Ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος μιλάει για όλους και για όλα στο Panathinaikos24.gr.
Ο πρώην πράσινος στόπερ στο πρώτο κομμάτι της αποκλειστικής του συνέντευξης μιλάει για τα όσα έζησε στον Παναθηναϊκό, για την φυγή του, για τον κορωνοϊό αλλά και για το πώς είναι η ζωή στην Πολωνία οπού αγωνίζεται με την φανέλα της Πόγκον Στσέτσιν.
Ακολουθεί η το πρώτο κομμάτι της συνέντευξης του
Πως είναι τα πράγματα στην Πολωνία με τον κορωνοϊό;
«Τα μετρά εδώ στην Πολωνία δεν έγιναν τόσο αυστηρά όσο στην Ελλάδα. Δηλαδή ναι μεν είμαστε κλεισμένοι σπίτι και όταν βγαίναμε κυκλοφορούσαμε με μάσκα και γάντια, αλλά δεν χρειαζόταν ούτε να στείλουμε κάποιο μήνυμα για να πάμε κάπου ούτε να έχουμε κάποιο χαρτί. Σίγουρα είναι δύσκολο όλο αυτό και αποτελεί μια δοκιμασία για όλους»
Πως και δεν γύρισες Ελλάδα;
«Γενικότερα υπήρξε ένα μπλέξιμο εδώ, όπως και παντού φαντάζομαι. Δεν ήξερα κανείς πόσο θα κρατήσει όλο αυτό στην αρχή. Μετά έκλεισαν τα πάντα και δεν μπορούσαμε να φύγουμε. Η ομάδα λίγο αργότερα μας έδωσε την επιλογή να επιστρέψουμε στα σπίτια μας, αλλά δεν είχε νόημα, καθώς έπρεπε να κάτσουμε σε καραντίνα 14 μέρες τόσο στο πήγαινε όσο και στο έλα. Επίσης εγώ ρώτησα το πώς μπορώ να επιστρέψω στην Ελλάδα και ο μόνος τρόπος που υπήρχε ήταν μια πτήση με ανταπόκριση, η οποία με τις αναμονές που θα είχε θα έκανα 30 ώρες για να φτάσω στην Ελλάδα. Δεν είχε νόημα όλο αυτό»
Τι κάνετε για να κρατιέστε σε φόρμα με τον κορωνοϊό;
«Εμείς είμαστε από τους τυχερούς γιατί μπορούμε να κάνουμε ατομικές προπονήσεις στο προπονητικό κέντρο της ομάδας. Έχουμε ένα ομαδικό τσατ όπου λέμε τι ώρα θα πάει ο καθένας για τρέξιμο στο γήπεδο, ώστε να μην πάμε όλοι μαζί. Φυσικά κανείς δεν χρησιμοποιεί τα αποδυτήρια του γηπέδου, ούτε φυσικά βρίσκεται κανείς στον περιβάλλοντα χώρο. Σ΄ αυτή τη φάση, όπως σου είπα, προπονούμαστε μόνοι μας, αλλά σιγά – σιγά λένε ότι θα αρχίσουμε να προπονούμαστε σε γκρουπάκια. Η ομάδα μας ελέγχει μέσα από μια εφαρμογή στο κινητό, καθώς μέσα από κει φαίνεται με πόση ταχύτητα πηγαίνεις και πόση ώρα τρέχεις».
«Διαφορετική η ζωή στην Πολωνία»
Πως περνάς γενικότερα στην Πολωνία;
«Τα πράγματα εδώ είναι πολύ καλά. Νιώθω πολύ καλά στην Πόγκον Στσέτσιν. Το κλίμα που συνάντησα ήταν πάρα πολύ θετικό όταν ήρθα. Είμαι πολύ ευχαριστημένος τόσο από τον τρόπο που παίζουμε όσο και από τα λεπτά συμμετοχής που έχω. Ταυτόχρονα, ο σύλλογος αυτός βελτιώνεται συνεχώς, μιας και παραδείγματος χάρη συνεχώς φτιάχνουν – βελτιώνουν τις εγκαταστάσεις. Όσον αφορά τον τρόπο ζωής, είναι εντελώς διαφορετικός με την Ελλάδα. Δεν είναι δύσκολο βέβαια να προσαρμοστείς. Παραδείγματος χάρη εδώ δεν πηγαίνουν για καφέ 3-4 ώρες όπως στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει εδώ αυτή η συνήθεια».
