Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, το ίδιο συναίσθημα από το 2004 και μετά. Ένας κόμπος στο στομάχι, ένα μαύρο σύννεφο και ένα πελώριο γιατί. Γιατί να φύγει τόσο νέος; Γιατί έφυγε τόσο ξαφνικά; Γιατί τα ιατρικά λάθη, που έκαναν τα …κουκούλωσαν; Πολλά ερωτηματικά, που δεν φέρνουν τον Γιάννη Κυράστα πίσω κοντά μας. Να μας μιλήσει με τον ντόμπρο χαρακτήρα του, να μας διδάσκει κάθε μέρα το πόσο σπάνιο πράγμα είναι να είσαι αληθινός και πόσο σου κοστίζει στην καριέρα σου και στην καθημερινότητά σου. Διότι αυτοί που κυριαρχούν είναι οι ψεύτες και οι δημοσιοσχεσίτες. Είπα δεν είναι κοντά μας. Λάθος.
Το φοβερό με τον Γιάννη είναι, ότι 17 χρόνια μετά είναι κοντά μας. Κανένας δεν τον έχει ξεχάσει. Και οι φίλοι του και οι εχθροί του τέτοια μέρα όλοι τον θυμούνται. Και ξέρετε, γιατί τον θυμούνται; Διότι ήταν μία ξεχωριστή προσωπικότητα. Δεν μάσαγε τα λόγια του. Είχε… κάκαλα, που λίγοι άντρες έχουν σήμερα. Και σε όλους τέτοια ημέρα 1η Απριλίου κάθε χρόνο έρχεται στη μνήμη η είδηση-σοκ του θανάτου του.
Είναι απίστευτο, αλλά για μένα δείχνει και το μέγεθος του Γιάννη, το γεγονός, ότι 17 χρόνια μετά, όλοι τον θυμόμαστε. Άλλος λίγο, άλλος πολύ, αλλά όλοι δεν τον ξεχνούν. Αυτό συμβαίνει με τους μοναδικούς ανθρώπους. Ο Γιάννης ήταν μοναδικός και άλλος Γιάννης Κυράστας δεν θα βγει. Ναι ο έγγονός του, ο γιος του Μιχάλη και της Εβελίνας, ο Γιάννης είναι ο Κυράστας τζούνιορ και μακάρι να τον πλησιάσει τον παππού του, αλλά το γεγονός, ότι όλοι τέτοια ημέρα τον θυμόμαστε δείχνει και το μεγάλο κενό, που άφησε πίσω του ο Γιάννης Κυράστας.
Ένα κενό δυσαναπλήρωτο, που δεν μπορεί να καλυφθεί από κανέναν, όσα χρόνια και αν περάσουν. Αλλά όπως όλοι λένε σωστά φεύγει ο άνθρωπος, μόνο όταν τον ξεχνάμε και δεν τον σκεφτόμαστε. Αυτό με τον Γιάννη δεν συμβαίνει. Κάθε χρόνο την 1η Απριλίου πολλοί έχουν να πουν κάτι για τον χαρακτήρα του, την προσωπικότητά του, την ικανότητά του την προπονητική, και φυσικά την μεγάλη ποδοσφαιρική του καριέρα. Άρα ο Γιάννης έχει φύγει από την ζωή, αλλά είναι στο μυαλό μας και την ψυχή μας.
Είμαι πολύ χαρούμενος, που σήμερα αποφασίσαμε στο Panathinaikos24.gr να αφιερώσουμε την ημέρα στον Γιάννη Κυράστα. Η σύζυγός του Ρούλα και η μία από τις δύο κοριτσάρες του η Βέρα μίλησαν για τον σύζυγο και τον μπαμπά στον Πάνο Καραουλάνη. Το απόγευμα σε μία εκπομπή διάρκειας μίας ώρας, μαζί με τον Διονύση Δεσύλλα και τον Κώστα Μανωλιουδάκη θα φιλοξενήσουμε τον Στράτο Αποστολάκη, τον κολλητό του και συνεργάτη του για χρόνια, που ήξερε, όσο λίγοι τον Γιάννη.
Οι συνεντεύξεις της Ρούλας και της Βέρας είναι συγκλονιστικές και μπορείτε να τις δείτε στο σάιτ, έχουν ανέβει από χθες το βράδυ. Η Ρούλα ένα σπάνιο πλάσμα, που στάθηκε βράχος δίπλα στον Γιάννη και ακόμα και σήμερα τόσα χρόνια μετά συγκινείται και δακρύζει, όταν της μιλούν για την αγάπη της ζωής της. Η Βερούλα, όταν έχασε τον μπαμπά της ήταν μικρό κοριτσάκι, τώρα είναι γυναίκα, πανέμορφη, πανέξυπνη, κόρη Κυράστα. Το ίδιο και η Εβελίνα, η άλλη κόρη του Γιάννη και της Ρούλας, που έχει κάνει μία υπέροχη οικογένεια μαζί με τον Μιχάλη και μαζί με τα τρία παιδάκια τους ζουν στην Κύπρο.
