Ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται μόνο ένα προπονητή. Θέλει ένα σωρό πράγματα για να γίνει… κανονική ομάδα. Γιατί τώρα δεν είναι. Γράφει ο Βασίλης Μοιρώτσος
Ο κόσμος ξέσπασε κατά πάντων σε Λεωφόρο και social media και δεν έχει άδικο. Με τη μεγαλύτερη ευθύνη να βαραίνει τον Γιάννη Αλαφούζο που με τις αντιποδοσφαιρικές του κινήσεις έχει διαλύσει την ομάδα, ο Παναθηναϊκός έζησε μία ακόμα νύχτα ντροπής στη Λεωφόρο. Ηττήθηκε με 4-1 από τον Ολυμπιακό, αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι πως οι μέρες και τα χρόνια περνάνε χωρίς να αλλάζει το παραμικρό στον σύλλογο.
Άπαντες έχουν σχεδόν συμβιβαστεί με την ιδέα πως ο Παναθηναϊκός δεν γίνεται να διεκδικεί τίτλους, πως είναι πολύ πιο χαμηλά από Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ και πως οτιδήποτε περισσότερο από την 4η και την 5η θέση θα αποτελεί… υπέρβαση. Για μια ομάδα που είναι δεύτερη σε πρωταθλήματα στη χώρα, παρά το γεγονός πως τα τελευταία 20 χρόνια έχει κατακτήσει μόλις δύο: αυτό του 2004 και αυτό του 2010. Εγραφα και πριν από λίγες μέρες πως ο Παναθηναϊκός έχει χάσει το DNA του. Δεν λειτουργεί σαν μεγάλη ομάδα. Ούτε εντός, ούτε εκτός γηπέδου.
Το πόσο θα λήξει ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ ή την ΑΕΚ έχει μικρή σημασία. Οι νίκες μοιάζουν να έρχονται – όποτε έρχονται – εντελώς στην τύχη και οι ήττες είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Ο σύλλογος χρόνο με τον χρόνο μικραίνει και αντί να χτίζει στα λίγα καλά που πάει να δημιουργήσει, τα γκρεμίζει και αυτά. Οπως συνέβη με τον Δώνη, που είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έφτιαξε κάτι καλό την τελευταία τριετία και χωρίς κανέναν λόγο.
Ο Παναθηναϊκός μοιάζει να έχει μπει σε έναν δρόμο χωρίς γυρισμό. Πως θα ξεφύγει από την κατηφόρα; Είτε αλλάζοντας διοίκηση άμεσα, είτε αλλάζοντας η υπάρχουσα διοίκηση το σκεπτικό με το οποίο λειτουργεί όλα αυτά τα χρόνια. Επενδύοντας περισσότερα χρήματα, ανεβάζοντας το μπάτζετ και βρίσκοντας τους κατάλληλους ανθρώπους στις θέσεις που πρέπει.
Στο ποδόσφαιρο χρειάζονται δύο πράγματα: χρήματα και τεχνογνωσία. Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός μοιάζει να έχει έλλειψη και από τα δύο.
Το να λέμε πως το μπάτζετ θα ανέβει και θα φτάσει τα 9-10 εκατομμύρια, όταν οι αντίπαλοι έχουν τα διπλάσια, δεν έχει νόημα. Δεν θα τους φτάσεις ποιοτικά. Ωστόσο αυτή η διαφορά μπορεί να μειωθεί αν βρεις τον τρόπο να λειτουργήσεις. Αν βρεις τους κατάλληλους ανθρώπους για να οργανώσουν τον σύλλογο.
Έναν άνθρωπο για τα αποδυτήρια, έναν καλό προπονητή, έναν τεχνικό διευθυντή με γνώση της αγοράς, ένα καλό τμήμα σκάουτινγκ, ένα καλό πλάνο ακαδημιών.
Αν ο Παναθηναϊκός δεν αλλάξει όλα αυτά και δεν επενδύσει σε όλα αυτά, κάθε Μάιο θα συζητάμε τα ίδια και τα ίδια. Για το ποιος έφταιξε περισσότερο και βγήκε πέμπτος, για το τι πρέπει να αλλάξει, για το τι πρέπει να διορθώσει. Και δεν θα έχει γίνει ούτε μισό βήμα μπροστά.
