Ο Αλεξανδρόπουλος πρέπει να… κλειδωθεί στο Κορωπί με ρήτρα πάνω από δέκα εκατομμύρια. Αυτή είναι η μία κουβέντα. Η άλλη έχει να κάνει με τους στόχους του Παναθηναϊκού. Γράφει ο Βασίλης Μοιρώτσος.
Αυτό δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο κείμενο αποθέωσης που θα διαβάσεις για τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο. Από την πρώτη του συμμετοχή, πέρσι τον Οκτώβριο στο ματς με τον Ατρόμητο που πήρε τη θέση του Κουρμπέλη, όλοι ρωτούσαν ποιος είναι αυτός ο νέος πιτσιρικάς που εμφανίστηκε. Γρήγορα οι πληροφορίες έπεφταν βροχή. Όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις.
Τούτη τη φορά, όμως, ούτε ένας δεν υπήρχε που να μη λέει καλή κουβέντα. Ούτε ένας δεν έβρισκε ένα… ψεγάδι στο νεαρό μέσο. Όσοι τον γνώριζαν από τις μικρότερες ομάδες είχαν να λένε για το ταλέντο του. Για ένα παιδί που θα αφήσει εποχή στον Παναθηναϊκό και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Με πρώτο απ’ όλους; Τον Νίκο Νταμπίζα.
Ο πρώην τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού ήταν εκείνος που επέμενε να μην πάρει ο Παναθηναϊκός άλλον χαφ αφού έχει τον Αλεξανδρόπουλο. Και πως έπρεπε από το καλοκαίρι του 2019 κιόλας να πάρει ευκαιρίες, να… ψηθεί, ώστε σε λίγους μήνες να είναι έτοιμος να σηκώσει τη φανέλα του βασικού. Τώρα δικαιώνονται εκείνες οι κουβέντες του Νταμπίζα.
Η κίνηση ποδοσφαιριστή μεγάλης κλάσης που κάνει στο δεύτερο γκολ του Παναθηναϊκού απέναντι στον ΟΦΗ είναι απλά η… βιτρίνα. Είναι σαν να φωνάζει ο μικρός σε όσους δεν παρατηρούν το παιχνίδι του πόσο ταλέντο έχει. Πόσο σπουδαίος μπορεί να γίνει. Πως μπορεί εκεί που τίποτα δεν κινείται σε ένα παιχνίδι, να περάσει… 3-4 και να βγάλει πάσα – έτοιμο γκολ με το τακουνάκι. Την κάνει συχνά αυτή την κίνηση, αλλά την κάνει κοντά στη μεσαία γραμμή, εκεί που κινείται κατά κύριο λόγο.
Έχει μεγάλο διασκελισμό, είναι πιο ταχύς απ’ ότι σου “λέει” το κορμί του πως είναι, παίζει με το κεφάλι ψηλά, μπορεί να… μπουκάρει και είναι δυνατός ώστε να χρησιμοποιήσει το κορμί του όπως χρειάζεται για να κερδίσει πλεονέκτημα.
Ο Αλεξανδρόπουλος πρέπει να… κλειδωθεί στο Κορωπί με ένα νέο συμβόλαιο πολλών ετων και με μια ρήτρα που θα έχει διψήφιο αριθμό πάνω. Και αυτό πρέπει να γίνει από τώρα που βρισκόμαστε 1,5 χρόνο πριν τη λήξη του συμβολαίου του. Για όσους θεωρούν πως είναι νωρίς, αρκεί μια ματιά στις περιπτώσεις του Ζαγαρίτη και του Βαγιαννίδη, οι οποίοι δεν ήταν καν στο επίπεδο αυτού του παιδιού.
Αυτή είναι η μία κουβέντα που προκύπτει από το Σαββατοκύριακο που πέρασε. Η προοπτική του Σωτήρη Αλεξανδρόπουλου. Η άλλη έχει να κάνει με τη βαθμολογική θέση του Παναθηναϊκού. Υπερβολικός ο τίτλος; Μπορεί. Ακόμα υπάρχει δρόμος για τη δεύτερη θέση. Αλλά όχι τόσο μακρύς όσο πριν από λίγο χρονικό διάστημα. Και όσο πιο ψηλά στοχεύεις, τόσο πιο ψηλά μπορεί να καταλήξεις
Ο Παναθηναϊκός είναι στο -6 από την ΑΕΚ που είναι στη δεύτερη θέση. Είναι στο -5 από ΠΑΟΚ και Άρη. Και τούτη τη στιγμή δεν είναι χειρότερος από κανέναν τους. Δεν είναι, δα, και καλύτερος, αλλά η απόσταση που τους χωρίζει από αγωνιστικής πλευράς δεν είναι μεγάλη. Άλλωστε κέρδισε ΑΕΚ και Άρη, έχασε με το ζόρι από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και έχει τους δύο δικεφάλους στη Λεωφόρο.
Αν συνεχίσει με την ίδια σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα, μπορεί να ελπίζει πως όχι μόνο θα βγει στην Ευρώπη, αλλά θα διεκδικήσει και κάτι παραπάνω από τη σεζόν.
