Καραγκούνης: «Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της καριέρα μου ο Παναθηναϊκός»

Αναλυτικά όσα είπε στον Alpha 98,9:

«Τον θυμάμαι πάρα πολύ καλά όλον αυτόν τον τρελό μήνα, που τον ζήσαμε ως οικογένεια ως το τέλος. Ήταν αξέχαστος αυτός ο μήνας, είναι ότι το καλύτερο μπορεί να ζήσει ένα παιδί ξεκινώντας από το χωριό του να φτάσει στο υψηλότερο σκαλί του ελληνικού ποδοσφαίρου αρχικά και στη συνέχεια σε αυτό του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Το να κερδίζεις έναν ευρωπαϊκό τίτλο είναι μια φορά μοναδικό, όταν το κατακτάς με την Εθνική είναι και δυο και τρείς και τέσσερις φορές. Όταν μπήκε η μπάλα στα δίχτυα με την Πορτογαλία στο εναρκτήριο ματς είναι αυτά τα πρώτα δευτερόλεπτα που δεν ξέρεις τι έχει συμβεί. Ήταν μια απίστευτη στιγμή και ήταν σημαντικό γιατί μια άπειρη ομάδα που ήμασταν προηγηθήκαμε κόντρα στους οικοδεσπότες και τους βάλαμε περισσότερο άγχος»

Για το που πίστεψε ότι αυτή η ομάδα θα κάνει κάτι μεγάλο: «Από τη στιγμή που περάσαμε στους οκτώ που ήταν μια μεγάλη επιτυχία για εμάς αλλά εκεί που είπαμε ότι μπορούμε να το πάρουμε ήταν στο ματς με την Γαλλία που ήταν αν μη τι άλλο το καλύτερο μας ματς. Όταν κερδίζεις μια ομάδα νομίζεις ότι είσαι ανίκητος. Όταν τελείωσε το ματς είπαμε όλοι μας ότι μπορούμε να πάρουμε το τρόπαιο παρότι ερχόταν ένα ματς με μια πολύ καλή ομάδα».

Για το ποιο ήταν το μυστικό αυτής της ομάδας: «Υπάρχουν κάποια στοιχεία που μας ήμασταν ομάδα που είχαμε βάλει το εμείς πάνω από το εγώ. Είχαμε μεγάλους ποδοσφαιριστές σε αξία και προσωπικότητα και γι΄αυτό φτάσαμε στην κορυφή. Μεγάλο ρόλο ο προπονητής που είχε δημιουργήσει συνοχή στην ομάδα και καταφέραμε αυτό που κάναμε».

Για το αν είχαν συνειδητοποιήσει τι έκαναν και πως βίωσαν την επιστροφή στο Καλλιμάρμαρο: « Εμείς στην Πορτογαλία ζούσαμε λίγο στον κόσμο μας και δεν είχαμε εικόνα τι γίνεται στην Ελλάδα. Καλύτερα που ήμασταν έτσι μιας και είχαμε συγκέντρωση σε κάθε ματς ξεχωριστά ως το τέλος. Όταν γυρίσαμε στην Ελλάδα και κάναμε τρεις ώρες για να φτάσουμε στο Καλλιμάρμαρο καταλάβαμε ότι αυτό που πετύχαμε ήταν κάτι μεγάλο. Ήμασταν στο χειρότερο όμιλο και στη συνέχεια παίξαμε με τις καλύτερες ομάδες. Ήταν κάτι το μοναδικό όλο αυτό».

Ποια ιστορία θυμούνται με τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής όταν συναντιούνται και πάλι τόσα χρόνια μετά: «Είναι πολλές αυτές οι ιστορίες. Τότε δεν υπήρχε το ίντερνετ. Μαζευόμασταν παρέες στα δωμάτια και παίζαμε τάβλι και κάναμε κάποια τουρνουά. Την έχουμε ως τώρα αυτή την ομάδα καθώς συνεχίζουμε να δίνουμε αγώνες και να κάνουμε φιλανθρωπικές κινήσεις».