Είμαι σίγουρος, ότι ο Γιάννης από ψηλά θα βλέπει και θα καμαρώνει. Και θα κάνει την πλάκα του στην Εβελίνα λέγοντάς της «μου την σκάρωσες με τον Μιχαλάκη, δεν σου είπα να μην μπλέξεις με πρώην παίκτες μου;». Αλλά φυσικά αμέσως δεν θα έκρυβε την χαρά του, που τελικά του την… σκάρωσε, βλέποντας πόσο ευτυχισμένη είναι με τον Μιχάλη και πόσο σπουδαία οικογένεια έχουν. Αυτός ήταν ο Γιάννης. Ήθελε οι δικοί του άνθρωποι να είναι ευτυχισμένοι και… σκιζόταν, για να το πετύχει αυτό. Όπως και σκιζόταν για τους φίλους του. Να σας πω και κάτι που δεν έχω ξαναπεί.
Σαν και τώρα θυμάμαι στην πρώτη του θητεία του Γιάννη στον Παναθηναϊκό το 1999, όταν λόγω της κριτικής που του έκανα ο Γιώργος Βαρδινογιάννης με είχε αποκλείσει από τα ταξίδια του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη. «Αυτό θα τελειώσει, είναι άδικο, θα το λύσω εγώ», μου είπε. Πριν προλάβω να του πω, ότι δεν θέλω να μπλέξει, ο Γιάννης πήγε στον καπετάνιο και μετά από τρεις ημέρες το θέμα λύθηκε και μπόρεσα να ξαναπάω να δω τον Παναθηναϊκό στην Ευρώπη σαν απεσταλμένος της εφημερίδας «ΦΙΛΑΘΛΟΣ», που δούλευα τότε. Αυτός ήταν ο Γιάννης. Ήταν είναι και θα είναι φίλος μου για πάντα. Από το 1986, που τον γνώρισα σαν ποδοσφαιριστή και μετά ήμασταν φίλοι και με έμαθε πολλά πράγματα, για το ποδόσφαιρο και την προπονητική, που και σήμερα τα βρίσκω μπροστά μου.
Δύο πράγματα πριν κλείσω, απλά για να ξέρετε και μην ακούτε τι λέγεται δεξιά και αριστερά επειδή τα έζησα. Πρώτον. Ο Γιάννης έφυγε από ιατρικό λάθος, τζάμπα έφυγε και το λέει και η σύζυγός του Ρούλα σήμερα στον Πάνο στη συνέντευξη, που παραχώρησε. Για το ιατρικό έγκλημα τότε κανείς δεν πλήρωσε.
Δεύτερον. Την πρώτη φορά από τον Παναθηναϊκό ο Γιάννης έφυγε επειδή αποχώρησε ο Γιώργος Βαρδινογιάννης. Είχαν τρομερή σχέση και του είπε ότι «από την στιγμή που φεύγεις εσύ θα φύγω και εγώ». Την δεύτερη φορά, που έφυγε από τον Παναθηναϊκό ο Γιάννης, τον… έφυγαν. Επέστρεψε, διότι η νέα διοίκηση υπό τον Άγγελο Φιλιππίδη διαπίστωσε, ότι ο Γιάννης ήταν ο μόνος, που μπορεί να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό ψηλά σε Ελλάδα και Ευρώπη. Στην Ευρώπη το έκανε με το ρεκόρ πρόκρισης από όμιλο του τσάμπιονς λιγκ μία αγωνιστική πριν το τέλος! Και με νίκες κόντρα σε Άρσεναλ, Σάλκε, Μαγιόρκα, που τότε ήταν οι κορυφαίες ομάδες σε Αγγλία, Γερμανία, Ισπανία.
Στην Ελλάδα έμεινε αρκετά πίσω αρχικά (το είχε πει στον τότε πρόεδρο Άγγελο Φιλιππίδη), λόγω της φθοράς, που είχε από τα ευρωπαϊκά παιχνίδια, αλλά ο Γιάννης ήταν σίγουρος, ότι η ομάδα θα καλύψει το χαμένο έδαφος στη συνέχεια, όπως και έγινε. Δυστυχώς, όμως, ο Γιάννης έφυγε, διότι δεν τον ήθελαν ο Άγγελος Φιλιππίδης και ο Γιάννης Βαρδινογιάννης. Μετά την άδικη ήττα από τον ΠΑΟΚ με 2-1 ο Γιάννης είχε συνάντηση με τον Τζίγγερ και τον Φιλιππίδη. Πήγε στη συνάντηση, για να δει αν τον θέλουν. Πήγε να παραιτηθεί, αλλά αν του έδειχναν, ότι ήθελαν να παραμείνει θα έμενε. Είδε ένα αρνητικό κλίμα, πήρε το καπελάκι του και αποχώρησε.
Αν ζούσε είμαι σίγουρος, ότι θα γύρναγε τρίτη φορά στον Παναθηναϊκό με στόχο να πάρει αυτό, που του στέρησε η παράγκα το 2000. Το πρωτάθλημα. Η παράγκα, που τον είχε βαφτίσει… κολτσίδα την περίοδο 1999-2000, διότι παρότι οι διαιτητές έκαναν όργια σε βάρος της καλύτερης τότε ελληνικής ομάδας, ο Παναθηναϊκός του Κυράστα τους ξεφτίλιζε στο γήπεδο και ήταν πολύ κοντά στον Ολυμπιακό. Η σχέση του με τους παίκτες του απίστευτη. Ρίξτε μία ματιά τι λένε σήμερα οι παίκτες, που συνεργάστηκαν με τον Γιάννη και θα καταλάβετε… Γιάννη να είσαι καλά φίλε εκεί, που είσαι και να μας προσέχεις από εκεί ψηλά. Καλή αντάμωση…
