Αποτελεί γέννημα-θρέμμα της περιοχής πέριξ της Λεωφόρου, έχει μεγαλώσει με τον μπασκετικό Παναθηναϊκό και η Ξένια Χελιώτη μιλάει στο Panathinaikos24.gr, για το παιδικό της όνειρο, τις εμπειρίες που κέρδισε με τη συμμετοχή στο «πράσινο» ροστερ, ενώ αναφέρεται και στο κόσμο της ομάδας, που πρέπει να συνεχίζει να στηρίζει τον σύλλογο και να βρίσκεται πάντα, κοντά στα τμήματα του Ερασιτέχνη.
Αναλυτικά όσα δήλωσε η Ξένια Χελιώτη στο Panathinaikos24.gr:
Έχουν περάσει κάποιες ημέρες από την επιστροφή της ομάδας στην κορυφή με την κατάκτηση του πρωταθλήματος, έχεις καταλάβει τι πέτυχε τη φετινή σεζόν ο Παναθηναϊκός;
«Με όσα έχουν γίνει μετά τη νίκη και την κατάκτηση του πρωταθλήματος και να θέλαμε να ηρεμήσουμε και να σκεφτούμε τι έχουμε πετύχει, δεν μπορούμε. Όπως και να έχει, το χαρήκαμε πάρα πολύ εκείνες τις στιγμές μαζί με τον κόσμο μας που μας περίμενε σε κάθε σημείο στο δρόμο αλλά και στο γήπεδο. Ήταν για μένα προσωπικά, μια έντονη και ανεπανάληπτη στιγμή.
Το απόλαυσα με όλο μου το είναι, αλλά μετά, την επόμενη ημέρα όταν μας ενημέρωσαν πως δεν θα γίνει η απονομή, εκεί ήταν σαν να πέσαμε ξαφνικά. Αυτό όμως που συνέβη με τους πανηγυρισμούς κλπ, υπάρχει μέσα μου και είναι πολύ έντονο ακόμα».
Για την υποστήριξη που δέχθηκαν από τον κόσμο όλη τη σεζόν, αλλά και για τα μηνύματα αποθέωσης μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος:
«Γνώριζα από πριν την υποστήριξη που δείχνει ο κόσμος στην ομάδα. Έχω παίξει αντίπαλος του Παναθηναϊκού και έχω δει από πρώτο χέρι τους φίλους της ομάδας να υποστηρίζουν θερμά την ομάδα μπάσκετ των κοριτσιών. Όταν όμως ήρθα στην ομάδα και σε όλη τη διάρκεια της φετινής σεζόν, υπήρχαν αρκετοί άνθρωποι που μας υποστήριζαν σε όλη τη φετινή πορεία. Ένας λόγος παραπάνω το μέγεθος της υποστήριξης, καθώς δεν μπορούσαν να βρίσκονται στο γήπεδο και να μας δίνουν ένα παραπάνω boost.
Ακόμα και στα άσχημα αποτελέσματα με τις ήττες από ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό, έστελναν μηνύματα όχι μόνο σε εμένα αλλά σε όλη την ομάδα και ήταν άκρως ενθαρρυντικά για να καταφέρουμε να φτάσουμε στο στόχο μας.
Μετά την κατάκτηση του στόχου μας όμως, νιώθαμε όλες την αγάπη και τη χαρά που τους δώσαμε και να σου πω την αλήθεια, επειδή υποστηρίζω από μικρό παιδάκι την ομάδα, αυτό ήθελα να κάνω. Να τους δώσουμε χαρά, σε μία δύσκολη χρονιά που δεν μπορούσε ο κόσμος να έρθει στο γήπεδο. Είναι μεγαλείο να δίνεις χαρά στον κόσμο της αγαπημένης σου ομάδας. Όχι μόνο για τη φετινή σεζόν, αλλά για όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια που πέρασε το τμήμα».
Για το γεγονός πως γεννήθηκε και μεγάλωσε κοντά στο γήπεδο και νιώθει «παιδί της Λεωφόρου», αλλά και τα ερεθίσματα που είχε από παιδί με τον Παναθηναϊκό:
«Έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις από την περιοχή της Λεωφόρου και θυμάμαι έντονα τις στιγμές στο σχολείο, εδώ δίπλα από το γήπεδο στην Τσόχα. Αλλά τα ερεθίσματα τα πήρα από τον μπαμπά μου. Να σου πω πως, όταν ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ είχε όνειρο να παίξω στην αγαπημένη μας ομάδα και νιώθω υπερήφανη που κατάφερα να εκπληρώσω και των δύο, το όνειρο αυτό». Έχω μεγαλώσει με τον Παναθηναϊκό να παίζει μπάσκετ εδώ στο γήπεδο «Π. Γιαννακόπουλος», αλλά και την ομάδα ποδοσφαίρου να παίζει ματς. Έβλεπα από μικρή αγώνες μπάσκετ και κυρίως του «τριφυλλιού».
