Οι πράσινοι καιρό με τον καιρό προσπαθούν να αποκτήσουν μια διαφορετικού τύπου φιλοσοφία, βασισμένη πάνω στα “θέλω” του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Με επιθετικότητα, ποδόσφαιρο κυριαρχίας, κατοχής και “πνίξιμο” του αντιπάλου. Ο Σέρβος θέλει να δημιουργήσει έναν Παναθηναϊκό ελκυστικό, μα και νικητή. Έναν Παναθηναϊκό που θα βάλει τις βάσεις για να αρχίσει ξανά να διεκδικεί, να μεγαλώνει και να κερδίσει τον κόσμο του. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Η δουλειά που γίνεται, λοιπόν, είναι καλή και αυτό φαίνεται. Παιχνίδι με παιχνίδι το τριφύλλι προοδεύει στον τρόπο λειτουργίας του στο γήπεδο. Παίζει με την μπάλα κάτω, προσπαθεί με ορθολογικό τρόπο να κάνει παιχνίδι και να επιβάλλει τον ρυθμό του. Έχει, φυσικά, ανορθογραφίες (αμυντικό τρανζίσιον, έλλειψη διάρκειας, αδυναμία στις στατικές φάσεις), αλλά αυτό είναι και λογικό στην εποχή που είμαστε.
Κακά τα ψέματα, αν θέλουμε να δούμε έναν Παναθηναϊκό καλύτερο, ένα σύνολο συμπαγές, πιο ποιοτικό και με ανοδική πορεία, μόνο η δουλειά δε φτάνει. Φαίνεται ξεκάθαρα η έλλειψη ποιότητα στις θέσεις από τη μέση και μπροστά. Υπάρχουν κάποιοι καλοί παίκτες, αλλά δε φτάνουν. Η ομάδα πρέπει να αποκτήσει τουλάχιστον 3 ποδοσφαιριστές καλύτερους απ’ αυτούς που έχει. Αναφερόμαστε σε μεσοεπιθετικό, εξτρέμ με διαφορετικό χαρακτηριστικά, αλλά και επιθετικό. Αν συμβούν αυτά το επόμενο διάστημα με τις μεταγραγικές κινήσεις που αναμένονται και σε συνδυασμό με την καθημερινή δουλειά, κάτι καλύτερο μπορεί να δούμε…
