Οι «πράσινοι» για άλλο ένα ματς δεν έφυγαν με τη νίκη από το γήπεδο. Το «τριφύλλι» μετά από τρεις αγώνες έχει πάρει μόλις έναν βαθμό. Χωρίς πλάνο, χωρίς καμία λογική η ομάδα του Ντάνι Πογιάτος δεν κατάφερε να δείξει τίποτα στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ.
Το «τριφύλλι» δεν είχε… ένταση στον αγωνιστικό χώρο, με εξαίρεση το τελευταίο 15λεπτο της αναμέτρησης. Η επιλογή να αφήσει εκτός του Φεντερίκο Μακέντα ήταν εντελώς λανθασμένη. Δεν είναι δυνατόν να μένει εκτός ο μοναδικός παίκτης που έχει επαφή με τα δίχτυα. Δεν είναι δυνατόν να έχει φτάσει Οκτώβριος και το «τριφύλλι» να μην έχει κάποιο αγωνιστικό πλάνο.
Η ομάδα στα πρώτα 20 λεπτά έψαχνε τα πατήματα της επιθετικά και αμυντικά, με αποτέλεσμα ο Άρης να το εκμεταλλευτεί και να φτάσει στο γκολ στο 26′. Το χειρότερο απ’ όλα όμως είναι ότι οι φιλοξενούμενοι είχαν ήδη προειδοποιήσει δύο φορές, μέχρι να «πληγώσουν» την εστία του Σωκράτη Διούδη.
Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός απειλούσε μόνο με στημένες φάσεις και ατομικές προσπάθειες. Στο 46ο λεπτό από ένα κόρνερ ξεκίνησε η μεγάλη φάση του «τριφυλλιού», με τον Δεληζήση να διώχνει πάνω στη γραμμή το σουτ του Βέλεθ. Η αλλαγή του συστήματος από 4-3-3, σε 4-2-3-1 δεν βοήθησε καθόλου.
Στο δεύτερο ημίχρονο από την άλλη, πήρε 20 λεπτά στον Παναθηναϊκό να ενεργοποιηθεί και να προσπαθήσει να σκοράρει. Το έκανε, απείλησε αλλά και αυτό γινόταν με κάποιες επιθετικές πρωτοβουλίες των παικτών. Δεν υπήρχε κάποιο σύστημα ή κάποια τακτική με την οποία ο Παναθηναϊκός θα έφτανε στην αντίπαλη εστία.
Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Το θέμα λοιπόν, δεν είναι η χαμηλή συγκομιδή βαθμών, καθώς και πέρυσι τις πρώτες τρεις αγωνιστικές οι «πράσινοι» ήταν πολύ κακοί. Η ειδοποιός διαφορά όμως είναι, ότι ο Παναθηναϊκός του Δώνη σου έδειχνε ότι έχει αγωνιστικό πλάνο και ταυτότητα. Ο Παναθηναϊκός του Δώνη σε έκανε να πιστεύεις ότι όσο περνάει ο καιρός, θα βελτιωθεί η ομάδα και η εικόνα της.
Με τον Παναθηναϊκό του Ντάνι Πογιάτος αυτό δεν υφίσταται.. Η ομάδα σε κάθε ματς όχι μόνο δεν βελτιώνεται αλλά γίνεται όλο και χειρότερη.
Με λίγα λόγια χωρίς πλάνο, χωρίς ένταση το πράγμα δεν πάει… πουθενά.
