Αναλυτικά όσα είπε:
Βρισκόμαστε λίγες ώρες μετά τη νίκη-πρόκριση επί του Ατρομήτου. Ο στόχος επιτεύχθηκε, μαζί με την πρώτη εκτός έδρας νίκη, αλλά πώς ήταν οι ώρες πριν απ’ το ματς; Είχε άγχος η ομάδα; Νιώσατε πίεση;
«Νιώσαμε μεγάλη πίεση και βάρος στις πλάτες μας. Πριν από κάθε ματς υπάρχει πίεση αλλά αυτή τη φορά ήταν μεγαλύτερη γιατί ήταν ένα νοκ άουτ παιχνίδι για το Κύπελλο. Παράλληλα, προερχόμασταν από μια σειρά αγώνων στους οποίους δεν είχαμε νικήσει εκτός έδρας. Θέλαμε πολύ λοιπόν να κερδίσουμε και να προκριθούμε. Ευτυχώς τα καταφέραμε και πλέον επικεντρωνόμαστε στο επόμενο ματς. Ήταν τέτοιος ο χαρακτήρας του αγώνα που πριν από το ματς είπατε «δεν πάει άλλο, τώρα πρέπει να νικήσουμε» Πάντοτε κυνηγάμε τη νίκη. Και στην Τρίπολη τη θέλαμε πολύ και πήγαμε με αυτό το στόχο. Δεν τα καταφέραμε όμως. Μας πείσμωσε πολύ η ήττα εκεί κι ευτυχώς που είχαμε παιχνίδι μόλις λίγες μέρες αργότερα για να αντιδράσουμε άμεσα. Ήταν η ευκαιρία μας για να βελτιωθούμε, να πάρουμε μια νίκη μακριά από την έδρα μας και να δείξουμε σε όλους ότι δεν είμαστε μόνο η ομάδα που κερδίζει εντός έδρας. Και τώρα που το πετύχαμε θέλουμε να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο».
Τι θεωρείς ότι έφταιξε στα εκτός έδρας ματς και άργησε η πρώτη νίκη;
«Η αλήθεια είναι ότι στα τρία ματς που χάσαμε, ήμασταν κάπως άτυχοι. Αναλύοντας αυτά τα παιχνίδια διαπιστώνεις ότι γενικότερα ήμασταν καλύτεροι και δημιουργήσαμε περισσότερες ευκαιρίες αλλά και ότι οι αντίπαλοι, παρόλο που δεν έκαναν πολλές ευκαιρίες, σκόραραν σχεδόν σε όλες. Ακόμη και χωρίς φάσεις του αντιπάλου δεχόμασταν γκολ από δικά μας λάθη. Κανείς όμως δεν ήταν καλύτερος από εμάς σε αυτούς τους αγώνες».
Πώς εξηγείς τη διαφορά σε αποτελέσματα και απόδοση εντός και εκτός έδρας;
«Σίγουρα δεν ξεχωρίζουμε τα παιχνίδια. Πάντα έχουμε την ίδια στόχευση, το ίδιο πλάνο, την ίδια νοοτροπία, είτε πρόκειται για εντός είτε για εκτός έδρας. Και πάντα προσπαθούμε να έχουμε σταθερότητα και ισορροπία στο παιχνίδι. Το σπίτι σου όμως, είναι σπίτι σου. Νιώθεις πιο άνετα, λες ότι «εδώ είναι το σπίτι μου και το αφεντικό είμαι εγώ». Ο στόχος μας είναι να αισθανόμαστε το ίδιο και στα εκτός έδρας ματς. Αλλά ξέρετε ότι οι οπαδοί παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό. Όταν κάποιος σε σπρώχνει διαρκώς και είναι στο πλευρό σου επί 90 λεπτά νιώθεις την ώθηση. Ακόμη και στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι με τον Ιωνικό, που προηγηθήκαμε νωρίς αλλά μας ισοφάρισαν οι αντίπαλοι. Οι οπαδοί μάς έδωσαν αυτή την ώθηση και σκοράραμε ξανά και τελικά φτάσαμε σε μια άνετη νίκη. Σίγουρα έχει να κάνει με τους οπαδούς, έχει να κάνει όμως και με το μυαλό μας. Και αυτό πρέπει να το αλλάξουμε στα εκτός έδρας».
