Αποτελεί την πιο παλιά παίκτρια στο ρόστερ της ομάδας. Είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο πρωτάθλημα του 2013 και στο φετινό και έζησε με τον Παναθηναϊκό πάρα πολλές στιγμές.
Ο λόγος για την Ιωάννα Δίελα που μίλησε στον Panathinaikos24.gr, για όλα.
Τη μεγάλη σεζόν με τα προβλήματα λόγω covid, τον σχεδιασμό που έγινε για να φτάσουν στον φετινό τίτλο. Τους πανηγυρισμούς με τον κόσμο της ομάδας σε όλη τη διαδρομή από τον Πειραιά και το ΣΕΦ μέχρι το «Π. Γιαννακόπουλος», αλλά και για τα συναισθήματά της, που ξέσπασε μετά τον 2ο τίτλο της καριέρας της, με το «τριφύλλι» στο μέρος της καρδιάς.
Τέλος, αναφέρεται σε κάθε μία από τις αθλήτριες της, τα ευχαριστώ στις διοικήσεις Γιαννακόπουλου και Μαλακατέ, αλλά και στην επόμενη ημέρα, με την ίδια να επιθυμεί την παραμονή της στο «τριφύλλι» ώστε να ζήσει και ευρωπαϊκές στιγμές, εκεί όπου, όπως τονίζει πρέπει να επιστρέψει ο Παναθηναϊκός γιατί αυτό πηγάζει από το DNA του συλλόγου.
Αναλυτικά όσα είπε η Ιωάννα Δίελα στο Panathinaikos24.gr:
Για τα πρώτα συναισθήματα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος και αν το έχουν συνειδητοποιήσει: «Ακόμα δεν έχω καταλάβει τι καταφέραμε ως ομάδα. Βασικά δεν έχω καταλάβει ότι η φετινή σεζόν έφτασε στο τέλος της με αυτή την κατάληξη.
Αυτή η χρονιά που ολοκληρώθηκε ήταν πραγματικά ατελείωτη. Θέλω να το απολαύσω μέχρι τέρμα γιατί αυτοί ήταν οι κόποι όλης της χρονιάς και γενικά οι κόποι όλων των τελευταίων ετών στην ομάδα».
Για το αν υπάρχει διαφορά του φετινού πρωταθλήματος από εκείνο που κατέκτησε το 2013: «Είχα μια συζήτηση πριν κάποιες ημέρες με την Μούλη και την Καλαμπάκου που είναι και αυτές αρκετά χρόνια στην ομάδα και τους ευχήθηκα να ζήσουν αυτό που είχα ζήσει εγώ σε μικρότερη ηλικία εκείνη τη σεζόν.
Όταν τους το έλεγα, συγχρόνως σκεφτόμουν εκείνες τις ημέρες και όσα είχα ζήσει στο πρώτο μου πρωτάθλημα και δεν ήξερα αν θα είχα τα ίδια συναισθήματα με τότε. Αλήθεια όμως, αυτό που ζήσαμε όλες μας τη Δευτέρα όταν ήρθαμε στο γήπεδο μας, δεν περιγράφεται με λόγια».
Για τους παράγοντες που έφεραν αυτό το αποτέλεσμα και ήρθε το πρωτάθλημα στον Παναθηναϊκό: «Η κατάκτηση του πρωταθλήματος είχε συνέπεια μιας προσπάθειας που ξεκίνησε την περσινή σεζόν. Αρχικά ήταν η έλευση της Καπογιάννη που έφερε άλλο «αέρα» και άλλη νοοτροπία στην ομάδα. Επίσης συνδυάστηκε και με τη βοήθεια που είχαμε από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο που ήταν δίπλα μας και μας στήριξε σε συνδυασμό με την τωρινή διοίκηση του Τάκη Μαλακατέ.
Θεωρώ λοιπόν, πως απ’ τη στιγμή που είχαν μπει οι βάσεις, ήταν δεδομένο πως ο Παναθηναϊκός θα επέστρεφε στην κορυφή. Το περασμένο λοιπόν καλοκαίρι, ο σχεδιασμός που έγινε γι’ αυτή την ομάδα, δεν είχε μεγάλα λόγια και πήγαμε βήμα βήμα και αγώνα με τον αγώνα. Βέβαια όλες μας, στο πίσω μέρος του μυαλού μας, είχαμε σαν στόχο το πρωτάθλημα και αυτό επιδιώξαμε.