Πόσο δύσκολο είναι για έναν αθλητή όλο αυτό;
«Σίγουρα η αλλαγή στην καθημερινότητα είναι μεγάλη η αλήθεια είναι. Κανονικά μέσα στην ημέρα μου πάνω από 6-7 ώρες απασχολούμε με κάτι το οποίο είναι σχετικό με το ποδόσφαιρο. Ξαφνικά λοιπόν αναγκάζεσαι να κάνεις μόλις μια ώρα τρέξιμο και άλλη μία ώρα προπόνηση μέσω Zoom στο σπίτι. Όση ώρα προπόνηση και να κάνεις μόνος σου είναι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με το να προπονείσαι με τους συμπαίκτες σου. Επίσης το γεγονός ότι δεν ακουμπάμε μπάλα και ίσως κάνουμε και αρκετό καιρό να ακουμπήσουμε είναι σοβαρό πρόβλημα για εμάς. Επειδή μπορεί σε κάποιο χρονικό διάστημα από τώρα να μας πουν σε 20 μέρες ξεκινάτε και εμείς να έχουμε να ακουμπήσουμε μπάλα δύο μήνες».
Θεωρείς ότι πρέπει να ξεκινήσουν ξανά τα πρωταθλήματα;
«Εμένα και την ομάδα μου δεν μας συμφέρει να μην ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Αυτό συμβαίνει καθώς λόγω ενός κακού αποτελέσματος από την 2η θέση πέσαμε ξαφνικά στην 6η. Οπότε θέλουμε να ξεκινήσει ξανά προκειμένου να μπούμε σε θέσεις, οι οποίες οδηγούν στην Ευρώπη. Θα κάνει εντύπωση σε πολλούς αυτό, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι αποστάσεις μεταξύ των ομάδων, πέρα από την Λέγκια που ξέφυγε τις τελευταίες αγωνιστικές, είναι πάρα πολύ μικρές.
Σκέψου ο δεύτερος με τον όγδοο έχουν 5 βαθμούς διαφορά. Φυσικά εγώ πιστεύω ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να ξεκινήσουμε είναι να μην κινδυνέψουν οι αθλητές. Κακά τα ψέματα δεν πιστεύω ότι από τη στιγμή που δεν υπάρχει εμβόλιο ή φάρμακο θα έχει εξαλείφει ο κίνδυνος, αλλά τουλάχιστον οι συνθήκες να είναι οι καλύτερες δυνατές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η υγεία είναι πάνω από όλα. Το ποδόσφαιρο έρχεται δεύτερο».
«Με εμπόδια η επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους»
Θα είναι έτοιμες οι ομάδες για να παίξουν;
«Υπάρχουν ομάδες και κατ΄ επέκταση παίκτες, οι οποίοι δεν έχουν τη δυνατότητα να συνεχίζουν να προπονούνται ατομικά σε χορτάρι και έτσι οι μύες τους ξεσυνηθίζουν. Το να τους επιβάλεις ένα πρόγραμμα συνεχόμενων αγώνων μπορεί να αποβεί καταστροφικό για τον ποδοσφαιριστή. Οι παίκτες δεν είναι μοτέρ. Σκέψου έναν παίκτη κάνει 70 ματς τη σεζόν και το ερχόμενο καλοκαίρι έχει και Euro. Πως θα τα βγάλει πέρας ένας παίκτης; »
Πως ήταν το ξεκίνημα σου στον Παναθηναϊκό;
«Τότε εγώ ουσιαστικά ζούσα το όνειρο μου. Όταν δηλαδή φεύγεις από το σπίτι σου και πας εσώκλειστος στην Παιανία και ζεις εκεί, είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Από κει και έπειτα το μόνο που έχεις στο μυαλό σου είναι να παίξεις με την πρώτη ομάδα του Παναθηναϊκού και να φορέσεις το τριφύλλι στο στήθος. Να παίξεις μπροστά στη Θύρα 13 και να παίξεις μπάλα για τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Ξαφνικά 18 χρονών σου δίνετε η ευκαιρία να παίξεις και αυτό είναι που έχει στο μυαλό σου συνέχεια. Σε νοιάζει μόνο να παίζεις και να κερδίζεις. Την πρώτη μου χρόνιά έπαιξα περίπου 20 ματς».
