113 χρόνια Παναθηναϊκός: Φτάσαμε στην 3η Φεβρουαρίου του 2021. Πέρασαν 113 χρόνια από την ημέρα που ο Γεώργιος Καλαφάτης και άλλοι συνοδοιπόροι του μεγάλου οράματός του, έδωσαν σάρκα και οστά σε μια ιδέα η οποία έμελλε να ξεφύγει από τα στενά όρια της μικρής –τότε- Αθήνας, αγγίζοντας το πανελλήνιο και φτάνοντας να… εκπέμπει σήμα παγκόσμιας εμβέλειας.
Από το απόγευμα της 3ης Φεβρουαρίου του 1908 μέχρι σήμερα, έχουν συμβεί κοσμοϊστορικές αλλαγές στην ανθρωπότητα, αλλά και στο εγχώριο επίπεδο. Ωστόσο, ένα πράγμα παραμένει κοινό. Ο Παναθηναϊκός. Ο σύλλογος μεγάλος που ζει, αναπνέει, υφίσταται και ορθώνει ανάστημα απέναντι σε όσες δυσκολίες κι αν έρθουν στο διάβα του.
Ο σύλλογος μεγάλος, έλαβε δύο «συμπαντικά» μηνύματα από τα «βρεφικά» του χρόνια. Αρχικά, δημιουργήθηκε ως… καταδικασμένος να πρωτοπορήσει, εισάγοντας αμέτρητα «καινά δαιμόνια» στην ελληνική πραγματικότητα, σε αθλητικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο. Παράλληλα, έμαθε από πρώτο χέρι να επιβιώνει και να ανταποκρίνεται σε πάσης φύσεως δυσκολίες, παραμένοντας όρθιος και ακμαίος, παρά τις –κάθε είδους- πληγές που τον έφθειραν μεν, αλλά δεν τον γονάτισαν. Και ουδέποτε θα το κάνουν.
Διότι, όπως είχε αναφέρει το –επίσης μακρινό- 1955 μια από τις σημαντικότερες μορφές της «πράσινης» ιστορίας, ο Λουκάς Πανουργιάς: «Ο Παναθηναϊκός πρέπει να ζήση, και θα ζήση. Και θα γίνει πιο μεγάλος απ’ ό,τι είναι. Αυτό είναι το πιστεύω κάθε Παναθηναϊκού».
Οι απανταχού γνήσιοι κοινωνοί της Παναθηναϊκής ιδέας, ήταν εκείνοι που στο διάβα αυτών των 113 ετών, συνέπραξαν και έδωσαν ώθηση στο όραμα του Γεωργίου Καλαφάτη, ώστε φτάσει στη σφαίρα του μύθου. Παράλληλα ήταν εκείνοι που έθεσαν το όριο, κάθε φορά που φαινόταν να πλησιάζει το ναδίρ. Κι όλα αυτά γιατί: «Η ιστορία του Παναθηναϊκού, από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, είναι γεμάτη από ανθρώπους που τον ένιωσαν και τον αγάπησαν», όπως είχε αναφέρει εύστοχα ο Πανουργιάς.
Αυτοί οι άνθρωποι, προχώρησαν μαζί με τον Παναθηναϊκό, εμπνεύστηκαν από ένα όραμα τόσο ισχυρό, που δεν «έσβησε» από τους πολέμους, τις οικονομικές δυσκολίες, αλλά και τις έριδες που (δυστυχώς) δεν έλειψαν από τον μικρόκοσμο του συλλόγου, τόσο στο μακρινό παρελθόν, όσο και στο πρόσφατο παρελθόν. Άνθρωποι επιφανείς, αλλά και εκείνοι της διπλανής πόρτας. Με ετερόκλητες προσωπικότητες, κοινωνικές καταβολές και καταγωγή, αλλά με έναν πανίσχυρο συνδετικό κρίκο. Την αγάπη για τον Παναθηναϊκό και τη λαχτάρα τους να τον δουν να μεγαλώνει και να λάμπει.
Όσα δύσκολα κι αν ήρθαν, αλλά και όσα τρανά επιτεύγματα κατακτήθηκαν με κόπο στον διάβα ενός αιώνα (συν 13 ετών), συνέθεσαν μια από τις ωραιότερες ιστορίες της ελληνικής πραγματικότητας. Με εκατομμύρια ακόλουθους και κοινωνούς της ιδέας που στέκει περήφανη, κουβαλώντας τις δόξες αλλά και τις πληγές της. Με εκατοντάδες τίτλους, χιλιάδες χαρές, αμέτρητες στιγμές χαραγμένες στην καρδιά και το μυαλό.
Γιατί Παναθηναϊκός είναι…
– Ο σύλλογος μεγάλος. Μια υπέροχη ιστορία 113 ετών που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά Παναθηναϊκών. Με το ίδιο πάθος και την ίδια τρέλα, ανεξαρτήτως συνθηκών.