Αντιλαμβάνομαι ότι ήδη αγάπησες τη Λεωφόρο…
«Είναι το τέλειο ποδοσφαιρικό γήπεδο. Εμένα αυτά τα γήπεδα μου αρέσουν. Όλα είναι κοντά και νιώθεις την ατμόσφαιρα που είναι καυτή. Πραγματικά βράζει ο τόπος…»
Ήρθες τέλη Ιουλιου στον Παναθηναϊκό κι έχουν περάσει τρεις μήνες. Πώς αισθάνεσαι; Έχεις προσαρμοστεί;
«Κάθε μέρα νιώθω και καλύτερα. Ιδίως τις τελευταίες εβδομάδες νιώθω πολύ καλά. Ήρθα στην ομάδα χωρίς να έχω προπονήσεις και δεν ήμουν fit. Πλέον έχω προπονηθεί αρκετά, έχω προσαρμοστεί, είμαι στον βαθμό ετοιμότητας που θέλω και νιώθω καλά. Ελπίζω να μείνω υγιής και να συνεχίσουμε να έχουμε καλά αποτελέσματα. Η προσαρμογή σε μια νέα ομάδα, σε νέα χώρα ποτέ δεν είναι εύκολη. Τι κλίμα έχεις βρει στα αποδυτήρια; Η ατμόσφαιρα είναι πολύ καλή. Δεν έχουμε προβλήματα. Είμαστε ένα καλό γκρουπ. Αλλά ξέρετε, το καλό κλίμα το κάνουν ακόμη καλύτερο τα καλά αποτελέσματα. Αυτά φτιάχνουν πολύ περισσότερο την ατμόσφαιρα μέσα στ’ αποδυτήρια μιας ομάδας. Όταν τα αποτελέσματα δεν είναι καλά, δεν μπορεί να είναι ευχάριστο το κλίμα, να είσαι χαμογελαστός και να κάνεις αστεία. Οι νίκες φέρνουν χαμόγελα».
Ποδοσφαιρικά νιώθεις πιο άνετα πλέον; Διότι αυτή την εικόνα δείχνεις μέσα στο γήπεδο…
«Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Πλέον νιώθω πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση με τον εαυτό μου, με τους συμπαίκτες μου, με το σώμα μου. Είμαι πιο γυμνασμένος, πιο έτοιμος. Ήρθα το καλοκαίρι, ήμουν ακόμη ανέτοιμος, μπήκα να παίξω σε εκείνο το φιλικό με τη Λοκομοτίβα κι έκανα ένα τεράστιο λάθος…»
Σκληρή αρχή. Πώς ένιωσες τότε;
«Μπορείτε να φανταστείτε πώς άρχισα και τι ένιωσα. Η πίεση και το βάρος που αισθάνθηκα ήταν μεγάλα γιατί εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι ο κόσμος θα λέει «ποιος είναι αυτός ο τύπος;», «τι κάνει;» και «γιατί τον έφεραν εδώ;». Καταλάβαινα την ατμόσφαιρα και είναι φυσιολογικό στο ποδόσφαιρο. Αλλά ήξερα την ποιότητα και τις δυνατότητες που έχω ως παίκτης για να δείξω ότι δεν ήμουν αυτό το λάθος. Χρειαζόμουν όμως χρόνο για να καταλάβει ο κόσμος ότι έχω να προσφέρω πράγματα. Χαίρομαι που τώρα βλέπω ότι υπάρχει ικανοποίηση και θα συνεχίσω να προσπαθώ ακόμη περισσότερο. Είναι κι αυτό το μειονέκτημα που έχετε εσείς οι αμυντικοί. Το λάθος σας φαίνεται και κοστίζει περισσότερο μέσα στο γήπεδο… Αυτή είναι η ζωή του αμυντικού. Εσύ σώζεις τους άλλους αλλά κανείς δεν μπορεί να σώσει εσένα…»
