Καλώς ή κακώς (φυσικά ισχύει το δεύτερο) ο Παναθηναϊκός δεν ήταν ποτέ το φαβορί στο συγκεκριμένο ματς της Τούμπας. Αν πόνταρε σε κάτι ήταν στο καλό φεγγάρι που διανύει η ομάδα, τη συνοχή και τη χημεία που έχει βρει. Από τη στιγμή που το τελευταίο πήγε περίπατο και μάλιστα με τόσο ξαφνικό και άγαρμπο τρόπο η αποστολή έγινε ακόμη πιο δύσκολη.
Ο Παναθηναϊκός δεν έχει την πολυτέλεια των πολλών λύσεων και οι απουσίες των δύο αρχηγών στοίχισαν και με το παραπάνω. Ειδικότερα το σοκ με τον Διούδη πέντε λεπτά πριν τη σέντρα. Είναι αλλιώς να προετοιμάζεσαι όλη την εβδομάδα να παίξεις δίχως τον βασικό γκολκίπερ και διαφορετικό να σου σκάει στο παραένα.
Ο Μπόλονι αναγκάστηκε να ανακατέψει την τράπουλα και η αλήθεια είναι πως δεν δικαιώθηκε. Όχι τόσο για το αρχικό στήσιμο που έγινε εξ ανάγκης αλλά για τη διαχείριση στη διάρκεια του παιχνιδιού. Αναγκάστηκε να «χαλάσει» το δίδυμο Σένκεφελντ – Βέλεθ και να βάλει τον δεύτερο στα χαφ, διότι ο Αλεξανδρόπουλος ήταν επιβαρυμένος και επίφοβος να βγάλει τραυματισμό. Δεν του βγήκε αυτό διότι ο Πούγγουρας δεν έχει συνέλθει μετά το πρόβλημα του και ουδεμία σχέση έχει με την περσινή του παρουσία.
Εκτός λογικής και ο πάγκος που έφαγε ο Ζαγαρίτης, ασχέτως αν πήγε καλά ο Χουάνκαρ. Αν μάλιστα αυτό έγινε για να πάρει μήνυμα ο μικρός που δεν υπογράφει είναι για γέλια και για κλάματα.
Δεν του βγήκαν και οι αλλαγές του κόουτς. Όταν χάνεις δεν βγαίνει ούτε ο Μακέντα ούτε ο Βιγιαφάνες, ειδικότερα αν είναι να μπει ο εξερχόμενος από τη ναφθαλίνη Ιωαννίδης. Το τι πρέπει και τι δεν πρέπει βέβαια το αποφασίζει ο προπονητής και όχι οι παίκτες, Υπό αυτή την έννοια ήταν τραγική αντίδραση του Βίγια. Κι γίνεται ακόμη τραγικότερη αν σκεφτούμε ότι το έχουν κάνει κι άλλοι στο παρελθόν. «Υποτίθεται» ότι αυτό λύθηκε μετά το Καραϊσκάκη. Τι όχι; Πρέπει να λυθεί ΧΘΕΣ αυτό το πράγμα και να μπουν ΚΑΝΟΝΕΣ. Ή μήπως ξεχνάμε τι έγινε μια βδομάδα πριν με την εκτέλεση του πέναλτι στη Λεωφόρο;
Ακόμη και έτσι πάντως ο Παναθηναϊκός το πάλεψε το ματς. Εβγαλε αντίδραση και θα μπορούσε να φύγει έστω με την ισοπαλία. Η ευκαιρία στο φινάλε απλά δεν χάνεται. Απλά δεν έπρεπε να πάει να το τελειώσει με το αριστερό και από πλάγια ο Χατζηγιοβάννης. Την δίνεις τη μπάλα στον Εμανουηλίδη και μπαίνει μαζί της στα δίχτυα. Απλά τα πράγματα, αλλά συνήθως το απλό είναι και δύσκολο.
Δυο λόγια και για τη διαιτησία. Εννοείται πως έχουμε δει και χειρότερα, έχουμε όμως κάμποσες απορίες. Αφού ήταν τόσο καθαρό όπως μας λένε το γκολ του ΠΑΟΚ γιατί δεν μας το έδειξαν για να μας φύγει και η περιέργεια. Υποπτη και η στάση του διαιτητή στο σπρώξιμο του Αϊτόρ. Ακόμη και να μην είναι πέναλτι, πως πας έτσι πάνω από τον παίκτη; Σου φάνηκε δηλαδή για θέατρο; Όχι βέβαια. Απλά ήταν ένα μήνυμα ότι δεν θα πάρεις ούτε τα σπόρια. Ως συνήθως…
