Ο Απρίλιος κάθε χρόνο έχει ανάμικτα συναισθήματα για μένα. Από την πρωταπριλιά, που την θυμάμαι με θλίψη λόγω της απώλειας του Γιάννη Κυράστα και η 3η Απριλίου, που την θυμάμαι με χαρά για δύο λόγους. Πρώτα για το μεγάλο διπλό του Παναθηναϊκού στο Αμστερνταμ με 1-0 επί του Αγιαξ και μετά για τη σπουδαία νίκη του Παναθηναϊκού με 1-0 επί της Μπαρτσελόνα στην Λεωφόρο. Η νίκη επί του Αγιαξ ήταν το 1996, για τα ημιτελικά του τσάμπιονς λιγκ και η νίκη επί της Μπαρτσελόνα ήταν για τα προημιτελικά του τσάμπιονς λιγκ το 2002. Και στις δύο περιπτώσεις ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να προκριθεί στις ρεβάνς.
Φυσικά η νίκη επί του Αγιαξ είχε τεράστια βαρύτητα, διότι επιτεύχθηκε εκτός έδρας κόντρα σε μία ομάδα, που έμοιαζε με την μετέπειτα Μπαρτσελόνα του Μέσι, του Τσάβι, του Ινιέστα. Είχα την ευλογία να ζήσω εκείνο το βράδυ στο Αμστερνταμ. Αξέχαστο, ανεπανάληπτο. Και αν πρόκειται να επαναληφθεί ποτέ μόνο ο Παναθηναϊκός θα μπορεί να το κάνει. Οσα έχει κάνει ο Panathinaikos οι άλλες ελληνικές ομάδες ούτε σε τρεις ζωές δεν μπορούν να τα κάνουν στην Ευρώπη. Και πιο πολύ στον Ολυμπιακό, που τα τελευταία χρόνια …..ανακάλυψαν την Ευρώπη, ενώ τότε μετά τον αποκλεισμό από τον Αγιαξ έβγαιναν και πανηγύριζαν στο Πασαλιμάνι και στη συνέχεια μετά τις μεγάλες ευρωπαϊκές νίκες του Παναθηναϊκού και τις πορείες έλεγαν, ότι «πορείες κάνουν μόνο οι συνταξιούχοι».
Επειδή ότι γράφει δεν ξεγράφει την βραδιά του Αμστερνταμ δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Η κούρσα του Δώνη, το πλασέ του Βαζέχα, που δεν πιστέψαμε όλοι οι Έλληνες (δημοσιογράφοι και οπαδοί), ότι πήγε στα δίχτυα και για λίγα δεύτερα δεν το πιστεύαμε. Η πλάκα του Μπορέλι στον Γιώργο Βαρδινογιάννη πριν το παιχνίδι «πρόεντρο φιλικό παίζουμε, μην έχεις άγχο», οι πανηγυρισμοί μετά το τέλος του αγώνα, το όνειρο, που ζήσαμε για 15 ημέρες, ότι μπορεί η ομάδα να παίξει για δεύτερη φορά σε τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Αλλά η νίκη αυτή ήταν τεράστια ανεξάρτητα από την μη πρόκριση. Με αυτή τη νίκη έκλεισε το γήπεδο, που αγωνιζόταν τότε ο Αγιαξ. Πριν από το παιχνίδι οι οπαδοί της Ολλανδικής ομάδας μας έλεγαν για τρία και τέσσερα και τελικά έχασαν με 1-0. Να έχετε πάντα στο μυαλό σας, ότι για κάτι τέτοιες βραδιές να είστε περήφανοι, που είστε Παναθηναϊκοί…