Είσαι νέος στον Παναθηναϊκό, μαζί με άλλους έξι παίκτες που ήρθατε εφέτος. Γίνεται μια νέα προσπάθεια στην ομάδα, με καινούργιο προπονητή και με διαφορετική ποδοσφαιρική φιλοσοφία. Έχοντας δει εκ των έσω στη διάρκεια του καλοκαιριού αυτή την αλλαγή θεωρείς ότι υπάρχουν κι άλλα περιθώρια προόδου στην ομάδα;
«Ακόμη προσπαθούμε να μάθουμε ένας το παιχνίδι του άλλου και να προσαρμοστούμε. Ήρθαν νέοι παίκτες στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου και δεν είμαστε ακόμη τόσο συμπαγής όσο θέλουμε. Όμως με τον χρόνο δείχνουμε βελτίωση και όσο περνάει ο καιρός θα γινόμαστε ακόμη καλύτεροι. Ήδη όμως είναι φανερό ότι η ομάδα έχει πολλή ποιότητα. Κάθε νέος παίκτης που ήρθε, έχει μεγάλη ποιότητα. Προσπαθούμε να αλλάξουμε το στυλ του ποδοσφαίρου που έπαιζε η ομάδα. Ο κόουτς θέλει να έχουμε την μπάλα, να έχουμε κατοχή, να κάνουμε επίθεση, να σκοράρουμε πολλά γκολ. Μου αρέσει αυτό το στυλ του παιχνιδιού και νομίζω ότι έχουμε και παίκτες για να το υπηρετήσουμε. Έχουμε πολύ καλές προοπτικές ως σύνολο».
Η βελτίωση φαίνεται και ανασταλτικά. Όχι μόνο από τα λίγα γκολ που δέχεται η ομάδα αλλά και από τις λιγοστές φάσεις που βγάζουν οι αντίπαλοι. Κάτι που είδαμε και στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο…
«Ακριβώς. Παρόλο που ο Ατρόμητος είχε την κατοχή σε κάποια σημεία του ματς, δεν μας απείλησε ουσιαστικά. Αυτό είναι στοιχείο μεγάλης ομάδας. Ακόμη και σε μια μέρα που μπορεί να μην είσαι τόσο καλός και να μην αποδίδεις τόσο καλά, δεν δίνεις την ευκαιρία στον αντίπαλο να σου δημιουργήσει ευκαιρίες».
Ποια ήταν η πιο δύσκολη δοκιμασία μέχρι στιγμής; Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό;
«Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το παιχνίδι είχαμε περισσότερη δουλειά. Πιο πολλά άλματα, πιο πολλές κεφαλιές, πιο πολλά κοψίματα. Για μένα όμως αυτά τα παιχνίδια είναι ευκολότερα γιατί ως ομάδα είσαι πιο συμπαγής ανασταλτικά. Κατά τη γνώμη μου, πιο δύσκολα είναι τα ματς σαν αυτό με τον Ατρόμητο. Γιατί εκεί είσαι πιο ανοιχτός, ο αντίπαλος παίζει με αντεπιθέσεις, υπάρχουν μεγαλύτεροι χώροι και πρέπει να είσαι διαρκώς σε εγρήγορση».
