Νέα γκέλα για τον Παναθηναϊκό, αυτή την φορά στην Λάρισα. Και κατά τη γνώμη μου αυτή η γκέλα, ήταν πιο δυνατή από την προηγούμενη στην Τρίπολη. Τώρα ο Παναθηναϊκός έπαιζε με μία πολύ κακή ομάδα, την χειρότερη Λάρισα των τελευταίων ετών, που έχω δει. Ο Αστέρας είναι μία ομάδα καλύτερη και μπορείς να πεις, ότι εκεί άντε να δεχθείς, μπορεί να υπάρχει απώλεια βαθμών. Αλλά εκεί τουλάχιστον η ομάδα είχε ένα 20λεπτο καλό. Χθες ήταν τραγική η εικόνα σε όλη την διάρκεια του αγώνα και ο Παναθηναϊκός μπορεί να έφθασε τρία λεπτά πριν το τρίποντο, αλλά η εικόνα του ήταν χειρότερη από ότι ήταν στην Τρίπολη και με χειρότερο αντίπαλο.
Ο Πογιάτος στον πάγκο από αυτά τα δύο παιχνίδια δείχνει, ότι στην διαχείριση του αγώνα, παίρνει κάτω από το μηδέν. Στην Τρίπολη έβγαλε τον Κουρμπέλη και η ομάδα δέχθηκε το γκολ και κατέρρευσε, χθες έβαλε ένα στόπερ (Πούγγουρα) στην θέση του αριστερού μπακ Χουανκάρ, που ένιωσε ενοχλήσεις και μέχρι τότε ήταν ο πιο ζωντανός παίκτης της ομάδας. Εδώ να να ανοίξω μία παρένθεση και να πω. Αυτός ο Ζαγαρίτης τι έχει κάνει και του έχει πάρει το κεφάλι ο Ρόκα; Κάνει μπαμ, ότι κάτι έχει γίνει και τι δείχνει ο Πογιάτος σε κάθε παιχνίδι. Κλείνω την παρένθεση. Στη συνέχεια από εκείνη την πλευρά την αριστερή δημιουργήθηκε το γκολ της ισοφάρισης, αφού ο Γρηγορίου είδε ότι την αδυναμία και φόρτωσε την δική του δεξιά πλευρά.
Στο 0-1 ο Πογιάτος έκανε αλλαγή τον Μακέντα, που σε ρόλο αριστερού εξτρέμ στο δεύτερο ημίχρονο, προσπαθούσε άλλα δεν μπορούσε, άφησε μέσα τον Καρλίτος, που φαινόταν ότι είχε μείνει από δυνάμεις, τον οποίο Καρλίτος έκανε αλλαγή στο 91, και έβαλε τον Ιωαννίδη, για να βάλει δεύτερο γκολ και να πάρει το παιχνίδι στα τρία λεπτά, που απέμεναν.
Ακατανόητα πράγματα, που δείχνουν έναν προπονητή, που δεν ξέρει τι σημαίνει να κοουτσάρεις πρώτη ομάδα και όχι Ακαδημίες και στην διάρκεια του αγώνα, αλλά και στις επιλογές του φαίνεται, ότι τον ενδιαφέρει πρώτα από όλα να κάνει χατίρια στον Ρόκα, ανεξάρτητα από την απόδοση των παικτών.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι ΠΡΕΠΕΙ να παίζουν οι μεταγραφές, ανεξάρτητα αν οι παίκτες είναι σε καλή κατάσταση, ή όχι. Μένει 90 λεπτά ο Αγιούμπ στο παιχνίδι και ενώ στο δεύτερο ημίχρονο ήταν εξαφανισμένος, επειδή παίρνει 420.000 ευρώ(τον έφερε ο Ρόκα για ηγέτη) και θέλει να παίζει. Όταν τον κάνεις αλλαγή, ή δεν τον βάζεις να παίζει στραβώνει ο Αγιούμπ και νιώθει… ενοχλήσεις.
Από την στιγμή, που έμεινε ο Μακέντα με απόφαση Αλαφούζου, πρέπει να χωρέσουν και οι δύο. Και ο Καρλίτος και ο Μακέντα. Ο ένας από τους δύο παίζει εκτός θέσης σε αυτό το 4-3-3 και στο τέλος χαμένοι, βγαίνουν και οι δύο και πρώτα από όλους η ομάδα.
Ο Αϊτόρ ήρθε με 400.000 ευρώ το καλοκαίρι, για να κάνει την διαφορά. Πρέπει να παίζει είτε είναι καλός, είτε όχι. Χθες έκανε την ασίστ στο γκολ του Μακέντα, μετά είχε μία καλή στιγμή στο δεύτερο ημίχρονο και αυτό ήταν όλο. Και όμως έμεινε 87 λεπτά στο γήπεδο και τότε ο Πογιάτος τον έβγαλε, για να βάλει τον Χατζηγιοβάνη.
