Ανεξάρτητα από τον μεγάλο στόχο και την αποτελεσματικότητα, η χθεσινή εικόνα του Παναθηναϊκού είναι απαγορευτική για μια τόσο μεγάλη ομάδα η οποία αναζητά τη χαμένη της ταυτότητα.
Γνωρίζουμε όλοι μας και έχουμε δει ότι επί των ημερών Μπόλονι, το τριφύλλι έχει γίνει κυνικό, έχει μετατραπεί σε μια ομάδα η οποία ρίχνει το βάρος της περισσότερο στο ανασταλτικό της κομμάτι και πολύ λιγότερο στο επιθετικό. Ο Ρουμάνος, με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να συμμαζέψει κάπως την κατάσταση, να φέρει αποτελέσματα η ομάδα και να φτάσει στη διεκδίκηση του ευρωπαϊκού εισιτηρίου. Τα αυτονόητα, δηλαδή, για τον Παναθηναϊκό…
Καλό το αποτέλεσμα, καλός ο κυνισμός και η λογική “τα πάντα για το αποτέλεσμα”, αλλά η χθεσινή εικόνα του “τριφυλλιού” ήταν αποκρουστική. Σχεδόν απαγορευτική για έναν τόσο μεγάλο Σύλλογο, ο οποίος αναζητά με μανία την επιστροφή στην Ευρώπη, σε πρώτο βαθμό, και φυσικά αναζητά ξανά τη δική του ταυτότητα, το δικό του dna μετά τα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια.
Δεν μπορεί μια ομάδα να παρουσιάζει ένα τέτοιο πρόσωπο. Με παίκτες κλεισμένους στο 1/3 του γηπέδου, με μη εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους, με ποδόσφαιρο… φτου ξελευθερία. Με τα χαφ να οπισθοχωρούν όλο και περισσότερο και με την ομάδα να δίνει την μπάλα στον αντίπαλο και απλώς να περιμένει το… μοιραίο. Ναι, θα μπορούσε να φύγει με σημαντικό διπλό από το ΟΑΚΑ το τριφύλλι. Άλλωστε, στο 92′ δέχθηκε το γκολ. Είναι, όμως, ντροπιαστικός για το μέγεθός του και την ιστορία του, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε την αναμέτρηση και την αντίπαλη ομάδα.
Το ζητούμενο πέρα από το γεγονός ότι η ομάδα καλείται να εξαντλήσει τα περιθώρια για το ευρωπαϊκό εισιτήριο, παρά το γεγονός ότι έχασε μια μεγάλη ευκαιρία χθες, αποφασίζοντας για 45 λεπτά να μην παίξει ποδόσφαιρο, αλλά να στήσει ένα… πούλμαν έξω από την περιοχή, είναι και η προοπτική. Αρχικά, η ομάδα οφείλει να τα δώσει όλα και να διεκδικήσει όσα μπορεί μέχρι τέλους. Στη συνέχεια, θα πρέπει να δει με σοβαρότητα και πλάνο τι θέλει, που σκοπεύει και αναλόγως να σχεδιάσει. Με νέο προπονητή, με ποδοσφαιρική λογική και φυσικά με 5-6 όχι απλώς καλούς παίκτες, αλλά… παικταράδες.