Πώς βίωσες το πρώτο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό; Ένιωσες την αντιπαλότητα που υπάρχει;
«Πραγματικά αισθάνθηκα πολύ καλά. Αυτή η αντιπαλότητα είναι που μου δίνει περισσότερη δύναμη. Επίσης ήξερα ότι αυτό το παιχνίδι ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για μένα για να δείξω στους οπαδούς ότι μπορούν να με εμπιστευτούν. Ήταν η ευκαιρία μου σε ένα τόσο σημαντικό ματς να έχω καλή απόδοση και να δημιουργήσω καλύτερες συνθήκες για το μέλλον μου».
Με όσα έχεις δει μέχρι στιγμής πώς κρίνεις το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος;
«Με έχει εκπλήξει ευχάριστα γιατί έχει μεγάλη ποιότητα. Το ποδόσφαιρο που παίζεται εδώ είναι δυναμικό και οι ομάδες είναι πολύ συμπαγείς. Δεν μπορείς εύκολα να σκοράρεις απέναντι σε ομάδες που παίζουν αμυντικά. Είναι πολύ καλό και δυνατό πρωτάθλημα».
Το πρωτάθλημα στην Τουρκία πώς ήταν; Τι διαφορές έχεις εντοπίσει;
«Υπάρχουν πλούσια κλαμπ και ξοδεύουν αρκετά χρήματα για να φέρουν καλούς παίκτες, ιδίως στην επίθεση. Έτσι, όλες οι ομάδες, ακόμη κι εκείνες που είναι στις τελευταίες θέσεις έχουν εξαιρετικούς εξτρέμ και στράικερ. Η ατμόσφαιρα είναι φανατισμένη, τα γήπεδα καλά. Υπάρχει καλό επίπεδο. Στην Τουρκία παίζεται πιο επιθετικό ποδόσφαιρο, με περισσότερες αντεπιθέσεις και πιο ανοιχτούς χώρους. Δεν έχουν όμως την αγωνιστική πειθαρχία που βλέπω στην Ελλάδα».
Η εμπειρία στη Ρωσία ήταν πιο δύσκολη;
«Δεν είναι εύκολο να παίζεις στη Ρωσία. Μεγάλα ταξίδια, πολύ κρύο, δεν μιλούν και αγγλικά. Για κάποιους παίκτες είναι δύσκολη η κατάσταση. Εγώ προσαρμόστηκα πιο εύκολα γιατί μοιάζουν οι γλώσσες μας κι έμαθα γρήγορα. Όμως σε σχέση με την Ελλάδα η προσαρμογή είναι πολύ πιο δύσκολη. Εδώ στην Ελλάδα και μόνο που έχεις αυτόν τον καιρό είναι αρκετό για να είσαι θετικός. Στη Ρωσία ξυπνάς και βλέπεις έξω χιόνι και τη θερμοκρασία υπό του μηδενός. Είναι δύσκολο να αρχίσεις το ίδιο θετικά τη μέρα σου».
Ασχολείσαι με τα social media; Διαβάζεις μηνύματα, δίνεις σημασία;
«Χρησιμοποιώ τα social media, παρακολουθώ τις εξελίξεις αλλά δεν είμαι ο τύπος που όλη την ώρα είμαι online ή διαβάζω όλες τις ειδήσεις και τα σχόλια. Πολλές φορές για εμάς τους ποδοσφαιριστές είναι καλύτερο να μην ξέρεις τι λέγεται ή γράφεται. Βέβαια ο Παναθηναϊκός είναι τόσο μεγάλη ομάδα κι έχει τόσο πολύ κόσμο που δεν μπορείς να το αποφύγεις. Πάντα κάποιος θα σου πει ή θα σου δείξει κάτι. Αλλά αυτό είναι κάτι που ούτε με επηρεάζει, ούτε με κάνει νευρικό. Είναι φυσιολογικό στο ποδόσφαιρο».
Οι πρώτες εντυπώσεις από την Ελλάδα; Τι σου αρέσει περισσότερο;
«Ο καιρός εδώ στην Ελλάδα τα κάνει όλα όμορφα. Είναι υπέροχο με αυτό τον καιρό να περπατάς δίπλα στη θάλασσα, ιδίως όταν βραδιάζει, και να ακούς το κύμα. Αγαπώ τη θάλασσα, με κάνει να ηρεμώ».
