Είναι σοβαρός. Mε διαπεραστικό βλέμμα. Σχεδόν αγνώριστος με το φαίνεσθαι του επιχειρηματία να κρύβει το «είναι» του μικρού παιδιού που θα έκανε τα πάντα για τον Παναθηναϊκό. Μόλις σηκώσεις το κεφάλι σου προς τον ουρανό του ΟΑΚΑ χιλιάδες αναμνήσεις θα αρχίσουν να σε κυνηγούν, σαν ένα ξόρκι που σου έκαναν και δεν μπορείς να αποφύγεις το παρελθόν σου. Ο Παύλος είναι εκεί. Πήγε πρώτος εκεί, πριν τον ακολουθήσει ο Θανάσης δίπλα του. Δε θα έπρεπε, όμως, να είναι εκεί. Δεν του ταιριάζει να είναι λάβαρο, να στέκεται και να παρακολουθεί, αδύναμος να παρέμβει, να αποτρέψει γεγονότα ή να καθορίσει τις εξελίξεις.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