«Όνειρο που γινόταν πραγματικότητα ο Παναθηναϊκός»
Πως ήταν η δεύτερη σου χρονιά με τον Γιάννη Αναστασίου στον πάγκο;
«Η δεύτερη μου χρονιά ήταν και αυτή γεμάτη, καθώς έπαιξα πάνω από 30 ματς. Μπορώ να πω ότι η χρονιά αυτή είναι από τις καλύτερες αν όχι η καλύτερη στην μέχρι τώρα καριέρα μου. Ξεκίνησε πολύ περίεργα βέβαια, μιας και όταν η προετοιμασία άρχισε υπήρχαν κυρίως νέα παιδιά από τις ακαδημίες, καθώς οι ξένοι όπως οι Μπεργκ, Νάνο, Μέντες κλπ ήρθαν στο δεύτερο στάδιο. Υπήρξε αμφισβήτηση τότε. Σκέψου ότι εγώ, ο Καπίνο και ο Μαρινάκης πήγαμε στο δεύτερο στάδιο της προετοιμασίας λόγω των υποχρεώσεων μας με την Εθνική. Υπήρχε ένας φόβος στα πρόσωπα όλων και μια απορία για το τι θα ακολουθήσει. Η αλήθεια είναι ότι τις πρώτες αγωνιστικές η ομάδα ξεκίνησε κάπως νωχελικά αλλά μετά από λίγο καιρό μπαίναμε στον αγωνιστικό χώρο και λέγαμε δεν χάνουμε. Η πορεία της ομάδας ήταν ανοδική και η ψυχολογία μας βρισκόταν στα ύψη. Με λίγα λόγια όλα ήταν όπως έπρεπε να είναι».
Ο Γιάννης Αναστασίου πριν λίγες μέρες είχε κάνει μια δήλωση για το πρωτάθλημα του 2015 λέγοντας ότι: «Δεν μας άφησαν να το κατακτήσουμε!». Ποια είναι η άποψη σου;
«Γενικά δεν μ ΄αρέσει να μπαίνω στη διαδικασία να μιλάω για θέματα παρασκηνίου. Το αν μας αφήσανε ή δεν μας αφήσανε το ξέρουν οι ίδιοι. Όσοι θεωρητικά είναι αυτοί που κινούν τα νήματα στην Ελλάδα. Εγώ ξέρω ότι μέσα στο γήπεδο, σαν ομάδα ίσως μπορούσαμε να κάνουμε κάποια πράγματα καλύτερα για να τερματίσουμε ψηλότερα».
Τι έγινε και έφυγες από τον Παναθηναϊκό και πως ήταν δύσκολο για σένα, καθώς όλοι ξέρουμε πόσο δεμένος είσαι με τον Σύλλογο;
«Έχω πει πολλές φορές ότι είμαι δεμένος με τον Σύλλογο και προφανώς ήταν δύσκολο. Εκείνο το καλοκαίρι πήραμε και άλλο δεξί μπακ, έφυγε ο Σίλντενφελντ και θεωρούσα ότι είχε έρθει η στιγμή να παίξω και στη θέση μου. Τότε είχαμε τρία δεξιά μπακ μαζί με τον Μαρινάκη και τρία σέντερ μπακ (συν τον ένα που θα παίρναμε 4). Εγώ λοιπόν έπρεπε να είμαι κανονικά στην τετράδα των σέντερ μπακ, αλλά τελικά αποκτάμε δύο σέντερ μπακ και δεξί μπακ. Έτσι από το πουθενά φτάνω στο σημείο να μην έχω πουθενά θέση.