Την ίδια στιγμή, που κάνει χατίρια ο Πογιάτος με τις επιλογές και τις αλλαγές είναι φανερό, ότι δεν αντέχει την πίεση του πάγκου. Δεν μπορεί. Φοβάται και αυτό τον φόβο τον μεταδίδει στην ομάδα. Το είδαμε στο δεύτερο ημίχρονο χθες, που η Λάρισα ήταν ακίνδυνη (με εξαίρεση ένα λάθος του Φακούντο) και αντί να κάνει κάτι να βελτιώσει τη μεσοεπιθετική εικόνα της ομάδας, όπου ο Παναθηναϊκός δεν πάταγε περιοχή, έβαλε τον Πούγγουρα σε λάθος θέση στέλνοντας το μήνυμα στην ομάδα «παιδιά προσοχή μην το φάμε». Και το φάγαμε στο τέλος.
Ναι είμαι αυτός, που λέω και φωνάζω, ότι ένας προπονητής δεν μπορεί να κριθεί σε ένα, δύο, τρία παιχνίδια. Το ίδιο λέω και τώρα, αρκεί βέβαια από παιχνίδι σε παιχνίδι να βλέπεις μία μικρή βελτίωση και κυρίως να βλέπεις λογικά πράγματα. Αρκεί να βλέπεις, ότι ο προπονητής έχει την προσωπικότητα να τα βγάλει πέρα και να φτιάξει μία ομάδα, που θα είναι καλύτερη στη συνέχεια. Αυτό με τον Πογιάτος δεν γίνεται. Σε κάθε ματς είναι και χειρότερη η ομάδα και όσο προσαρμόζεται τόσο ακατανόητες αποφάσεις παίρνει.
Έτσι, όπως πάει η ομάδα, που Παναθηναϊκό θυμίζει μόνο από τις φανέλες κινδυνεύει την χρονιά, που έχει δικαίωμα να παίξει Ευρώπη, να πάθει το κάζο και να μην βγει. Διότι δεν είναι τα αποτελέσματα, είναι η εικόνα της ομάδας στο γήπεδο και του προπονητή στον πάγκο, που μοιάζει να τα έχει χαμένα.
*Κάποιοι συγκρίνουν το περσινό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα με το φετινό . Καμία σχέση. Πέρυσι η ομάδα είχε 3,5 εκ. ευρώ μπάτζετ και λίγες λύσεις στο ρόστερ, φέτος έχει 7 εκ. ευρώ μπάτζετ και υποτίθεται πιο πολλές λύσεις. Πέρυσι στον πάγκο ήταν ένας έμπειρος και πολύ καλός προπονητής, που ήξερες, ότι θα το ψάξει και θα την βρει την άκρη, και τη βρήκε παρουσιάζοντας μία ομάδα αξιοπρεπή στη συνέχεια, ενώ φέτος έχεις έναν προπονητή, που για πρώτη φορά προπονεί πρώτη ομάδα και φαίνεται στον πάγκο να πνίγεται από το άγχος.
Πέρυσι μετά το 4-0 από τον Άρη ο Δώνης παραιτήθηκε και οι παίκτες πήγαν στο δωμάτιο του στο ξενοδοχείο και του ζήτησαν να μείνει, διότι πίστευαν σε αυτόν και στην ομάδα. Φέτος οι παίκτες προσπαθούν να καταλάβουν τι κάνει ο Πογιάτος, απορούν όπως όλοι μας και τα αποδυτήρια δεν έχουν καμία σχέση με πέρυσι με τόσους ξένους.
*Ο Αλαφούζος και ο Ρόκα έχουν την πρώτη και κύρια ευθύνη για τα αποτελέσματα μέχρι τώρα. Δική τους απόφαση ήταν να διαλύσουν την περσινή ομάδα, δική τους απόφαση ήταν να φέρουν στην θέση του Δώνη έναν προπονητή, που δεν έχει προπονήσει πρώτη ομάδα μέχρι τώρα στην καριέρα του.
Όταν παίρνεις τέτοιο ρίσκο, λοιπόν, αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου. Όταν τότε λέγαμε κάποιοι, ότι δεν έχει ποδοσφαιρική λογική η απόφαση του Αλαφούζου ήμασταν… τρελοί και παρανοϊκοί. Όχι, απλά βλέπαμε την ποδοσφαιρική λογική. Και δεν έχει καμία λογική να αποφασίζεις να ανεβάσεις το μπάτζετ, να δώσεις κάποια παραπάνω χρήματα και να πάρεις προπονητή έναν άνθρωπο, που μέχρι τώρα έχει προπονήσει μόνο Ακαδημίες. Ναι της Ρεάλ, ήταν, αλλά άλλο οι Ακαδημίες και άλλο η πίεση και οι φουρτούνες της πρώτης ομάδας.
