Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα. Δεν είναι τένις. Για να προκύψει ένα λάθος θα πρέπει να προηγουμένως να έχει γίνει τουλάχιστον ένα ακόμα.
Στον ατομικό αθλητισμό είσαι εσύ και ο εαυτός σου. Στον ομαδικό αθλητισμό οι ποδοσφαιριστές και τα λάθη τους αποτελούν τον κρίκο μιας ενιαίας αλυσίδας.
Υπάρχουν βεβαίως λάθη και λάθη. Ολων των ειδών. Διαφορετικής σημασίας και κρισιμότητας. Κάποια τα πληρώνεις ακριβά, κάποια άλλα περνάνε στο ντούκου εξαιτίας ενός λάθος του αντιπάλου ή λόγω εύνοιας και συγκυριών.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα των λαθών, καθώς επίσης και ότι τα λάθη που φαίνονται περισσότερο από όλα τ’ άλλα είναι αυτά που κάνει ο τερματοφύλακας. Η θέση είναι τέτοια που δεν γίνεται να μην φανούν από τη στιγμή που η δουλειά του είναι να υπερασπίζεται την εστία και πίσω απ’ αυτόν δεν υπάρχει τίποτα παρά μόνο τα δίχτυα.
Στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο ο Διούδης έκανε τη χειρότερη εμφάνιση της καριέρας του. Ξεκάθαρα. Μία εφιαλτική βραδιά που όμοιά της δεν έχει υπάρξει στο παρελθόν από τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού σε ντέρμπι αιωνίων.
Κάποτε θα συνέβαινε και δυστυχώς συνέβη στον Διούδη, που ήταν ο μοιραίος παίκτης του αγώνα και ο πλέον καθοριστικός στη διαμόρφωση του αποτελέσματος.
Εάν ήταν απλώς σε μέτρια βραδιά, το πιθανότερο ήταν ο Παναθηναϊκός να μην έχανε στο Φάληρο και να κατακτούσε τουλάχιστον την ισοπαλία. Η ευθύνη του στο πρώτο αλλά και στο δεύτερο γκολ που δέχτηκε είναι ακέραια (το τρίτο δεν υπολογίζεται από της στιγμή που είχε προωθηθεί στην αντίπαλη εστία στο τελευταίο κόρνερ του ματς) ενώ είχε ακόμα δύο λανθασμένες εκτιμήσεις που συγκυριακά δεν κόστισαν ακριβά στην ομάδα.
Με όλα τα παραπάνω δεδομένα είναι τουλάχιστον αφελές να ασχοληθεί κανείς με τακτικές αναλύσεις και προπονητικά τσιτάτα για τον Μπόλονι, τους σχηματισμούς τη διαχείριση και τις αλλαγές του στη διάρκεια του ντέρμπι. Ο Παναθηναϊκός ήταν ανταγωνιστικός και ηττήθηκε επειδή ο τερματοφύλακάς του βρέθηκε στη χειρότερη βραδιά στης καριέρας του, συν της αποβολής του Πούγγουρα στο 66’ από τον ανεκδιήγητο Κροάτη ρέφερι Μπέμπεκ που θύμισε εποχές «παράγκας» με τις αλλόκοτες αποφάσεις του και σώθηκε χάρη στις καίριες διορθώσεις του VAR.
Το αυτονόητο συμπέρασμα για την εμφάνιση του Διούδη στο ντέρμπι, δεν αναιρεί ωστόσο την προσπάθεια που έχει πραγματοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια που φοράει την πράσινη φανέλα με το τριφύλλι το στήθος. Ο Διούδης έχει τιμήσει τη φανέλα, έχει υπάρξει Κέρβερος φέτος απέναντι στον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο, τον Αρη στο «Κλ. Βικελίδης» αλλά και σε πολλά ακόμα ματς, ενώ συγκαταλέγεται μεταξύ των βασικών επιλογών του Φαν Σχιπ στην Εθνική ομάδα. Η αξία του δεν κρίνεται από μία κακή βραδιά.
Πόσω μάλλον ότι έχει αποδείξει πολλάκις ότι έχει τα «αβγά» για να σηκώσει το βάρος της ασήκωτης πράσινης φανέλας, να κάνει την αυτοκριτική του, να πεισμώσει από τα λάθη του, να μην το βάλει κάτω και να «επανορθώσει» προϊόντος του χρόνου.
Η ευθύνη που ανέλαβε για την ήττα μετά το ντέρμπι, αλλά κυρίως η πρωτοβουλία που πήρε να βγει και να μιλήσει ο ίδιος, αντί για τον Μακέντα που είχε επιλεχθεί, στο συνδρομητικό κανάλι για να πάρει πάνω του την ευθύνη, λένε πολλά. Στα δύσκολα άλλωστε δείχνεις το χαρακτήρα και το ποιόν σου. .