– Οι επιφανείς και αφανείς ήρωες. Εκείνοι που κράτησαν όρθιο τον σύλλογο στα πρώτα του χρόνια, εν μέσω πολέμων και οικονομικών δυσκολιών. Αυτοί που πέρασαν από τη «Λεωφόρο των Ηρώων» και είτε έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία (Πιερράκος), είτε μετέτρεψαν τα υπόγεια του γηπέδου σε χώρο αντίστασης, υψώνοντας την πρώτη ελληνική σημαία της απελευθέρωσης στην Αθήνα του 1944 (Βρεττός).
– Η Λεωφόρος. Το άντρο των ονείρων. Ο παράδεισος των πράσινων και η κόλαση των αντιπάλων για δεκαετίες. Το σπίτι της μάνας του Λόχου που ήδη -εδώ και λίγους μήνες- πραγματοποιεί ένα νέο ξεκίνημα, με στόχο την επιστροφή στην κορυφή.
– Η Θύρα 13. Ο πρώτος οργανωμένος σύλλογος οπαδών στην Ελλάδα που έδωσε άλλη διάσταση στο θέμα εξέδρας, με ισχυρή και ανελλιπή παρουσία στα πέταλα ολόκληρης της γης.
– Οικογένεια μύθων. Εκατοντάδες αθλητές/προπονητές, αλλά και διοικητικοί παράγοντες τεράστιου βεληνεκούς σε κάθε ομαδικό αλλά και ατομικό άθλημα υπηρέτησαν το τριφύλλι και έφεραν δόξα, τιμές και παίρνοντας μια θέση στο πάνθεον των «πράσινων» ηρώων.
– Οι χιλιάδες τίτλοι. Καταγεγραμμένοι και επιβεβαιωμένοι μέσω ερευνών, για να αποκατασταθεί η αλήθεια και να δοθεί η απάντηση σε όσους… αρνούνται να την αντικρίσουν κατάματα.
– Οι υπέροχες πορείες και οι μεγάλες βραδιές. Γουέμπλεϊ, Άμστερνταμ, Παρίσι, Θεσσαλονίκη, Μπολόνια, Αθήνα, Βερολίνο, Βαρκελώνη, ευρωπαϊκά και διεθνή μίτινγκ στίβου, Ολυμπιακοί αγώνες, κατακτήσεις και διακρίσεις σε κάθε τμήμα της μάνας του Λόχου. Mια απέραντη λίστα από βραδιές και μέρη όπου «έχουμε ταξιδέψει εμείς» και που είναι αδύνατον να αποτυπωθούν όλες, μία προς μία σε ένα κείμενο.
Εν τέλει, Παναθηναϊκός είναι όλα όσα γράφτηκαν παραπάνω. Αλλά και πολλά περισσότερα που δεν χωρούν για να γραφτούν εδώ, σε αυτή τη γωνιά. Εμπειρίες, κουβέντες, καταστάσεις και αναμνήσεις τις οποίες κρατά ο καθένας σαν φυλαχτό και αφορούν στιγμές όπως η πρώτη γνωριμία με το τριφύλλι, η πρώτη φορά στη Λεωφόρο ή το ΟΑΚΑ, η πρώτη εκδρομή στην επαρχία ή το εξωτερικό, την ωραιότερη βραδιά με πρωταγωνιστή τον Παναθηναϊκό και ούτω καθεξής.
«Αναλώνοντας ένα μέρος της ζωής μου εις την υπηρεσία της Παναθηναϊκής ιδέας, αισθάνομαι ότι έχω το δικαίωμα να αναφωνήσω κάτι ανάλογον προς το: “Πόσο εμεγαλύνθησαν τα έργα σου Κύριε”. Πράγματι, ο Παναθηναϊκός μας εμεγαλύνθη τόσον και τόσον εδοξάσθη ώστε με πεποίθηση πλέον να πιστεύουμε ότι κάποτε θα εορτάζονται οι εκατονταετηρίδες αυτού. Διότι ο Παναθηναϊκός μας κατέστη αιώνιος. Κατέστη Αθάνατος! Διότι ο Παναθηναϊκός είναι Ιδέα!»
Τάδε έφη, Απόστολος Νικολαΐδης. Ο στόχος της εκατονταετίας επετεύχθη. Και έτσι αναμένεται να κυλήσει και ο επόμενος καιρός. Διότι η ιστορία έχει αποδείξει πολλάκις ότι ο Παναθηναϊκός, αυτός ο «σύλλογος μεγάλος», είναι αιώνιος κι αθάνατος. Και φυσικά, ευχή όλων για το άμεσο μέλλον είναι η συνεχής εφαρμογή του στίχου που αναφέρεται και στον ύμνο. Πρωταθλητή σε όλα τα σπορ παντοτινέ.
Χρόνια πολλά Παναθηναϊκέ!
