ στον Ζαχίντ στο 2-0 και γενικά μια παρουσία πολλά υποσχόμενη. Με τον Δώνη αυτή τη φορά να τον βάζει δεξί χαφ, ενώ με τους Πατρινούς είχε παίξει φουλ μπακ ασχέτως αν η θέση του είναι… σκέτο μπακ. Μακάρι να έχει αίσιο τέλος το θέμα του συμβολαίου του καθώς ο μικρός δείχνει να αποτελεί μια περίπτωση που δεν πρέπει να χαθεί. Ενθαρρυντικές αν μη τι άλλο και οι δηλώσεις του στο φινάλε.
Από εκεί και πέρα στα θετικά σίγουρα και ο τρόπος με τον οποίο ο Παναθηναϊκός πήρε το παιχνίδι. Θυμίζω πόσο ζορίστηκε στον πρώτο γύρο το τριφύλλι και πόσοι βαθμοί χάθηκαν και πόσο άνετα παίρνει εσχάτως τα τρίποντα σε τέτοιου είδους αναμετρήσεις. Δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται και θα πρέπει να γίνει βίωμα στους παίκτες του τριφυλλιού και για το μέλλον. Οι παίκτες του Δώνη ήταν από την αρχή σοβαροί και καθάρισαν τους τρεις βαθμούς σε χρόνο dt.
Γενικότερα πάντως ήταν ένα περίεργο ματς για τους πράσινους. Θυμίζω ότι στα δύο τελευταία παιχνίδια στο ΟΑΚΑ για πρωτάθλημα και Κύπελλο στις κερκίδες είχε 30 και 25 χιλιάδες κόσμο αντίστοιχα και τώρα ούτε τρία χιλιάρικα. Είναι εμφανές ότι στον τομέα αυτό είχαμε μεγάλο πισωγύρισμα κι αυτό δύσκολα θα αλλάξει πριν τα πλέι οφ. Εκεί θα είναι η επόμενη ευκαιρία για τους πράσινους να συσπειρώσουν ξανά τον κόσμο τους.
Δεν είναι τόσο ο αποκλεισμός από τον ΠΑΟΚ. Αυτό δεν μπορείς να πεις ότι δεν το περίμενες ή ότι ήσουν φαβορί. Το θέμα ήταν ο τρόπος. Ο Παναθηναϊκός δεν τα πάλεψε καθόλου τα δύο αυτά παιχνίδια, δεν είναι επ’ ουδενί η ομάδα που συνηθίσαμε και αν θέλετε που θαυμάσαμε σε ΟΛΑ τα μεγάλα ματς.
