Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για την αγωνιστική ανάκαμψη του Παναθηναϊκού, την είσοδο του Λούκας Βιγιαφάνιες που άλλαξε την εικόνα και παραθέτει τέσσερα στοιχεία που δουλεύει ο Μπόλονι στην προπόνηση και αρχίζει να τα βλέπει στους αγώνες.
Περιμέναμε όλοι την περιβόητη είσοδο του Λούκας Βιγιαφάνιες στην αρχική ενδεκάδα για να δούμε αν ο Αργεντινός θα καταφέρει να… ομορφύνει το παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Να δώσει ποιότητα στη μεσοεπιθετική γραμμή, να προσφέρει σε ουσία και θέαμα. Και το κατάφερε. Μέσα σε 45 λεπτά ο Βίγια τα έκανε σχεδόν όλα. Με μοναδικό αρνητικό σημείο την τακτική του… αναρχία.
Ο Μπόλονι τον τοποθέτησε αριστερά στο 4-4-2, αλλά ο Αργεντινός του πρώτου ημιχρόνου μόνο εκεί δεν αγωνιζόταν. Κι αν επιθετικά και σε θέμα ανάπτυξης δεν είχε πρόβλημα το τριφύλλι, καθώς από τα πόδια του ξεκίνησαν σχεδόν όλες οι επιθετικές ενέργειες της ομάδας, η αμυντική συμπεριφορά του και το γεγονός πως βρισκόταν συνεχώς στον άξονα και όχι στα αριστερά θα δημιουργούσε πρόβλημα στον Παναθηναϊκό αν ήταν καλύτερος ο αντίπαλος. Φαντάζομαι μαζί με εμάς το είδε αυτό και ο Λάζλο Μπόλονι και θα επιχειρήσει να το διορθώσει, όπως συνέβη στο δεύτερο μέρος που ο Βιγιαφάνιες ήταν περισσότερο προσηλωμένος.
Ωστόσο η ευχέρειά του να αναπτύξει σωστά το παιχνίδι, να δει την κίνηση συμπαίκτη του στην πλάτη της άμυνας, να περάσει κάθετα την μπάλα και να κουβαλήσει όποτε χρειάζεται είναι στοιχεία που δεν τα έχει άλλο χαφ του Παναθηναϊκού. Και ο Βίγια ήταν ο λόγος που χθες είδαμε κανονικό ποδόσφαιρο για τουλάχιστον 55-60 λεπτά, που είναι περισσότερα από τα 35-40 που είδαμε στο Καραϊσκάκη. Πιστοποιείται η αγωνιστική ανάκαμψη του Παναθηναϊκού και φαίνεται πια πως ο Λάζλο Μπόλονι αρχίζει να βάζει τη σφραγίδα του στον Παναθηναϊκό με την καθημερινή δουλειά.
Ποια άλλα στοιχεία είδαμε που φέρουν την σφραγίδα της αλλαγής; Πάμε να τα δούμε:
1. Αποτελεσματικό και γρήγορο παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο. Οποτε ο Παναθηναϊκός έβρισκε χώρους έπαιζε πολύ γρήγορα και αποτελεσματικά. Ανέβαζε τους ακραίους του αμυντικούς, οι χαφ του λειτουργούσαν με γρήγορη σκέψη και εκτέλεση, οι παίκτες έκαναν κίνηση στον χώρο για να πάρουν την μπάλα. Στο ανοιχτό γήπεδο ήρθε το δεύτερο γκολ με τον Καρλίτος να δίνει στον Ζαγαρίτη και από το γύρισμα του τελευταίου να προέρχεται το αυτογκόλ του Λιάβα.
2. Αποτελεσματικό πρεσάρισμα. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε με τις γραμμές του πολύ ψηλά στο γήπεδο. Υπήρξαν στιγμές που η αμυντική τετράδα ήταν στη σέντρα, όλη η ομάδα ήταν ψηλά με αποτέλεσμα να… μικραίνει το γήπεδο για τον αντίπαλο και να παίρνουν οι γηπεδούχοι την μπάλα στην κατοχή τους. Σαφώς και με μια καλύτερη ομάδα δεν θα μπορεί να κάνει το ίδιο, αλλά ο Μπόλονι δουλεύει πολύ στο πρεσάρισμα και χθες δικαιώθηκε.
3. Πρωταγωνιστές οι ακραίοι αμυντικοί. Και τα δύο γκολ προήλθαν από προσπάθειες των δύο ακραίων μπακ. Στο πρώτο ήταν το ανέβασμα του Σάντσες και το γύρισμα του Αργεντινού για το 1-0 του Μακέντα, στο δεύτερο εκείνο του Ζαγαρίτη για το 2-0. Σε όλο το παιχνίδι Ζαγαρίτης και Σάντσες έπαιζαν ψηλά, έπαιρναν όλο το γήπεδο και δημιουργούσαν πολλά ρήγματα. Κάτι που επίσης θέλει ο Μπόλονι.
4. Ανάπτυξη με πολλές πάσες. Ο Παναθηναϊκός γύριζε με υπομονή την μπάλα μέχρι να φτάσει στο κατάλληλο σημείο ο αντίπαλος για να του κάνει τη ζημιά. Και έφερνε στον άξονα τους δύο ακραίους του χαφ ώστε να είναι εκείνοι που θα δημιουργήσουν τον έξτρα παίκτη που θα πάρει την μπάλα και με την πάσα του θα διασπάσει την άμυνα. Ο Βιγιαφάνιες το έκανε στο γκολ του Αϊτόρ που ακυρώθηκε στο πρώτο ημίχρονο, ο Αϊτόρ στη φάση του πρώτου γκολ ήρθε στον άξονα και άπλωσε εκείνος το παιχνίδι στο πλάι.
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο και στον Βασίλη Ζαγαρίτη. Και σε επόμενο μπλογκ θα αναφερθούμε αποκλειστικά σε αυτά τα δύο παιδιά που μπορούν να καθιερωθούν στον Παναθηναϊκό εδώ και τώρα (ο Ζαγαρίτης ήδη το κάνει) και όχι μόνο να… καυχιόμαστε πως είναι δύο παιδιά της ακαδημίας, αλλά δύο ποδοσφαιριστές που προσφέρουν πράγματα τα οποία δεν έχουμε δει από άλλους στις ίδιες θέσεις.
