Τζάμπα και βερεσέ!

Ότι έχτιζε επί τρεις μήνες, το κλότσησε σε έξι μέρες. Φυσικά και δεν κρίθηκε κάτι και παραμένεις γερά στο παιχνίδι της Ευρώπης, έχασες όμως την ευκαιρία για ένα ακόμη καλύτερο πλασάρισμα. Πέταξες πέντε πόντους που θα έκαναν πολύ πιο εύκολη τη ζωή σου.

Κι αν την περασμένη Δευτέρα στο Αγρίνιο κοιμήθηκε ο Θεός, τώρα με την ΑΕΚ φταις ΕΣΥ και κανένας άλλος. Δεν είπε κανείς ότι μέχρι τώρα η ομάδα έπαιζε φουλ επίθεση, πλην όμως τόσο παθητικό Παναθηναϊκό έχουμε πολύ καιρό να δούμε. Ηταν χτυπητές οι αδυναμίες της ΑΕΚ στα μετόπισθεν ώστε το παιχνίδι φώναζε τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να το χτυπήσεις όμως το τριφύλλι αρνούνταν πεισματικά να βγει από το καβούκι του χάνοντας το όποιο αβαντάζ είχε.

Ακόμη και έτσι όμως, ακόμη και με δυο φάσεις από στημένο μπορούσες να το πάρεις το ματς. Η γκολάρα του Βέλεθ να έφτανε και θα περίσσευε αν δεν υπήρχε το λάθος του Χουάνκαρ στην κιτρινόμαυρη ισοφάριση, ενώ στην απόκρουση του Αθανασιάδη στο 90’ χάθηκε η ευκαιρία να σκοτώσεις τον αντίπαλο.

Χωρίς τον Σανκαρέ, η απουσία του οποίο ήταν ορατή από χιλιόμετρα και με τόσο κακούς τον Μαουρίτσιο και τον Αλεξανδρόπουλο τα χαφ ήθελαν φρεσκάρισμα ή μάλλον ήθελαν… Βιγιαφάνες. Μπήκε υπερβολικά αργά στο παιχνίδι ο Αργεντίνος ο οποίος ακόμη κι αν μετράει μέσα στο 2021 ένα καλό… 20άλεπτο μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες. Όπως εξ αρχής και ο Αϊτόρ, αντί του Καμπετσή ο οποίος τα έχει δώσει όλα και αυτή την εποχή περνάει ντεφορμάρισμα και φυσικά δεν είναι κακό να κάτσει λίγο στον πάγκο.

Ότι έγινε – έγινε και δεν αλλάζει. Σημασία έχει όλο αυτό να ήταν απλά μια κακή παρένθεση και να πάμε παρακάτω. Στο ματς της Τετάρτης δεν χωράνε λάθη και ο Παναθηναϊκός επιβάλλεται να πάρει την πρόκριση. Αφενός γιατί το Κύπελλο είναι τίτλος και αυτομάτως γιατί σε βγάζει απ’ ευθείας Ευρώπη. Μην λέμε τα ίδια…