Η χρονιά είχε πολλές ιδιαιτερότητες και το γεγονός αυτό, είχε σαν αποτέλεσμα να δεθούμε περισσότερο σαν ομάδα, σαν μια μικρή οικογένεια και να μας τονώσει την αυτοπεποίθησή μας. Ήταν σαν ένα μαγικό φίλτρο, που συνέθεσε όλο αυτό το αποτέλεσμα. Ήταν όλα μαζί. Πρώην παράγοντες, νυν παράγοντες όπως προανέφερα, οι οπαδοί της ομάδας που ήταν έξω από το γήπεδο όλη αυτή τη σεζόν. Ήταν όλα μαζί. Έγιναν ένα, μας ένωσαν και φτάσαμε στην κατάκτηση του στόχου μας».
Για το φόβο που υπήρχε μέσα στη σεζόν σχετικά με την κατάσταση λόγω covid, ότι δεν θα ολοκληρωθούν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις:
«Φυσικά και υπήρχε αυτή η φοβία. Ζούμε σε μια χώρα, η πολιτεία της οποίας, στο κομμάτι του αθλητισμού και πολύ περισσότερο του ερασιτεχνικού αθλητισμού, δεν βοήθησε καθόλου. Αυτός ο αθλητισμός, ο Ερασιτεχνικός, αξίζει προβολής και αντί να το αναπτύσσει, το καταστρέφει. Παρόλο που, οι αθλητές που έχουν φέρει επιτυχίες και σε ατομικό αλλά και σε ομαδικό επίπεδο με τις Εθνικές ομάδες, προέρχονται από τον Ερασιτεχνικό αθλητισμό.
Πολύς κόσμος δεν το γνωρίζει, αλλά το κομμάτι αυτό πλήττεται. Είναι πολύ άσχημο να είσαι ένας αθλητής τέτοιου επιπέδου και να μην ξέρεις τι σου ξημερώνει. Ακόμα και τώρα εμείς σαν Α1 συνεχίσαμε και ολοκληρώσαμε τις υποχρεώσεις μας, αλλά οι παρακάτω κατηγορίες όπως για παράδειγμα η Α2 γυναικών, ακόμα δεν γνωρίζουν πότε και αν ξεκινήσουν προπονήσεις.
Το «αύριο» στη δική μας περίπτωση ήταν πολύ αβέβαιο. Υπήρχε φόβος όχι μόνο για τις υποχρεώσεις, αλλά και για εμάς τις ίδιες. Εγώ για παράδειγμα μετά την πολύμηνη αποχή και παρά το γεγονός ότι κάναμε προπονήσεις χτύπησα.
Ήταν πολύ δύσκολο για όλους του αθλητές και τις αθλήτριες. Εμείς βέβαια από την πλευρά μας, με τον κατάλληλο προγραμματισμό από όλο το τεχνικό τιμ και τη στήριξη της διοίκησης, συνεχίσαμε. Σε ότι και αν συνέβη ήταν στο πλευρό μας. Δεν σταματήσαμε καθόλου τις προπονήσεις, είτε σε ανοικτό χώρο είτε ατομικά η καθεμία από εμάς. Αλλά όπως και να το κάνεις υπήρχε τεράστιο άγχος. Αλλά υπερίσχυσε το κίνητρο.
Ήταν μεγάλη η ψυχολογική καταπόνηση το σταμάτα-ξεκίνα. Όλα όμως τα ξεπεράσαμε σαν ομάδα, είχαμε το κίνητρο όπως σου είπα και τα ξεχάσαμε όλα, όταν ξεκινήσαμε να παίζουμε. Τα αφήσαμε πίσω μας και προσπαθήσαμε να μείνουμε ανεπηρέαστες».
Για τους οπαδούς που τους υποδέχθηκαν και τους ακολουθούσαν στους δρόμους της Αθήνας μετά τη νίκη στο ΣΕΦ:
«Όταν τελείωσε το ματς, ένιωσα μια τεράστια λύτρωση. Λύτρωση για πολλούς λόγους. Πρώτα απ’ όλα για όλη τη χρονιά και όσα συνέβησαν. Μέσα στα αποδυτήρια του ΣΕΦ ξεκίνησε το πανηγύρι. Είχα πει προσωπικά πως αν έρθει αυτή η στιγμή θέλω να το ζήσω στο 100%, γιατί ήταν οι κόποι όλης της χρονιάς, αλλά και όσων προηγήθησαν.