Ειδικά ο μπαμπάς μου, μου είχε πάρει και βιβλία του Παναθηναϊκού, με την ιστορία του κλπ και από μικρή με είχε βάλει σ’ αυτόν τον δρόμο. Δεν σου κρύβω επίσης, πως σαν παιδί όταν περνούσα έξω από το γήπεδο της Λεωφόρου, το έβλεπα σαν κάτι επιβλητικό, όπως κάνουν τα παιδιά σε τέτοιες ηλικίες, που βλέπουν ένα εντυπωσιακό κτήριο».
Για το γεγονός πως έπαιξε στην αγαπημένη της ομάδα και τα όνειρά της:
«Την ομάδα την παρακολουθούσα στενά χρόνια πριν έρθω. Όταν ακόμα υπήρχαν τα διοικητικά και τα αγωνιστικά προβλήματα, ήθελα να έρθω και να βοηθήσω. Τη χρονιά που αγωνιζόταν στην Α2 η ομάδα, σκεφτόμουν πως θα γινόταν να έρθω και να συνδράμω, ώστε να δημιουργηθεί η βάση για κάτι καλύτερο. Αυτό που έκανε εκείνη η ομάδα, με τις αθλήτριες και την τότε διοίκηση ήταν πάρα πολύ δύσκολο.
Την ιστορία του μπάσκετ γυναικών του Παναθηναϊκού την ξέρω και γνωρίζω πολύ καλά, πόσο βοήθησε ο κος. Γιαννακόπουλος και το επιτελείο του, για να επιστρέψει ο Παναθηναϊκός σαν πρωταγωνιστής.
Ξέρω τι συνέβη στην ομάδα, όταν υπήρχαν τα μεγάλα προβλήματα και πόσα είχε στερηθεί αγωνιστικά. Γι’ αυτό και έστω και τώρα που ήρθα, ήταν ένα μεγάλο όνειρο για εμένα και εκπληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Πήρα πρωτάθλημα με την ομάδα της καρδιάς μου.
Όταν ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ από πιτσιρίκι, κάθε φορά είχα το ίδιο όνειρο. Να φορέσω τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Τι πιο όμορφο για έναν άνθρωπο που αθλείται να καταφέρει να κάνει κάτι σημαντικό, με την ομάδα που έμαθε από παιδί. Ήταν τύχη και τιμή για εμένα που με επέλεξε η διοίκηση και η κόουτς Καπογιάννη να είμαι μέλος αυτής της οικογένειας».
Για το αν γίνει πιο εντυπωσιακό αυτό το όνειρο, με το να καταφέρει να παίξει με τον Παναθηναϊκό στην Ευρώπη.
«Ξεκάθαρα θα γίνει, αλλά επειδή ξέρω ποια είμαι σαν αθλήτρια, θα το συζητούσα αυτό αν μιλούσαμε κάποια χρόνια πριν και στο λέω, γιατί δυστυχώς δεν νομίζω πως θα αντέξω να ανταπεξέλθω, ακόμα μια χρονιά με τόσο υψηλές απαιτήσεις.
Είναι πολύ βαρύ το πρόγραμμα για εμένα. Έχω το πρόγραμμά μου το καθημερινό που είναι πολύ φορτωμένο από νωρίς το πρωί. Ξυπνάω στις 7 κάθε μέρα, κάνω προπόνηση και στη συνέχεια πάω στη δουλειά μου και μετά πάλι προπόνηση. Οπότε είναι δύσκολο για εμένα, καθώς τέτοιο βεβαρημένο πρόγραμμα, με τις υποχρεώσεις που υπάρχουν.
Να σου πω την αλήθεια, αντοχές έχω, αλλά δεν έχω χρόνο. Για να καταφέρω να βγάλω εις πέρας αυτή τη σεζόν και με αυτό το αποτέλεσμα, με βοήθησαν πάρα πολύ οι άνθρωποι που είναι μαζί μου στη δουλειά.
