Αυτή η φανέλα ζυγίζει τόνους. 1908 τόνους. Ο Παναθηναϊκός αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά πολύ σκληρός για να πεθάνει, πιστοποιώντας ότι το ειδικό του βάρος είναι… ασήκωτο.
Αν και βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο, θριάμβευσε στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στο γήπεδο της Λεωφόρου και διατήρησε ακέραιες τις ελπίδες του για την επιστροφή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μετά τον τετραετή αυτοαποκλεισμό του. Μείωσε την απόσταση από την ομάδα της Θεσσαλονίκης στους δύο βαθμούς και στους τρεις από την ΑΕΚ στην τελευταία στροφή της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος και μπαίνει με φόρα στη διαδικασία των πλέι οφ που θα ορίσει τα διαβατήρια.
Απέναντι στον ΠΑΟΚ το Τριφύλλι έδειξε χαρακτήρα σ’ ένα ματς χωρίς γυρισμό. Ζωής ή θανάτου. Οι κατ’ ιδίαν συζητήσεις των παικτών με τον προπονητή στο Κορωπί, οι συναντήσεις του Αλαφούζου με τους αρχηγούς, αλλά και τους επικεφαλής του ποδοσφαιρικού τμήματος (Ντρεοσί, Μπόλονι), αποδείχθηκαν στην πράξη κινήσεις ενδεδειγμένες, αν και αργοπορημένες. Θα έπρεπε να είχαν γίνει πριν τη ρεβάνς με τον ΠΑΣ Γιάννινα στη Λεωφόρο, εντούτοις, κάλιο αργά παρά ποτέ.
Στην παρούσα συγκυρία αυτό που μετράει είναι να επιτευχθεί ο στόχος της επιστροφής στην Ευρώπη και το αρχικό διακύβευμα ήταν η ομάδα να μείνει ζωντανή. Οι παίκτες έβαλαν πλάτη, ο Μπόλονι έβαλε νερό στο κρασί του και δεν κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό του, ο Αλαφούζος πήρε επιτέλους πρωτοβουλίες κι όλα πήγαν όπως έπρεπε.
Οταν ο Παναθηναϊκός είναι συσπειρωμένος, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Και ειδικότερα στα ντέρμπι έχει αποδείξει τη φετινή σεζόν ότι κανένας δεν μπορεί να τον τρομάξει. Ισα-ίσα.
Πιο πολύ θα πρέπει να προβληματίζεται για τα δύο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης, το θεωρητικό αουτσάιντερ της εξάδας, όπου δίπλα στο εξάποντο υπάρχει το «πρέπει», παρά από τους παραδοσιακούς ανταγωνιστές του. Για αγωνιστικούς, αλλά και για ψυχολογικούς λόγους. Ψυχολογικούς, διότι ο Αστέρας δεν έχει παρεμφερές ειδικό βάρος με τους υπόλοιπους, πλην όμως επιβάλλεται η συγκέντρωση και η φλόγα να καταμεριστεί ισόποσα. Είτε με τους Αρκάδες, είτε με τους Πειραιώτες.
Αγωνιστικούς, διότι θα χρειαστεί να δημιουργήσει και να διασπάσει έναν τακτικό σχηματισμό που στη μεγαλύτερη διάρκειά του θα τοποθετείται πίσω από τη μπάλα κι έτσι όπως είναι δομημένη η ομάδα από τον Μπόλονι δυσκολεύεται να αποδώσει συνδυαστικό ποδόσφαιρο κυριαρχίας.
Αντιθέτως στα ντέρμπι δεν μετράει τόσο πολύ το… μάτι και οι τακτικές, όσο η ψυχή και η αποτελεσματικότητα. Και το Τριφύλλι, επί των ημερών του Ρουμάνου προπονητή, είναι σαφές ότι σ’ αυτά τα ματς εμφανίζεται απόλυτα συγκεντρωμένο, με πολύ καλό διάβασμα από τον Μπόλονι και με πάθος στο μάξιμουμ από τους παίκτες.
Το παρθενικό του ντέρμπι με την πράσινη φόρμα ήταν στο Φάληρο απέναντι στον Ολυμπιακό, όπου ακόμα μάθαινε την ομάδα. Ο Παναθηναϊκός ήταν τραγικός στο πρώτο ημίχρονο και επιβλητικός στο δεύτερο, γνωρίζοντας μία ήττα (1-0) που δεν άξιζε βάσει της συνολικής εικόνας του ματς. Ακολούθησε το ντέρμπι με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, όπου το Τριφύλλι ήταν εξαιρετικό στο πρώτο ημίχρονο και παρά την καθίζηση στα τελευταία λεπτά πήγε τη νίκη με 2-1.
Στην Τούμπα απέναντι στον ΠΑΟΚ ηττήθηκε με 2-1, αλλά η ομάδα παρουσιάστηκε ανταγωνιστική και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να ισοφαρίσει, με κορυφαία την τεράστια ευκαιρία του Χατζηγιοβάνη στο φινάλε. Το δυνατό ξεκίνημα απέναντι στον Αρη στο Βικελίδης έφτανε και περίσσευε για τη δεύτερη εκτός έδρας νίκη σε ματς «ειδικούς βάρους» με 1-0, ενώ στη Λεωφόρο γλίτωσε την ήττα μόνο η ΑΕΚ, με τις καραμπόλες να ευνοούν τον Λιβάι Γκαρσία που ισοφάρισε το γκολ του Βέλεθ, σ’ ένα ματς «σούπα».
Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ βίωσαν για τα καλά στο πετσί τους το νόμο της Λεωφόρου, χάνοντας με το ίδιο σκορ (2-1) και πανομοιότυπη διακύμανση.
Η παραπάνω σύντομη καταγραφή των αποτελεσμάτων και της εικόνας των ντέρμπι στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, καθώς επίσης και η ειδική βαθμολογία με τα αποτελέσματα στα παιχνίδια των έξι ομάδων που θα παίξουν στα πλέι οφ, που φέρνουν τον Παναθηναϊκό ισόβαθμο με τον Άρη στη δεύτερη θέση, καθιστούν ρεαλιστικές τις ελπίδες της ευρωπαϊκής επιστροφής.
Είναι όμως εξίσου σημαντικό για τον Παναθηναϊκό το γεγονός ότι παίκτες κλειδιά όπως ο Κουρμπέλης και ο Σανκαρέ θα προστεθούν στη φαρέτρα του Μπόλονι μετά τις δύο πρώτες αγωνιστικές, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Βέλεθ, τον Μπουζούκη και τον Σαβιέρ.
Η παράμετρος αυτή μόνο αμελητέα δεν είναι, διότι τα πλέι οφ αποτελούν μία μάχη 10 αγωνιστικών σε χρονικό διάστημα 40 ημερών, όπου εκτός από τη φόρμα, τη «φλόγα» και τα τρεξίματα, θα μετρήσει σημαντικά και το ποιοτικό εύρος του διαθέσιμου ρόστερ.
