Στο ίδιο έργο θεατές για ένα ακόμη βράδυ. Με τον Παναθηναϊκό να προσφέρει το απόλυτο ξενέρωμα στον κόσμο του κυριολεκτικά ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ.
Ένα εύκολο και ξεκούραστο διπλό θα ήταν αυτό στη Λάρισα με τις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί. Αυτό που λέμε «επαγγελματική νίκη». Ο Παναθηναϊκός όμως αποδείχτηκε ιδανικός αυτόχειρας, έπαιξε με τη φωτιά και εν τέλει κάηκε. Μέχρι το πρωί να παίζανε γκολ δεν θα έβαζε η Λάρισα αν δεν βοηθούσε ο τρόπος που επέλεξε να παίξει ο Πογιάτος στην επανάληψη.
Αντί να βγει και να τελειώσει το ματς, κλείστηκε πίσω και περίμενε το… μοιραίο. Λες και έπαιζε με κανένα μεγαθήριο. Απίστευτα φοβική στάση απέναντι σε έναν αντίπαλο που από μόνος του ήθελε αλλά δεν μπορούσε να σου κάνει ούτε φάση. Δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη κλασική ευκαιρία της ΑΕΛ ήρθε από το τραγικό λάθος του Σάντσες ενώ στο γκολ της ισοφάρισης μέτρησε επίσης η τραγική αντίδραση του Αργεντίνου αλλά και η «έμπνευση» του κόουτς να βάλει τον Πούγγουρα αριστερό μπακ!!!
Το πιο ανησυχητικό ακόμη και από τους δύο πόντους που χάθηκαν (πέντε συνολικά με αυτούς της Τρίπολης) είναι η τραγική νοοτροπία της ομάδας. Σαφώς και χρειάζεται χρόνος για το «ποδόσφαιρο που θα χαίρεται ο κόσμος» που έλεγε και ο σενιόρ αλλά εδώ μιλάμε για εντελώς άλλες καταστάσεις. Δεν γίνονται ούτε τα προφανή σε ένα ματς που σου κάθεται μια χαρά και που έχεις την ευκαιρία να το καθαρίσεις.
Οι πράσινοι ευτύχησαν να προηγηθούν με ένα γκολ προϊόν της ατομικής κλάσης κάποιων παικτών και συγκεκριμένα του Μπουζούκη, του Αϊτόρ και του Μακέντα που έδειξαν πόσο απλό μπορεί να γίνει το πράγμα αν το «έχεις». Ακολούθησε ένα καλό πρώτο ημίχρονο όπου προς το φινάλε του υπήρχαν άλλες δυο φάσεις για δεύτερο τέρμα μέχρι να έρθει η τραγική εικόνα της επανάληψης.
Για να γίνεις ξανά μεγάλη ομάδα (εντός γηπέδου εννοώ) αυτά τα ματς πρέπει να τα καθαρίζεις για πλάκα από τη στιγμή που σου «πάνε» και από νωρίς. Δεν είναι δυνατόν να φοβάται και να περιμένει ο Παναθηναϊκός τη Λάρισα, είναι τουλάχιστον κωμικό.
Είναι κατανοητό πως η ομάδα χρειάζεται χρόνο, ασφαλώς και υπάρχουν δικαιολογίες αλλά πραγματικά ο Πογιάτος μοιάζει να το χάνει. Να μην μπορεί να «διαβάσει» το ματς. Δεν ψάχνουμε για εξιλαστήρια θύματα, ούτε άνοιξε την πόρτα και ήρθε μόνος του ο άνθρωπος, το θέμα είναι ότι ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να περιμένει.
Μια βόλτα να κάνει ο καθένας στους γύρω του και θα καταλάβει κανείς πως αισθάνεται ο κόσμος. Οι μισοί μιλάνε για «παρέλαση» και για «αντίο ζωή» και άλλοι μισοί δεν θέλουν ούτε να ακούνε. Αστα να πάνε δηλαδή…
