Αφού κόπασαν οι πανηγυρισμοί και οι παλμοί έπεσαν, πάμε να αναλύσουμε τι είδαμε στο ΣΕΦ, στο ντέρμπι των δύο «αιωνίων» που κέντρισε το ενδιαφέρον όλης της μπασκετικής Ευρώπης.
Συν
*Μας άρεσε αρχικά η επιστροφή του Νεμάνια Νέντοβιτς στην κανονικότητα. Όπου κανονικότητα, το Α και το Ω της ομάδας. Είχε σκορ, είχε προσωπικότητα, ήταν βαρόμετρο για να έρθει ακόμα ένα «διπλό» στο αγαπημένο γήπεδο για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό.
Ο Σέρβος έβλεπε το καλάθι σαν… «βαρέλι» και φαίνεται πως αν βρεθεί στην μέρα του, μπορεί να «σκοτώσει» τον οποιοδήποτε αντίπαλο. Μακάρι να συνεχίσει υγιής για να είναι ακόμα ένα πολύτιμο όπλο, για τη φαρέτρα του Δημήτρη Πρίφτη.
*Μας άρεσε επίσης ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Αρχηγός, παρά τα όσα άκουγε εν χορό από την ερυθρόλευκη εξέδρα. Δεν θυμόμαστε άλλο ντέρμπι από τη στιγμή που άλλαξε «στρατόπεδο» ο Έλληνας φόργουορντ, να αντιδρά και να πανηγυρίζει μεγάλο καλάθι. Τα θέλει αυτά τα ματς ο Παπαπέτρου, γιατί πέρασε ένα διάστημα με αρκετά σκαμπανεβάσματα.
* Μας άρεσε ο Χαουαρντ Σαντ Ρος. Παραμονές το ντέρμπι ο Κουβανός είτε στο 50-50 για να είναι διαθέσιμος στο ντέρμπι. Έσφιξε τα δόντια, ξεπέρασε το πρόβλημα του τραυματισμού, δήλωσε διαθεσιμότητα και έλαμψε με την παρουσία του.
Παίκτης αναφορά στο μπάσκετ που θέλει να επιβάλλει στον Παναθηναϊκό ο προπονητής του και σίγουρα, το χθεσινό διπλό, θα του δώσει ένα παραπάνω boost για τη δύσκολη συνέχεια σε Ελλάδα και Ευρώπη.
* Τα μακρινά σουτ. Μπήκαν όλα. Είναι απ’ αυτά που μένουν στην ιστορία. Γίνονται βίντεο, ενθουσιάζουν τον κόσμο και δίνουν δυναμική. Αν θυμηθούμε τέτοια, σίγουρα έρχονται στη μνήμη μας. Ο Γιασικεβίτσιους, ο Αλβέρτης, ο Ράτζα, ο Μπατίστ και ο Τζέιμς. Όλοι τους έχουν να θυμούνται ένα μακρινό σουτ που κατέληξε στο ερυθρόλευκο καλάθι, αποθεώθηκαν από όλο τον Παναθηναϊκό οργανισμό και σίγουρα είναι απ’ αυτά που θέλει ο κάθε παίκτης να σημειώνει σε τέτοιου είδους ματς.
* Τελευταίο συν απ’ τα πολλά που μας άρεσαν από το χθεσινό ματς. Είναι οι παίκτες των δύο ομάδων και το πανό για τον Στέφαν Γέλοβατς πριν το τζάμπολ. Και οι ομάδες, αλλά πολύ περισσότερο οι συναθλητές του, στάθηκαν και στέκονται στο πλευρό του, όπως και όλη η αθλητική Ελλάδα. Μακάρι να επιστρέψει υγιής και να βοηθήσει αρχικά την οικογένειά του και μετέπειτα την ομάδα του.
Πλην
* Δεν μας άρεσε η διαιτησία. Θεωρούμε πως έστειλε ένα μήνυμα για το τι θ’ ακολουθήσει με τη νέα διοίκηση της ΕΟΚ, που έκανε δηλώσεις για παιδάκια που δεν θα κλαίνε. Αν αυτή η εικόνα τους σας ευχαριστεί κύριοι της ΕΟΚ, το μόνο που τους λέμε είναι πως δεν θα κλαίνε παιδάκια… αλλά θα κλάψουν μανούλες!
Τουλάχιστον σε πέντε περιπτώσεις έκλεισαν το μάτι στον γηπεδούχο. Το πέμπτο φάουλ του Νέντοβιτς δεν έγινε ποτέ. Το φάουλ του Φαλ στο εύστοχο τρίποντο του Νέντοβιτς από τα δέκα μέτρα. Το φάουλ πάνω στον Σαντ Ρος στο τρίποντο που ευστοχεί ο Κουβανός.