Έχεις επισκεφθεί κάποιο αξιοθέατο;
«Ακόμη δεν έχω προλάβει να δω πολλά πράγματα γιατί δεν υπάρχει χρόνος με τις προπονήσεις και τη δουλειά που κάνουμε. Έχω πάει όμως στην Ακρόπολη, στο Παναθηναϊκό Στάδιο και έχω περπατήσει στο κέντρο της Αθήνας. Ό,τι έχω δει μέχρι τώρα πραγματικά το απόλαυσα. Δεν γίνεται, κάτι αρνητικό θα υπάρχει… Η αλήθεια είναι ότι οι δρόμοι και οι οδηγοί με κάνουν λίγο νευρικό (γέλια)».
Ελληνική κουζίνα δοκίμασες;
«Μου αρέσουν πολύ οι γεύσεις της ελληνικής κουζίνας. Ιδίως τα ψαρικά είναι εξαιρετικά. Ακόμη δεν έχω δοκιμάσει μουσακά αλλά θα το κάνω… Από ελληνικές λέξεις πώς τα πας; Δεν έχω μάθει ακόμη. Πέρα απ’ το «καλημέρα», «καλησπέρα», «τι κάνεις» και το μ… φυσικά. Αυτό το ήξερα πριν ακόμη έρθω στην Ελλάδα (γέλια)»
Τι θα έκανες αν δεν έπαιζες ποδόσφαιρο;
«Δύσκολο αυτό. Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω σκεφτεί. Το ποδόσφαιρο ήταν από νωρίς στη ζωή μου. Κάποια στιγμή σπούδασα υπολογιστές αλλά δεν μου ήταν και τόσο ενδιαφέρον».
Το ποδόσφαιρο πώς μπήκε στη ζωή σου;
«Άρχισα περίπου στα επτά-οκτώ μου. Ο πατέρας μου δούλευε στην ομάδα της γενέτειράς μου κι ήμουν μαζί του όλη την ώρα. Έτσι μπήκε το ποδόσφαιρο στη ζωή μου. Έπαιζες απ’ την αρχή στην άμυνα; Όχι, το αντίθετο. Σχεδόν όλα τα χρόνια που ήμουν στην ακαδημία, μέχρι τα 16-17, ήμουν σέντερ φορ. Δηλαδή με το εννιά στην πλάτη; Ναι, πάντα με το εννιά! »
Άρα το έχεις με το γκολ; Στα δύσκολα θα δώσεις λύση;
«Έβαζα πολλά γκολ. Τώρα βέβαια προωθούμαι μόνο στα κόρνερ και δεν είμαι τόσο απειλητικός αλλά κάτι μπορεί να γίνει (γέλια)…»
Παίκτης είδωλο;
«Ο Σέρχιο Ράμος. Το στυλ του παιχνιδιού του μου αρέσει πολύ. Ήρεμος και ψύχραιμος με την μπάλα στα πόδια αλλά και επιθετικός, δυναμικός και αλαζονικός κάποιες φορές».
Είσαι μόνο ποδοσφαιρόφιλος ή βλέπεις κι άλλα αθλήματα;
«Μου αρέσουν γενικά τα σπορ. Πέρα απ’ το ποδόσφαιρο, μου αρέσει πολύ να βλέπω τένις και μπάσκετ. Κάποιες φορές στην Κροατία παίζω μπάσκετ με τα αδέρφια μου και τους φίλους μου».
Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;
«Μου αρέσει να παίζω ένα video game, το Call of Duty. Παίζω online με φίλους. Είναι τρομερό! Και Netflix…»
Τι είδες πρόσφατα;
«Τώρα τελείωσα αυτό το Squid Game (Το Παιχνίδι του Καλαμαριού). Δεν ήταν όμως τόσο καλό όσο το διαφημίζουν. Μου άρεσε πολύ κι ένα δανέζικο, το Chestnut Man (Ο Καστανάνθρωπος). Είμαι φαν του Casa de Papel, του Prison Break αλλά η αγαπημένη μου σειρά είναι το Peaky Blinders. Απίστευτη σειρά, μακράν η καλύτερη…»
Εντός γηπέδου είσαι δυναμικός. Έξω απ’ αυτό πώς είναι ο Ζβόνιμιρ;
«Είμαι ήρεμος τύπος. Μου αρέσει η καλή παρέα και τα αστεία. Δεν κάνω κάτι τρομερό, δεν είμαι των πάρτι, δεν είμαι πολύ του έξω».
Πώς περνάει το 24ωρο;
«Ξύπνημα, προπόνηση, φαγητό, ξανά προπόνηση ή γυμναστήριο, σπίτι, PC, Netflix, ίσως κάποιο φαγητό έξω και ύπνος νωρίς. Απλά πράγματα.»
Στις νίκες όλοι είναι χαρούμενοι και χαμογελούν στις ήττες το αντίθετο. Εσύ πώς είσαι μετά από ένα κακό παιχνίδι;
«Δεν θέλω να μιλάω σε κανέναν. Η κοπέλα, η οικογένειά μου, οι φίλοι μου ξέρουν ότι μετά από ένα κακό αποτέλεσμα αν με πάρουν τηλέφωνο δεν πρόκειται να τους απαντήσω. Θέλω τον χρόνο μου για να ηρεμήσω. Ξέρουν ότι θα τους καλέσω εγώ όταν ηρεμήσω».
Το ακούς από την πρώτη μέρα που ήρθες στην Ελλάδα για την παράδοση που έχει ο Παναθηναϊκός με τους Κροάτες ποδοσφαιριστές. Τι είναι αυτό που κάνει αυτή τη σχέση ξεχωριστή;
«Νομίζω ότι αυτό ξεκίνησε απ’ τα παλιά χρόνια που ήρθαν ορισμένοι πολύ καλοί Κροάτες στον Παναθηναϊκό. Ο Ζάετς για παράδειγμα που έμεινε στην ομάδα και μετά το τέλος της καριέρας του, έκανε σπουδαία πράγματα κι είναι ιδιαίτερα αγαπητός, ή αργότερα ο Ασάνοβιτς, ο Γιάρνι, ο Πράνιτς, ο Πέτριτς και τόσο άλλοι. Για το λόγο αυτό στην Κροατία έχουμε σε τεράστια εκτίμηση τον Παναθηναϊκό. Είναι μια ομάδα που την έχουμε πολύ ψηλά ακόμη και σε περιόδους που μπορεί να μην τα πήγαινε το ίδιο καλά όπως παλιά. Ο Παναθηναϊκός για εμάς τους Κροάτες είναι κάτι πολύ μεγάλο και για το λόγο αυτό θέλουμε να έρθουμε και να φορέσουμε αυτή τη φανέλα για να συνεχίσουμε την παράδοση».
Ο κόσμος του Παναθηναϊκού μπορεί να είναι αισιόδοξος ότι θα δει και στη συνέχεια κάτι καλό απ’ την ομάδα ;
«Έχουμε πολλά περιθώρια βελτίωσης. Μπορεί να το καταλάβει κανείς βλέποντας κάποιες στιγμές του παιχνιδιού μας που κάνουμε καταπληκτικά πράγματα. Αυτό δείχνει ότι μπορούμε. Υπάρχουν βέβαια και κακές περίοδοι στο ματς. Αν λοιπόν περιορίσουμε αυτές τις άσχημες στιγμές και διατηρήσουμε τα καλά μας στοιχεία, θεωρώ ότι μπορούμε να πετύχουμε πολύ καλά πράγματα».
