Δεν χρειάζεται να λέμε τα ίδια. Είναι πολύ δύσκολες οι μέρες αυτές. Τέτοιες που τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε ξαναζήσει. Ενας ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ πόλεμος. Δίχως όπλα, αλλά με ένα κάρο νεκρούς και δίχως κανείς δεν ξέρει πότε θα τελειώσει το μέτρημα. Οκ, όταν καθημερινά χάνονται ζωές είναι αστείο να μιλάς για μπάλα. Από την άλλη όμως αφού… μένετε μέσα, πρέπει να μείνουμε και εμείς «μαζί σας».
Οι μεν να γράφουμε, οι δε να διαβάζετε και κάπως έτσι να περνάει ο καιρός. Πολύ ωραίο και το λαϊβάκι του Νικολογιάννη με τον Δεσύλλα και εδώ είμαστε να το επαναλάβουμε άμα μας θέλετε. Εχει προχωρήσει άλλωστε τόσο η τεχνολογία που όλο έχουν γίνει παιχνιδάκι. Πριν καν έρθει λοιπόν αυτή η περιβόητη επόμενη μέρα έχουν γραφτεί χιλιάδες λέξεις για δαύτη. Με… απόλυτη σιγουριά οι περισσότεροι γνωρίζουν τι θα μας ξημερώσει. Κι ας μην ξέρουν καλά – καλά ούτε αύριο τι μας περιμένει. Ολοι έχουν έναν γνωστό κάποιου γνωστού και κάπως έτσι «διαβάζουν» το παρόν και το μέλλον. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν θα είναι ίδιο και τα ζόρια που θα τραβήξουμε θα είναι πάρα πολύ χοντρά και για πολύ καιρό. Πολύ περισσότερο σε σχέση με το φινάλε της πανδημίας.
Για να μην πούμε ότι τα πραγματικά δύσκολα θα ξεκινήσουν τότε. Και από εκεί που τώρα πεθαίνει κόσμος από το μικρόβιο, στο μέλλον θα «φεύγει» από την… πείνα και το άγχος για να φέρει εις πέρας τις υποχρεώσεις του. Δεν είναι υπερβολή αυτό, αλλά δυστυχώς μια λογική εξέλιξη μέσα σε αυτή τη ζούγκλα που βρεθήκαμε. Με το παραπάνω θέλουμε να πούμε και επιστρέφοντας πχ στα του Παναθηναϊκού ότι πραγματικά ουδείς μπορεί να προβλέψει τι ακριβώς μας περιμένει. Ο λογαριασμός θα γίνει μετά το τέλος της πανδημίας, με τη μπίλια να έχει κάτσει για τα καλά. Εως τότε μόνο εικασίες…
Η χρονιά που έρχεται (γιατί αυτή εδώ ακόμη κι αν ξαναξεκινήσει για τον Παναθηναϊκό είναι τελειωμένη) ήταν ούτως ή άλλως δύσκολη για το τριφύλλι. Με τον προπονητή στον αέρα και με 6-7 κομβικούς παίκτες επί της ουσίας εκτός ρόστερ μιλάμε για χτίσιμο (σχεδόν) από την αρχή με όποιο ρίσκο αυτό συνεπάγεται. Στα θετικά ότι είχε γίνει μια καλή αρχή με την μεταγραφή του Καρλίτος αλλά και του Βέλεθ.
Με τη δεύτερη βέβαια περίπτωση να έχει ένα πελώριο «αλλά». Γιατί αν για τον προ κορονοϊού Παναθηναϊκού ήταν πολλά τα λεφτά που δόθηκαν σκεφτείτε για τον μετά. Για να μην παρεξηγηθώ – αν και έχει αναλυθεί και προγενέστερα – δεν λέω ότι δεν είναι καλός παίκτης ο πρώην στόπερ του Αρη. Στέκομαι απλά ότι τα λεφτά αυτά δόθηκαν σε μια θέση που είσαι αρκετά γεμάτος, εν αντιθέσει με άλλες που το έχεις μεγαλύτερη ανάγκη. Αν το μπάτζετ ήταν… απεριόριστο δεν θα γινόταν καν κουβέντα, δεν θα είχε «παρεξηγηθεί» και ο Δώνης.
Υπομονή λοιπόν και θα δούμε. Τι ακριβώς μας περιμένει. Αν και τα σημάδια παραείναι κακά. Μια βόλτα στο εξωτερικό και σε προδιαθέτει. Όταν βαράει μειώσεις κοτζάμ Μπαρτσελόνα εσύ πως θα την βγάλεις; Ένα ντόμινο είναι όλα αυτά και εσύ βρίσκεται στην ουρά του. Βοήθα Παναγιά με λίγα λόγια…