Οι οπαδοί της ομάδας, μας έδωσαν πολύ μεγάλη υποστήριξη, αλλά αυτό μπορεί να μεταφραστεί και σε μια εξτρά πίεση, καθώς παίζουμε στον Παναθηναϊκό για τον Παναθηναϊκό. Είναι πολύ διαφορετικό αυτό, απ’ οποιαδήποτε άλλη ομάδα.
Μας πόρωναν μέσα στη χρονιά, αλλά μπορέσαμε να διαχειριστούμε και αυτού του είδους την πίεση. Ήξερα τι θα ακολουθήσει και μάλιστα οι πιο παλιές στην ομάδα προειδοποιήσαμε τις νέες παίκτριες και ειδικά τις ξένες. Τους λέγαμε πως όταν φύγουμε από το ΣΕΦ, τώρα θα δείτε πως πανηγυρίζει ο κόσμος του Παναθηναϊκού, την αγάπη που μεταφέρει στην ομάδα, αλλά και από τι μέταλλο είναι φτιαγμένος. Γιατί όλη τη χρονιά με την απουσία του κόσμου από κοντά μας, τους λέγαμε πως ο Παναθηναϊκός είναι ένα τεράστιο σωματείο και αν δεν ήταν οι συγκυρίες τέτοιες το γήπεδο μας, θα ήταν γεμάτο σε κάθε αγώνα.
Όταν μπήκαμε στο πούλμαν συνεχίστηκε το πανηγύρι και δεχόμασταν εκατοντάδες μηνύματα. Ειδικά όταν μας ενημέρωσαν από την ομάδα τι εικόνα θα συναντούσαμε στην Λεωφόρο, έγινε το κάτι άλλο. Το λέω και ανατριχιάζω! Μην το ξεχνάμε πως ήταν και Δευτέρα μεσημέρι, ώρα αιχμής για τον περισσότερο κόσμο. Όταν φύγαμε από τον Πειραιά και ανεβαίναμε τους δρόμους προς το κέντρο της Αθήνας, μας έκαναν «ντου από παντού» (γέλια) και ο κόσμος από το απέναντι ρεύμα έβλεπε σαστισμένος μηχανάκια να μας ακολουθούν και να σταματάνε το πούλμαν ανά 100-200 μέτρα.
Οι στιγμές αυτές ήταν ονειρικές, δεν ξέρω πως αλλιώς να το εκφράσω και αυτό που είπαμε στις μικρότερες ηλικιακά, αλλά και στις καινούριες στην ομάδα, ήταν «ζήστε το και απολαύστε το», γιατί αυτές οι εικόνες σπανίζουν. Αυτές οι στιγμές που έχω ζήσει στον Παναθηναϊκό, είναι οι πιο top της καριέρας μου. Αυτά τα δύο πρωταθλήματα που έχω κατακτήσει με την ομάδα, έχουν το καθένα τη δική του αίγλη, αλλά το φετινό ήταν κάτι ξεχωριστό.
Όταν το πούλμαν έφτασε μπροστά από τη Βουλή, εμείς ζητήσαμε να ανοίξουν οι πόρτες να κατέβουμε για να δούμε τον κόσμο. Όλος ο κόσμος εστίασε στο μπροστινό μέρος του πούλμαν, αλλά υπήρχαν πολλοί οπαδοί 100-200, δε θυμάμαι, που μας ακολουθούσαν πίσω από αυτό. Τρομερά όσα ζήσαμε όταν φτάσαμε στη Λεωφόρο».
Για το «χτυπήματα» στη φυσούνα, όταν έφτασαν στη Λεωφόρο και πριν μπούνε για την αποθέωση από τον κόσμο:
«Αυτό είναι κάτι δικό μας, της ομάδας. Το κάναμε πριν απ’ όλα τα ματς σαν γούρι, πριν ξεκινήσουμε τους αγώνες και το ζέσταμα και πριν ακουστεί ο ύμνος. Χτυπούσε πρώτη η αρχηγός και μετά όλες οι υπόλοιπες της φυσούνα για να δείξουμε πως είμαστε εδώ. Στην έδρα μας, παρούσες.
Μετά τρέχαμε φωνάζαμε Παναθηναϊκός και ξεκινούσε το ζέσταμα. Θέλαμε λοιπόν μ’ αυτόν τον τρόπο να δώσουμε το σύνθημά μας στον κόσμο, που στερηθήκαμε πολύ τη φετινή σεζόν».
