Εντάξει, δεν κέρδισες τη Ρεάλ ή την Μπαρτσελόνα, ήταν όμως δεδομένα η πιο μεγάλη σου φετινή νίκη. Πιο σημαντική ακόμη και από αυτή επί της ΑΕΚ, διότι είναι ΣΦΡΑΓΙΔΑ ότι… ΜΠΟΡΕΙΣ. Μπορείς όχι να κάνεις κάνα θαύμα, αλλά τουλάχιστον να προλάβεις το τρένο της Ευρώπης και να αποφύγεις το φιάσκο του… αυτοαποκλεισμού. Αν κάναμε αυτή την κουβέντα πριν δυο εβδομάδες και με την ιστορία που έσκασε με τον κορονοίο ΣΙΓΟΥΡΑ θα λέγαμε άλλα πράγματα.
Σε αγωνιστικό επίπεδο πρωταγωνιστές ήταν ο Καμπετσής και ο Διούδης, με εξαιρετικούς και τους Πούγγουρα και Χουάνκαρ, ωστόσο νομίζω πως όλα τα λεφτά ήταν το κοουτσάρισμα του Μπόλονι. Ο Ρουμάνος πήρε το ρίσκο να αφήσει στον πάγκο τα βαριά χαρτιά της πράσινης επίθεσης και δικαιώθηκε απόλυτα. Σκεφτείτε τι θα άκουγε αν δεν του έβγαινε, σκεφτείτε τι άκουσε με το που ανακοινώθηκε η ενδεκάδα. Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν και αν μου επιτρέπετε θα έλεγα ΣΕΒΑΣΜΟΣ σε έναν άνθρωπο που έκανε ξανά τον Παναθηναϊκό κανονική ομάδα,
Ο Παναθηναϊκός ευτύχησε να προηγηθεί νωρίς όχι επειδή του έκατσε αλλά επειδή το έψαξε. Διότι πριν το 0-1 είχε χάσει άλλη μια πολύ σημαντική ευκαιρία και γενικά μπήκε με τη λογική του “καμικάζι” στο ματς. Ναι, είναι γεγονός ότι στην πορεία πέρασε και δύσκολες στιγμές αλλά όχι στο βαθμό που πάει να βγει προς τα έξω Ο Αρης σαφώς και είχε ευκαιρίες και πίεση, αλλά και εσύ έχασες 2-3 ευκαιρίες για… θάνατο, με κορυφαία αυτή του Βέλεθ. Επίσης ο Αρης έπαιζε “ξύλο” με την ανοχή του… κορυφαίου Ελληνα διαιτητή (εδώ γελάμε).
Η ομάδα σαφώς βελτιωμένη και αυτό βγάζει μάτι, θέλει όμως και δουλειά ακόμα. Είναι θετικό ότι για άλλο ένα παιχνίδι δεν έφαγες γκολ, ωστόσο χρειάζεται να βελτιώσεις κι άλλο την αμυντική σου λειτουργία. Από μια άποψη βέβαια αυτό που βλέπουμε δεν το λες και παράλογο. Με τον Βέλεθ και τον Αλεξαδρόπουλο παίζεις στα χαφ, ενώ μόλις γύρισε και ο Μαουρίσιο που δεν μπορούσε όμως να αντέξει πάνω από 50-60 λεπτά λόγω των όσων τράβηξε με τον covid.
Σε κάθε περίπτωση το διπλό αυτό είναι πιο γλυκό και για έναν ακόμη λόγο. Για την λύσσα των Αρειανών και των… φίλων τους. Ο τραμπουκισμός στον Μπόλονι και τα όσα άκουσαν ο Διούδης και ο Εμμανουηλίδης δείχνουν έναν ζήλο που δεν τον συναντάμε σε όλα τα ματς του Αρη και δείχνει πως για τους δικούς τους λόγους το ήθελαν παραπάνω από άλλες φορές. Το λόγο δεν καταλαβαίνουμε (λέμε τώρα…) αλλά τέλος πάντων…