Με υποστήριξαν, μου έδωσαν το ελεύθερο να μπορώ να λείπω σε κάποιες καθημερινές, σε ταξίδια κλπ. Σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά, δεν νομίζω να υπήρχε αυτό και τους ευχαριστώ που με στήριξαν τόσο πολύ. Δεν είμαι αχάριστη στην καριέρα μου. Αυτό που ήθελα να πετύχω το κατάφερα. Δεδομένων των συνθηκών, είμαι γεμάτη και φυσικά θα ήθελα να ζήσω αυτή τη συνθήκη ολοκληρωτικά. Γιατί όπως έχω ξαναπεί, προφανώς και μένει η πίκρα με την απουσία του κόσμου από τα γήπεδα. Ποιος άνθρωπος δεν θα ήθελε να παίξει μπροστά σε αυτό το γεμάτο θέρμη κοινό. Το όνειρο είναι μισό. Θα ήθελα να ζήσω το «Π. Γιαννακόπουλος» γεμάτο και να παίξω μπροστά στον κόσμο για τον κόσμο. Το έχω φανταστεί να συμβαίνει, αλλά στο τέλος αυτό που έγινε με τους πανηγυρισμούς, έστω και με αυτόν τον τρόπο συνέβη».
Για την απόφασή της να ασχοληθεί με το μπάσκετ:
«Από μικρή έκανα άλλα αθλήματα. Το «μικρόβιο» του μπάσκετ το κόλλησα στο σχολείο στο Δημοτικό εντελώς ξαφνικά. Έτσι, μετά αποφάσισε ο πατέρας μου να με πάει και να ενταχθώ σε μια ακαδημία στην Αγία Παρασκευή. Μετά όταν είδα πως αυτή θα ήταν η ζωή μου, άφησα όλα τα υπόλοιπα αθλήματα και αφοσιώθηκα στην «πορτοκαλί» μπάλα».
Για το πρώτο μήνυμα που έλαβε από την οικογένειά της μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος:
«Η οικογένειά μου και ειδικά ο πατέρας μου, όχι μόνο τώρα στους τελικούς, αλλά σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, μου έλεγε πόσο χαρούμενος ήταν που βρισκόμουν στον Παναθηναϊκό. Βέβαια το έβλεπε από τη δική του την οπτική. Ωστόσο ήταν πολύ χαρούμενος και ένιωσε υπερήφανος για εμένα».
Για τη χρονιά και την ταλαιπωρία που υπήρξε με τη διακοπή των αγώνων:
«Υπήρξε αρκετή ταλαιπωρία και πολύ περισσότερο ψυχολογική. Η διακοπή της δραστηριότητας μας επηρέασε όλες. Ήταν πολύ δύσκολα γιατί ξεκινήσαμε να παίζουμε, σταματήσαμε απότομα και δεν ξέραμε τι θα γίνει στην πορεία. Υπήρξε μεγάλη αβεβαιότητα.
Το αντιμετωπίσαμε με πολύ άγχος. Σταματήσαμε απότομα τις προπονήσεις και έπρεπε να δούμε τι θα κάνουμε μόνες μας, ειδικά στο πρώτο διάστημα. Δεν μπορείς όμως όταν είσαι μέλος ενός τέτοιου συλλόγου, να κάτσεις και να μην κάνεις τίποτα. Κάτι πρέπει να βρεις και να διαμορφώσεις το πρόγραμμά σου. Πρέπει είτε μέσα στο σπίτι να βγάλεις το πρόγραμμα ή να αρχίσεις να τρέχεις στους δρόμους για να κρατηθείς σε κάποιο ρυθμό.
Βέβαια αυτό κάναμε. Με οδηγίες από την ομάδα και με το τεχνικό τιμ δίπλα μας. Εγώ προσωπικά βρήκα ένα εξωτερικό χώρο και έκανα κάποιες προπονήσεις και στη συνέχεια με την υπόλοιπη ομάδα, με ειδικά προγράμματα από το γυμναστή της ομάδας. Είχαμε όμως όλο αυτό το διάστημα την κόουτς στο πλευρό μας, αλλά και τη διοίκηση που μας περνούσαν ενθαρρυντικά μηνύματα, όταν άρχισε η ψυχολογική κόπωση.
Μετά περάσαμε στο στάδιο που μια μέρα μας έλεγαν οι ειδικοί πως θα παίξουμε και την άλλη μέρα πως δεν θα παίξουμε και αυτό συνεχιζόταν για πολλές ημέρες. Κανείς και καμία δεν ήξερε τι πρόκειται να συμβεί. Κρατηθήκαμε όμως ως ομάδας, ως οικογένεια καθώς είχαμε πολλούς καλούς χαρακτήρες και προσωπικότητες. Προφανώς και είχαμε τα πάνω μας και τα κάτω μας. Αλλά ο λόγος που φτάσαμε ως το τέλος, ήταν γιατί ότι πρόβλημα υπήρξε, το αντιμετωπίσαμε ως ομάδα».
