Μιλώντας για τις «μάχες» με τον Ολυμπιακό ο Γκιστ ανέφερε: «Έχω υπάρξει μέλος κάποιων rivalries, όπως του Duke-Maryland και Σπερς-Μάβερικς. Πήρα μέρος και στο rivlalry Φενέρμπαχτσε-Γαλατασαράι. Πηγαίνοντας στον Παναθηναϊκό άκουγα πολλά πράγματα για αυτή την κόντρα, αλλά ποτέ δεν ήμουν εκεί για να δω τι συμβαίνει.
Όταν γινόταν αυτό το παιχνίδι ερήμωναν οι δρόμοι. Υπήρχε ισχυρή αστυνομική δύναμη και άκουγες το τι γινόταν. Ήταν τρελό, όλη η πόλη ερήμωνε για αυτό το παιχνίδι. Τώρα ο Ολυμπιακός δεν είναι στο πρωτάθλημα, αλλά όταν ήταν είχες τη δυνατότητα να παίξεις 10 φορές αυτά τα παιχνίδια μέσα σε μία σεζόν. Έπαιζες στην Euroleague, στο Κύπελλο, στο πρωτάθλημα. Τουλάχιστον 10 φορές σε μία σεζόν. Τόσα πολλά παιχνίδια απέναντι σε μια ομάδα με τόσο υψηλό ταλέντο. Είναι μάχη, είναι σκυλομαχία.
Θα μπω στο θέμα, σιχαινόμουν να μιλάω για τον Ολυμπιακό. Βλέπαμε τα αποτελέσματά του, αν ο Ολυμπιακός κέρδιζε ήμασταν… τρελαμένοι, αν έχανε ήμασταν χαρούμενοι. Θυμάμαι όταν πήρε την Euroleague ο Ολυμπιακός την πρώτη σεζόν στον Παναθηναϊκό και όλοι ήθελαν να κερδίσει η Ρεάλ στον τελικό και εγώ σκεφτόμουν να κερδίσει ο Ολυμπιακός για να αλλάξουν τα πράγματα για τους τελικούς. Εκείνη η επιτυχία του Ολυμπιακού μας έκανε καλύττερους, αυτό ήταν το σκεπτικό μου.
Εάν ο Ολυμπιακός υπέγραφε 2 παίκτες έβγαιναν στα media και έλεγαν “υπογράψαμε 2 παίκτες, τι έκανε ο Παναθηναϊκός;”. Υπήρχε ανταγωνισμός στους ιδιοκτήτες των ομάδων και αυτό ήταν μεγαλύτερο από το μπάσκετ.
Όταν παίζουν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, τα πάντα σταματούν. Εάν χάσεις αυτό το παιχνίδι, είναι σαν να χάνεις ένα μέλος της οικογένειας ή κάτι αντίστοιχο. Είναι σαν μια κηδεία».