Η ανεκτικότητα στο παιχνίδι με τους αγκώνες του Φαλ μέσα στις δύο ρακέτες, αλλά και το φάουλ στον Νέντοβιτς στην τελευταία φάση του πρώτου ημιχρόνου, εκεί όπου ο Σέρβος έχει ξεκινήσει την προσπάθεια του ενώ απομένει ένα δευτερόλεπτο για τη λήξη.
* Δεν μας άρεσε επίσης η προκλητική συμπεριφορά του Γιαννούλη Λαρεντζάκη. Έχει δείξει άλλο χαρακτήρα ο παίκτης. Ως τώρα δεν έχει προκαλέσει ποτέ με την συμπεριφορά του. Στο χθεσινό ντέρμπι προκαλούσε, έκανε χειρονομίες και διάφορα άλλα γραφικά. Θέλουμε να πιστεύουμε πως ο παίκτης παρασύρθηκε από την ατμόσφαιρα και από το κλίμα και τίποτα περισσότερο.
* Δεν μας άρεσε η ΕΡΤ. Όταν το κορυφαίο ντέρμπι στην Ευρώπη επιστρέφει μετά από 1000 και πλέον ημέρες πρέπει η Κρατική τηλεόραση να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και να σέβεται τον φορολογούμενο Έλληνα πολίτη που την πληρώνει.
Η προχειρότητα που αντιμετώπισε την μετάδοση του ντέρμπι, αλλά και όσα ακολούθησαν ήταν παροιμιώδης. Προφανώς, δεν χρειάζεται καν να αναφερθούμε στην έλλειψη δηλώσεων μετά τη λήξη της αναμέτρησης. Ακόμα περιμένουμε να ακούσουμε τι έχουν να πουν οι πρωταγωνιστές των δύο ομάδων. Στο φινάλε, ορθώς ο επίσημος Παναθηναϊκός προχώρησε σε επίσημη διαμαρτυρία για όσα μετέδωσε η ΕΡΤ.
* Δεν μας άρεσε η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν τα καλομαθημένα στη νίκη με κάθε τρόπο παιδιά του Πειραιά. Δεν έχουμε δει ποτέ «πράσινη» νίκη, που η ομάδα να έφυγε κανονικά από το γήπεδο. Πάντα κάτι γινόταν, όπως έγινε και εχθές με τους παίκτες να φυγαδεύονται και την ΕΛ.ΑΣ να καταγγέλλει επιθέσεις με μαχαίρια στη φυσούνα. Σχεδόν για μια τριετία, τέτοιες εικόνες δεν υπήρχαν και ανάλογα περιστατικά, δεν μας έχουν λείψει καθόλου, όσο ο Ολυμπιακός δεν βρισκόταν ανάμεσα στους συλλόγους της κορυφαίας κατηγορίας του πρωταθλήματος.
* Τελευταίο δεν άρεσε ανήκει στον Παναθηναϊκό και σε όσα έχουμε δει τη φετινή σεζόν. Η ομάδα έχει αδικήσει τον εαυτό της σε πολλά ματς. Μπορεί στο ρόστερ να υπάρχουν ανορθογραφίες, να μην έχουν προσφέρει ακόμα όλες οι μεταγραφικές κινήσεις που έγιναν, αλλά είναι δεδομένο πως δεν αρμόζει στον Παναθηναϊκό και την ιστορία του η ομάδα να βρίσκεται στα τελευταία σκαλοπάτια του βαθμολογικού πίνακα της Ευρωλίγκα.
Η χθεσινή νίκη στο ΣΕΦ, πρέπει να προβληματίσει και να μην κρυφτούν τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι. Τουλάχιστον σε τέσσερις περιπτώσεις τη φετινή χρονιά, αν ο Παναθηναϊκός έπαιζε με ανάλογο τρόπο όπως χθες στο ΣΕΦ, η ομάδα θα είχε περισσότερες νίκες και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Τα ματς αυτά είναι με Ούνιξ Καζάν και Βιλερμπάν εντός έδρας, αλλά και αυτά με τον Ερυθρό Αστέρα και την Ζαλγκίρις εκτός συνόρων. Αν είχαν παρθεί αυτά τα τέσσερα, η ομάδα θα είχε αξιοπρεπέστατη θέση στη βαθμολογία και θα πατούσε περισσότερο γερά στα πόδια της.