Τι σημαίνει για σένα αυτή η ομάδα;
«Πολλά πράγματα. Όπως σου είπα όταν περνούσα έξω από το γήπεδο έκανα όνειρα. Πλέον τώρα που αποτέλεσα μέλος αυτού του οργανισμού, νιώθω ένα κομμάτι της ιστορίας ενός τεράστιου συλλόγου. Αν και να σου πω την αλήθεια πάντα μέσα μου ένιωθα ένα κομμάτι της ιστορίας, ίσως γιατί έχω μεγαλώσει σ’ αυτή την περιοχή».
Για την Όλγα Χατζηνικολάου και όλη αυτή την κατάσταση που διαμορφώθηκε από την αντίπαλη ομάδα στους τελικούς:
«Την Όλγα εγώ τη θαυμάζω γιατί έχει κατακτήσει πολλά στην καριέρα της και παραμένει μια αθλήτρια με την ψυχή και το πάθος ενός μικρού παιδιού. Αυτό φαίνεται με την πυγμή που αγωνίζεται μέσα στα γήπεδα. Μόνο και μόνο για όσα έχει πετύχει μιλάνε οι πράξεις της.
Αντιμετώπισε μια κατάσταση με αξιοπρέπεια και η παρουσία της μετά από τρία χρόνια φάνηκε στο γήπεδο. Τα λόγια είναι περιττά. Σίγουρα αυτό που συμβαίνει είναι πολύ άδικο και απάνθρωπο που προσπαθούν κάποιοι να δημιουργήσουν. Ωστόσο η Όλγα είναι δυνατή και θα τα καταφέρει με το να τους αγνοήσει και να συνεχίσει αυτό που έχει καταφέρει μέσα στα γήπεδα όλα αυτά τα χρόνια».
Για την Ελένη Καπογιάννη:
«Μια από τις καλύτερες προπονήτριες στην Ελλάδα και όχι μόνο κατά τη γνώμη μου. Θα σου πω κάτι συγκεκριμένο. Τα προηγούμενα χρόνια είχα συνηθίσει ένα διαφορετικό στυλ προπονήσεων και προετοιμασίας. Οταν ήρθα στον Παναθηναϊκό, αυτό όλο που έζησα, ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Αυτό που πρεσβεύει η κόουτς στο άθλημα είναι κάτι παραπάνω. Νιώθω πολύ τυχερή που βρέθηκα δίπλα της και συνεργάστηκα μαζί της.
Μου μετέδωσε τόσες γνώσεις και έβγαλα τόσες προπονήσεις απαιτητικές και το γεγονός αυτό, το θεωρώ μεγάλη τύχη να βρίσκομαι δίπλα στην κόουτς και σε αυτό το επίπεδο».
Για την διοίκηση του Παναθηναϊκού:
«Νιώθω άλλη μια φορά τυχερή που βρέθηκα σ’ αυτή την ομάδα και θα σου εξηγήσω το γιατί. Αν όχι καμία, ίσως ελάχιστες ομάδες έχουν τέτοιες διοικήσεις. Τέτοια υποστήριξη προς τις αθλήτριες δεν έχω ξαναδεί εγώ προσωπικά σε σύλλογο. Είναι οι άνθρωποι που την πρεσβεύουν και ο χαρακτήρας τους.
Στη διακοπή που δεν ξέραμε τι θα γίνει και όλα ήταν αβέβαια, ήταν συνεπέστατη και πάντα δίπλα μας σε ότι και αν υπήρξε. Ακόμα και στο σπίτι που καθόμασταν δεν μας έλειψε τίποτα. Αυτό τα λέει όλα. Είμαι ευγνώμων σ’ αυτή τη διοίκηση και θα συνεχίσω να είμαι, άσχετα από το αν συνεχίσω στον Παναθηναϊκό ή όχι».
Για τις συμπαίκτριες της:
«Ήταν όλες ξεχωριστές προσωπικότητες. Σαφώς με κάποιες από τις συναθλήτριες μου ήμουν πιο κοντά και με άλλες λιγότερο. Βάζω όμως τη λέξη «κοντά» που και στις δύο περιπτώσεις, έκαναν το κλίμα στην ομάδα πέρα από φιλικό και οικογενειακό.
Γενικά, ένιωσα μεγάλη χαρά που συνεργάστηκα μαζί τους, δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός, πως πολλά από τα κορίτσια είχαμε και τα ανάλογα πειράγματα. Για παράδειγμα όταν από την ομάδα, μας ενημέρωναν για κάτι σε ξένη γλώσσα, επειδή δεν τη γνωρίζω καλά, η Δίελα μου έκανε τη δική της μετάφραση και κάπου εκεί επικρατούσε χαμούλης (χαχα)».