Ένα παιδί 22 χρονών με κοντά στις 100 συμμετοχές στον Παναθηναϊκό ήδη και ξαφνικά μένω εκτός ομάδας. Πιστεύω ότι τότε είχε γίνει κακός σχεδιασμός. Με τα πολλά παίζω κάποια παιχνίδια και μετά αποχωρεί ο κύριος Αναστασίου και έρχεται ο κύριος Στραματσόνι.
«Έτσι έφυγα από τον Παναθηναϊκό – Με πλήγωσε ο σύλλογος»
Ο Στραματσόνι ήρθε πριν από το ματς με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο, όπου ήταν να ξεκινήσω βασικός αλλά τελικά το ματς δεν έγινε όπως ξέρουμε. Στο επόμενο ματς παίζω βασικός με τον Ηρακλή. Από το παιχνίδι αυτό και μετά δεν ξαναπαίζω ποτέ και μάλιστα έμενα συνεχώς εκτός αποστολής χωρίς λόγο.
Έρχονται τα Χριστούγεννα και μου λένε: «Είσαι ο πιο μικρός, πρέπει να πας δανεικός!». Τότε λέω και εγώ: «Είναι δυνατόν τον πιο μικρό σας παίκτη με 100 συμμετοχές ήδη με την ομάδα να τον δίνετε δανεικό; Αν είναι έτσι σας ευχαριστώ πολύ, αλλά νιώθω ότι δεν πιστεύετε ». Να κάνω τι; Να πάω δανεικός γιατί; Πρόβλημα με τα άλλα παιδιά δεν είχα αλλά θεωρούσα ότι δεν ήμουν αυτός που έπρεπε να φύγει. Θεωρούσα ότι άξιζα να παίζω. Έτσι λοιπόν ζήτησα να φύγω ελεύθερος και έφυγα. Ήρθε ο Αστέρας και μου είπε σε θέλουμε έλα εδώ και πήγα. Ο Παναθηναϊκός με το πλάνο που είχε εκείνη τη στιγμή φαινόταν ότι δεν θα μου έδινε χρόνο συμμετοχής. Μπορεί αν πήγαινα δανεικός αυτή τη στιγμή να έπαιζα στον Παναθηναϊκό ή να μην επέστρεφα ποτέ. Δεν ξέρεις πως στα φέρνει η ζωή».
Πόσο σε πλήγωσε όλο αυτό;
« Η αλήθεια είναι ότι με πλήγωσε. Πιο πολύ με ενόχλησε διότι κανείς δεν εκτίμησε το γεγονός ότι πάλεψα για να παίξω σε μια θέση που δεν ήταν η φυσική μου. Πέρασε στο υποσυνείδητο του κόσμου ότι ο Τριανταφυλλόπουλος είναι ένα κακό δεξί μπακ. Εγώ είμαι σέντερ μπακ. Ζήτημα να θυμούνται δύο- τρία παιχνίδια δικά μου ως σέντερ μπακ στον Παναθηναϊκό. Ζήτημα να θυμούνται ότι το δεύτερο παιχνίδι της καριέρας μου ήταν το 1-1 με την Τότεναμ στο ΟΑΚΑ, παίζοντας πολύ καλά ως σέντερ μπακ. Όταν ήρθε η ώρα να φύγω κατάλαβα ότι αυτοί βλέπουν το ποδόσφαιρο σαν μπίζνα και ότι δεν χωράνε συναισθηματισμοί για εκείνους. Εγώ έπρεπε να πάρω τον δρόμο μου. Από κει και έπειτα έφυγε ο ρομαντισμός που ένιωθα. Το συναισθηματικό δέσιμο φυσικά με τον Παναθηναϊκό υπάρχει ακόμα, παρά του ότι έγινε. Όταν είσαι στην ηλικία που ήμουν τότε και έχεις ήδη 100 συμμετοχές με την φανέλα του Παναθηναϊκού λες: «Πω, πω θα μείνω για πάντα εδώ».