Για το ποιος κατέκτησε το Euro-Τάβλι: «Ήμουν νταμπλούχος και ήμουν πολύ δυνατός. Στον τελικό είχα παίξει με τον Στέλιο Βενετίδη και στο τέλος είχε γίνει ένα bullying γιατί έπρεπε να το γυρίσω. Στον ημιτελικό είχα παίξει θυμάμαι με τον Χαριστέα».

Για το αν 16 χρόνια μετά έχει δει ξανά τα ματς: «Τώρα με τον κορονοϊό είχα την ευκαιρία να δω όλα τα ματς χωρίς άγχος. Και τώρα που τα έβλεπα πάντως τα ζούσα τα ματς όπως όταν έπαιζα που παθιαζόμουνα. Πάντα τα βλέπω με χαρά και θέλω να θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια τη χαρά γιατί τέτοιοι αγώνες δεν έρχονται. Γενικά με τις εθνικές ομάδες είχα ένα πάθος και θέλαμε να έρθει αυτό το μεγάλο τρόπαιο στη χώρα μας και δώσαμε την ευκαιρία να πιστεύουν οι μικροί αντίπαλοι στα όνειρα τους, ότι όταν τα δίνεις όλα για κάτι μπορείς να το κατακτήσεις».

Για το γεγονός ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είχε την απήχηση που έπρεπε: «Δεν είχε την απήχηση που έπρεπε το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι δεδομένο. Όμως δεν μπορούμε να το συγκρίνουμε με το μπάσκετ. Δεν έχουμε υποδομές. Μόνο το να περάσεις ένα Euro είναι σαν να κατακτάς κάτι στο μπάσκετ. Δεν έχουν τον ίδιο βαθμό δυσκολίας. Το είδαμε πολύ επιφανειακά. Δεν καταφέραμε να κάνουμε ένα προπονητικό κέντρο για την Εθνική ομάδα αλλά και τα μικρότερα κλιμάκια ώστε να βγουν νέα ταλέντα. Εγώ για παράδειγμα πάω τον γιο μου στον Παναθηναϊκό μια μεγάλη ομάδα που κατά βάση είχε στηριχθεί ο Ότο Ρεχάγκελ τότε για την Εθνική ομάδα και οι συνθήκες που κάνει προπονήσεις είναι για να μην πω άθλιες, τελείως μέτριες. Δεν το εκμεταλλευτήκαμε όπως έπρεπε».

Για το τι δεν έχει κάποιο πόστο στο ελληνικό ποδόσφαιρο: «Είναι μεγάλη συζήτηση και δεν μπορούμε να το αναλύσουμε. Πάντα θα αναπολούμε αυτές τις στιγμές αλλά δεν είναι οι κατάλληλες συνθήκες για να πούμε τι συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο».

Τι θα άλλαζε στην πορεία του στο Euro: «Αυτό που θα άλλαζα θα ήταν να μην είχα πάρει κάρτα στον ημιτελικό. Αλλά και αυτό είναι μια απόδειξη του ότι όλοι βάζαμε το εμείς πάνω από το εγώ. Έπαιζα με πολύ πάθος. Παρόλο που είμαι δυσαρεστημένος για αυτή την κάρτα είναι ένας μεγάλος διαιτητής ο Κολίνα που είχε προσωπικότητα και μπορούσε να παίξει 50-50 που είναι πάρα πολύ δύσκολο όταν μια μικρή ομάδα παίζει κόντρα σε μια μεγάλη. Δεν μας έδωσε τίποτα παραπάνω από ότι αξίζαμε».

Και κλείνοντας ο Καραγκούνης ανέφερε: «Βλέπουμε νέα παιδιά να έχουν φιλοδοξίες και όνειρα και πρέπει να τους δώσουμε τα εφόδια και θα πρέπει άπαντες να δίνουν ευκαιρίες στα νέα παιδιά και να τα φέρνουν στον αθλητισμό για να ζήσουν το όνειρο τους».