Για τον Μάκη Κουτσονικόλα:
«Τι να πρωτοπούμε για τον κο. Μάκη μας. Εγώ προσωπικά θεωρώ πως είναι ο στυλοβάτης αυτής της ομάδας. Πως λέμε σε ένα σπίτι και σε μια οικογένεια, υπάρχει και η «κολώνα του σπιτιού». Αυτό αντιπροσωπεύει για την ομάδα, ο κος. Μάκης. Ήταν δίπλα μας συνεχώς, δεν μας έλειψε τίποτα και κάποιες φορές μπορώ να πω, ίσως του ζητούσαμε και παράλογα πράγματα, ωστόσο εκείνος ήταν πρόθυμος να κάνει τα πάντα για εμάς και να μας ευχαριστήσει. Ήταν μεγάλη μου χαρά που τον γνώρισα και που συνεργάστηκα μαζί του. Είναι ο ήρωας μας».
Για την προσπάθεια που κάνει ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός με την εγγραφή μελών και τον κόσμο:
«Ο κόσμος επειδή γνωρίζει τι έχει συμβεί μέσα σε όλη αυτή τη χρονιά που καταφέραμε να κερδίσουμε κάτι μοναδικό και με τον τρόπο που το κάναμε, θα παραμείνει κοντά και θα στηρίξει παραπάνω. Όπως έκανε και κάνει όλα αυτά τα χρόνια.
Έχουν καταφέρει οι φίλοι της ομάδας να δουν με άλλα μάτια τον Ερασιτέχνη και ειδικά εμάς. Όλα συνηγορούν πως ο Παναθηναϊκός επιστρέφει για μεγάλα πράγματα, είναι ήδη ξανά πρωταγωνιστής στην Ελλάδα και πάει να βάλει άλλα δεδομένα.
Οπότε αυτά τα πράγματα για να γίνουν θα πρέπει όλοι να είμαστε δίπλα του! Με περισσότερα μέλη και περισσότερη υποστήριξη. Γιατί ο κόσμος αγαπάει πολύ τα ερασιτεχνικά τμήματα και αν το έκανε στο παρελθόν μια φορά, μετά και όσα έχουν καταφέρει τα τελευταία χρόνια, πλέον περισσότερο και σίγουρα είμαι πάρα πολύ αισιόδοξη πως και σε αυτό η διοίκηση του Ερασιτέχνη θα τα πάει περίφημα γιατί οι άνθρωποι που την απαρτίζουν, ότι κάνουν το κάνουν με μεγάλη αγάπη και θέληση».
Για το μπάσκετ γυναικών και την ανάπτυξη που πρέπει να έχει στο μέλλον:
«Το προϊόν χρήζει περισσότερης προβολής απ’ όλους. Από τους συλλόγους, από την πολιτεία, από την ομοσπονδία. Είδατε όλοι και είδαμε τι απήχηση είχαν οι τελικοί με τις δύο μεγάλες ομάδες παρούσες, οπότε κάτι πρέπει να γίνει ώστε να υπάρξει με ανάπτυξη.
Το επίπεδο μπορεί να φαίνεται χαμηλό, αλλά δεν είναι. Πρέπει να θεσπιστεί ένα πλαίσιο και οι υπεύθυνοι που κρατούν την τύχη του αθλήματος στα χέρια τους, πρέπει να κάνουν κινήσεις προς τη σωστή κατεύθυνση.
Όσοι απαρτίζουν το άθλημα (διοικήσεις, ΕΟΚ, παίκτριες), θα πρέπει να δουλέψουν με συνεργασία και συνοχή. Να σταματήσουν φαινόμενα απλήρωτων αθλητριών από μερίδα ομάδων, να δημιουργηθεί μια νέα συνθήκη και νέος τρόπος λειτουργίας. Να μην κάνει ο καθένας ότι θέλει. Να υπάρχει ένα νέο πλαίσιο ακόμα και για τις μεταγραφές., όπως αντίστοιχο έχουν οι άντρες. Να μην φεύγουν οι ταλαντούχες στο εξωτερικό, να μπορούν να μείνουν στην Ελλάδα και να αγωνίζονται. Από μικρά-μικρά πράγματα μπορεί να γίνει κάτι μεγάλο, αλλά ακόμα και τώρα βλέπουμε πως ούτε για τις εκλογές δεν υπάρχει συμφωνία και βγαίνουν στην επιφάνεια εμπόδια».