Τι είναι για σένα ο Παναθηναϊκός: «Πολλά πράγματα. Οικογένεια πρώτα απ’ όλα. Έχω περάσει πολλές στιγμές μέσα σε αυτό το γήπεδο. Χαρές, λύπες, με γέλια, με τραυματισμούς, με αγωνίες. Έχω μεγαλώσει και έχω ωριμάσει σαν παίκτρια στον Παναθηναϊκό. Έχω ζήσει πολλά».
Για το αν θα παραμείνει και την επόμενη σεζόν στην ομάδα: «Ακόμα είναι πολύ φρέσκα όλα αυτά. Θα δούμε τι θα γίνει. Πρώτα να ηρεμήσουμε και βλέπουμε. Εγώ θέλω πολύ να μείνω και η πιθανή συμμετοχή στην Ευρώπη είναι ένα ισχυρό κίνητρο για μένα. Εδώ σ’ αυτό το γήπεδο (Π. Γιαννακόπουλος), αλλά ακόμα και αν δεν γίνει εδώ, ας γίνει και σε άλλο γήπεδο. Θέλω πολύ να κάνω αυτό το βήμα με την ομάδα. Αλλά και η ομάδα πρέπει να επανέρθει. Το DNA του συλλόγου είναι η διάκριση στην Ευρώπη».
Για την απονομή που καθυστερεί λόγω του Ολυμπιακού και των γεγονότων:
«(Γελάει) Απ’ ότι φαίνεται η σεζόν δεν έχει τελειώσει ακόμα! Θέλω να πιστεύω πως δεν θα τραβήξει όλο αυτό. Αλλά εντάξει θα το περάσουμε και αυτό, γιατί το σχολιάσαμε ήδη μέσα στην ομάδα και τα πρώτα σχόλια ήταν, θα περιμένουμε τις επόμενες ημέρες. Λυπάμαι μόνο που δεν θα έχουμε μαζί μας την Κόλμπι (Μόργκαν) και με στεναχωρεί αυτό. Οι άλλες θα είμαστε εδώ».
Για την Εθνική ομάδα που αποτελεί μέλος: «Έχει ξεκινήσει ήδη η προετοιμασία. Εγώ μπαίνω στην Εθνική αύριο. Είχαμε πάρει οδηγία πως απ’ τη στιγμή που τελειώνει το πρωτάθλημα θα έχουμε δύο ημέρες κενό. Αλλά κανένας δεν φαντάστηκε πως θα τραβήξει τόσο πολύ λόγω καταστάσεων. Τις επόμενες ημέρες θα μπούμε, όπου και θα ξεκινήσουμε τις προπονήσεις και τα φιλικά. Θα υπάρξουν πολλά ταξίδια μέχρι να πάμε στο Ευρωπαϊκό. Στόχος μου είναι να απολαύσω τη στιγμή, γιατί η Εθνική είναι ξεχωριστό κομμάτι και πολύ τιμητικό να παίζεις για τη χώρα σου. Είναι κάτι το υπέρτατο να εκπροσωπείς το εθνόσημο».
Για τον πίνακα που έχουν στα αποδυτήρια και τα μηνύματα που έγραφαν όλη τη σεζόν.
«Αυτό είναι κάτι που λίγοι το γνωρίζουν. Το κάναμε καθαρά για εμάς. Βρίσκαμε λέξεις μετά από διάφορες διαδικασίες που περάσαμε όλη τη σεζόν. Τα μηνύματα όπως, πορώσου, κρατήσου, ζήσε τη στιγμή και άντεξε, ήταν κάποια ερεθίσματα για εμάς από εμάς. Ήμασταν όλες μαζί μια αλυσίδα που συνδεόταν σε ένα τεράστιο κρίκο (Ελένη Καπογιάννη). Ήμασταν όλες ένα μέρος αυτής της αλυσίδας. Το ξεκινήσαμε μετά από ματς ορόσημο μέσα στη σεζόν. Είναι αυτά τα μικρά πράγματα μέσα σε μια ομάδα, που κάνουν τη διαφορά».
