Κάποτε, στο όχι και πολύ μακρινό παρελθόν, αρκούσε για να γίνεις πρόεδρος της ΕΠΟ, να έχεις ένα απολυτήριο δημοτικού. Την εποχή της παντοκρατορίας του ενός, την εποχή του 100-0, την εποχή που η μία ομάδα τα έπαιρνε όλα και οι άλλοι… τίποτα, την εποχή των πακιστανικών τηλεφώνων, την εποχή που όποιος διαιτητής τολμούσε να σφυρίξει ό,τι έβλεπε ή κάτι από αυτά που έβλεπε, τον έτρωγε το μαύρο σκοτάδι, την εποχή που είχε βαφτιστεί… κανονικότητα ό,τι πιο σαθρό είχε ζήσει ποτέ το ελληνικό ποδόσφαιρο.