Για το χρόνο που έχει για ξεκούραση: «Τελειώνω όλες τις υποχρεώσεις μου 30 Ιουνίου και μετά από κει και πέρα θα δούμε πως θα το κανονίσω για να ξεκουραστώ. Υπάρχει και το δώρο της Μυκόνου και πραγματικά θέλω να το προγραμματίσω και με τα υπόλοιπα κορίτσια για να πάμε μαζί, να διασκεδάσουμε όσο μπορούμε».
Για το που αφιερώνει το φετινό τίτλο: «Αρχικά στην οικογένειά μου. Ήταν και είναι δίπλα μου πάντα και με παροτρύνουν στα βήματά μου. Επίσης και στους ανθρώπους που είναι δίπλα μου και με στηρίζουν, ξέρουν αυτοί ποιοι είναι»!
Για την Ελένη Καπογιάννη: «Τεράστια προσωπικότητα. Έχει νοοτροπία winner. Θα κάνει τα πάντα για να φτάσει τους στόχους της»!
Για τον Μάκη Κουτσονικόλα (Team manager): «Ότι και να πω είναι λίγο. Είναι το Α και το Ω της ομάδας. Θέλει να ελέγχει και να μας παρέχει τα πάντα. Το τρέξιμό του για την ομάδα ήταν τρομερό. Είναι τα πάντα όλα μέσα στην ομάδα. Μπράβο του που μας άντεξε»!
Για τον Δημήτρη Βρανόπουλο: «Σημαντικό κομμάτι στη διοίκηση της ομάδας. Είναι η ήρεμη δύναμη. Ακόμα και στους πανηγυρισμούς που ήταν πράος γενικά, μου είπε πως δεν το έχει ξανανιώσει. Ήταν πρωτόγνωρο και για εκείνον. Τον ευχαριστούμε, γιατί χωρίς την ψυχραιμία και την υπομονή του, δεν θα τα καταφέρναμε»!
Για τον Τάκη Μαλακατέ: «Τι να πούμε για τον πρόεδρο. Έχει άστρο και του το είπαμε. Απ’ όταν ανέλαβε έχει καταφέρει να έρχονται τίτλοι στα αθλήματα και δεν έχει κλείσει ούτε χρόνο στην προεδρία. Να είναι πάντα καλά και να συνεχίσει έτσι»!
Για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο: «Μεγάλο κομμάτι του Παναθηναϊκού. Ήταν πάντα εκεί όταν τον χρειαστήκαμε»!
Για την Ρούλα Μούλη: «Ρου Hook. Ψυχάρα και η μεγάλη αρχηγός»!
Για την Άσπα Καλαμπάκου: «Η τρέλα δεν πάει στα βουνά αλλά στην Άσπα, αλλά γι’ αυτό την αγαπάμε»!
Για την Λολίτα Λύμουρα: «Ακόμα μου χρωστάει δύο μαγικές ασίστ (γέλια). Νιώθω τυχερή που είχα συμπαίκτρια την Λύμουρα».
Για την Φαίη Κωτούλα: «Απίστευτος άνθρωπος. Χάρηκα πολύ που τη γνώρισα, είναι απίστευτο παιδί και μας έφερε τον «αέρα» του Βορρά!
Για την Γέλενα Λεουτσάνκα: «Τρομερό backround. Το «βουνό» της ομάδας»!
Για την Όλγα Χατζηνικολάου: «Σπουδαία αθλήτρια»!
Για την Κόλμπι Μόργκαν: «Ήρεμη δύναμη. Τρομερό παιδί. Χαρισματική. Ερχόταν έφευγε στην προπόνηση τίποτα. Το ίδιο και στα ματς. Καμία αντίδραση, αλλά μέσα στους αγώνες έβαζε 20-25 πόντους»!
Για την Τσάτσιτι Ριντ: «Το αντίθετο από την Μόργκαν. Την έπαιζα άμυνα στις προπονήσεις για να προσπαθώ να βρω τρόπο να τη σταματήσω. Απίστευτη παίκτρια και ο ταύρος της ομάδας»!
Για την Ξένια Χελιώτη: «Τι να πω για την Χελιώτη. Απλά «thea afroditi». Πρέπει να την γνωρίζεις για να καταλάβεις τι παιδί είναι»!
Για τις μικρές Σκουμπάκη, Ζιάκα, Παναγιωτοπούλου, Ιωάννου, Φεράκη, Ζαρρή: «Ήταν οι προστατευόμενές μου όλη τη χρονιά. Τις συμβούλευα και τις υπεραγαπώ. Παρόλο που τις πείραζα λιγάκι».
